Recenzja gry Everything: wszystko w twoich rękach

Gry Wideo są różne. Istnieją hity na czasie, wrócić do których można się wiele lat później. Jeszcze są ściśle dostosowane producentami, gem-projektantów i prowadzenie projektów, które mogą dostarczyć wiele przyjemności, ale pozostawiając po sobie jedynie pustkę. Inny rodzaj — to gry od niezależnych (indie) programistów, którzy bez nacisku ze strony kierownictwa robią to, co im się podoba i chce. Ale istnieje jeszcze jedna kategoria. Najtrudniejsza. Z wyglądu to typowe kreacje indie sceny, w praktyce оказывающиеся bardzo sprzeczne i kompleksowymi pracami. O jednej z takich gier i będzie dzisiaj mowa. Poznaj! Everything — grę, w której jest wszystko i nie ma absolutnie nic.

Przyznam szczerze, przegląd na ten projekt pierwotnie nie był planowany w ogóle, a klucz z prasy wersją przyleciał na e-mail bardzo niespodziewanie, choć, co nazywa, "nigdy o to nie prosił". Bardzo długo zastanawiam się, czy wziąć Wszystko analizować, a postanowiwszy, że za parę dni żałował tego, co zrobił. I wtedy stało się coś niezwykłego — ja распробовал grę i pomysły zawarte w niej przypada mi do gustu. Wszystkie kolejne dni zwiedzania z projektem spędziłem nie tylko za grę, ale także na poszukiwaniu różnych informacji. Udało mi się dowiedzieć się czegoś nowego dla siebie filozoficzna ciągu, przeczytać kilka artykułów na urządzenia wszechświata, a także zapoznać się z twórczością jednego ze scenarzystów serialu Adventure Time, a nawet obejrzeć kilka odcinków "South Park". Jak to wszystko jest ze sobą powiązane? Teraz dowiesz się!

Zacznijmy od "ojca" gry. Im jest irlandzki reżyser filmowy i scenarzysta David O’reilly, приложивший rękę do niektórych odcinków South Park i wspomniany wyżej Adventure Time. Everything — drugi doświadczenia Davida jako deweloper gier wideo. Pierwszym był projekt Mountain, wydany w 2014 roku. Gra stanowiła... symulator góry. Podczas wspólnej бредовости najniższej pomysły, Mountain posiadała świetny pod względem wizualnym jak i muzyką. To była bardzo medytacyjny gra. I Wszystko w pewnym sensie kontynuuje tradycje poprzedniczki. Tylko teraz mamy symulator. Absolutnie wszystko, co istnieje na naszej planecie, w naszej galaktyce i poza nią.

Porwani wejściem i patrząc na screeny, wiele, myślę, że są w pewnym niedowierzaniem. Podobny dysonans doświadczyłem i ja, po raz pierwszy uruchamiając Everything. Gra zaczyna się bardzo dziwnie. Możesz kontrolować krową, która pasące się na łące. I tu, na samym początku, to już w tym momencie gra daje pierwszy mach jednostkom wojskowym butem, pozostawiając po sobie ślad, w romantycznym którego można zobaczyć słowo "animacja". Poruszania się zwierząt w grze są realizowane bardzo nietypowe. Spróbuję wyjaśnić: pies stoi na łapach, i jeśli chcesz, powiedzmy, iść do przodu, to zwierzę przewraca się najpierw na twarzy, potem na plecach, potem na ogon, a potem znowu stanie na nogi. Takie "перекатываниями" i będziesz się poruszać. Dlaczego dotyczy to tylko czworonogów. Chrząszcze i ptaki poruszają się całkiem normalnie. Ach tak, chrząszcze i ptaki: w pewnym momencie zaczną cię nauczyć komunikować się ze światem. Najpierw dowiesz się, jak znaleźć sobie podobnych i komunikować się z nimi, wkroczyć w stado lub stada, biec całą grupą przed wiatrem. Ale na tym sprawa się nie kończy. Wkrótce dowiesz się, że wszystko w tym świecie jest dusza: zwierzęta, rośliny, a nawet kamienie mają swoje "myśli". Na razie ciągle zastanawiać się od tego, co dzieje się wokół, gra dała mi drugą kopa w wyraźnie отпечатывающемся śladzie od którego проглядывало słowo "grafika". Tu warto wyjaśnić: chodzi o to, że Wszystko wygląda dziwnie, ale tylko miejscami. Na "długich dystansach" obraz nawet bardzo dobra. Świetnie narysowana świat wirusów, roślin i mikrocząsteczek, kosmos i całe galaktyki wyglądają po prostu uroczo, a to zwierzęta i drzewa artyści rysowali bardzo źle. W ogóle wizualny wiele, oczywiście, nie brakuje gwiazdek z nieba, i obraz, choć czasami i nie wygląda najniższej współczesnej, w pewnych momentach jak sterować łodzią o zachodzie słońca lub studia podwodnych głębin w kwantyle rekina naprawdę piękna. A piękna z punktu widzenia sztuki projektowania, gry światła i cienia i efektów przetwarzania końcowego. Miłośników liczyć piksele częstotliwość klatek na sekundę i liczbę wielokątów obraz nie jest pod wrażeniem.

Tyle potem ze zwierzętami, Narrator (do osoby której wrócimy później) zacznie objaśniać nam zasady urządzenia tego świata i daje możliwość, w końcu kontrolować wszystkich. Z "poziomu zwierząt" przez naciśnięcie tylko jednego przycisku możesz stać się czymkolwiek: zmniejszyć do rozmiarów źdźbła trawy lub mikroorganizm, lub stać się wyspą, planetą, całą galaktyką. Ten moment powiększenia do galaktycznej skali szalenie przypomniał mi finałowej scenie filmu "faceci w czerni". Jeśli pamiętacie, w filmie kamera улетала w górę i znajdź miasto, a następnie kontynentu, planety Ziemia, przeleciał przez gwiazdy, zobaczyli naszą galaktykę i w końcu okazało się, że to wszystko to tylko jeden z wielu piłek do gry w Марблс, które przybysz niedbale składa w ogólny etui. Tutaj jest coś podobnego: po dotarciu do poziomu galaktyki i próbując zwiększyć jeszcze więcej, gra zabierze nas na poziomie molekularnym. I tu dochodzimy do najniższej мозговыносящей części gry: filozoficznego znaczenia.

Opisany wyżej mechanizm przejścia z maksymalnie dużego obiektu na микроуровень wydał mi się bardzo zabawne, bardzo znajomo. Naprawdę, gra za pomocą takiego prostego wizualnej przejścia odsyła nas do "Teorii nieskończonej zagnieżdżenia materii", lub teorii fraktali. Teoria ta posuwa się naprzódna pierwszy plan fakt, że dla każdego obiektu, ułożone w określony sposób, istnieje taki obiekt większej lub mniejszej skali. W ten sposób okazuje się, że każda cząstka wchodzi w swój własny system cząstek. Dla układu Słonecznego systemem cząstek są planety, a dla galaxy systemem cząstek są "systemy solarne" i tak dalej. Dobry, choć антинаучный sposób, aby uświadomić sobie, jak płytkie песчинкой w skali wszechświata jesteśmy.

Wracając do rodzajem męskim ożywionym przedmiotów tego świata: od chrząszczy do drzew i planet, nie można nie wspomnieć o tym, że to też nie jest wymysł autorów, a całkiem dobrze sobie istniejące religijne ciągu Japonii pod nazwą "przybytek". Według синтоизму, wszystkie rzeczy mają swoją istotą duchową, którą japończycy nazywają "kami". Kami są nie tylko duchami określonych przedmiotów, ale i podlegają jednego bóstwa. W ten sposób gracz Wszystko działa, z jednej strony, jak przeciętny mieszkaniec tego świata, posłuszeństwo jego prawom, a z drugiej — może sam dyktować swoje zasady. Ale o tym proponuję też porozmawiać trochę później, bo teraz jest czas, aby wrócić do Рассказчику.

Gdyby nie prasowej wersja gry i krótkie streszczenie od autora, ja bym nie poświęcił Рассказчику tak wiele uwagi. Rzecz w tym, że sam David O’reilly twierdzi, że mechanika gry opiera się na zasadach brytyjskiego filozofa Alana Уотса. Był jednym z pierwszych badaczy, który próbował połączyć współczesne rozumienie chrześcijaństwa i azjatyckiej filozofii. Watts twierdził, że wszechświat jest jeden organizm, każdy element, który jest częścią czegoś większego, przy czym "wszystko ma własne myśli i motywacji". Alan Watts był mało znany w szerokich kręgach filozofem, gdyby nie przyjaźń autora Everything z twórców "South parku" Трэем Parkera i Matta Стоуном, które анимировали kilka wykładów angielskiego filozofa. To zapoczątkowało nowej kulturze animowanych wykładów, bardzo popularnych dzisiaj w Sieci. W sumie, Narrator w pewnym stopniu jest naszym przewodnikiem: wyjaśnia zasady tego świata, zdołał naukowymi i historycznymi faktami, stopniowo zanurzając gracza w grę, zmuszając wierzyć w rzeczywistość stworzoną po drugiej stronie ekranu. Jeśli do tej pory jeszcze nie zrezygnował z przejścia gry, to teraz masz, to najprawdopodobniej na nieskończonej czerni kosmosu już prosektorium gigantyczny łoś, wielkości galaktyki.

Rzecz w tym, że Wszystko z gry punktu widzenia jest, jeśli można tak powiedzieć, "galaktyczne piaskownicy". Jesteś wolny, aby zrobić wszystko, czego dusza zapragnie: wszystko w tej grze może wchodzić w interakcje z wszystkich, a współpraca ta jest ograniczona tylko przez wyobraźnię. Można łączyć elementy ze sobą, zmieniać ich kształt i przeznaczenie, zwiększać populację tego lub innego rodzaju, podróżować między planetami. Dlatego dla większości graczy decydującym czynnikiem będzie to, na ile są gotowi sami się bawić i naruszać prawa tego świata. I to może jak nie na żarty zniewolić i zmusić rzucić projekt gdzie z daleka.

Co udało się u deweloperów bez wątpienia, jest to ścieżka dźwiękowa z gry. Niezwykle medytacyjne, niesamowita muzyka elektroniczna, motywy, które zawsze brzmią w temat i absolutnie nie męczy. Jeśli jesteś zmęczony po ciężkim dniu pracy lub po prostu chcesz się zrelaksować — usiądź wygodnie i uruchom soundtrack do gry. Działa, sprawdzone osobiście. Aby zrozumieć, najbliższe skojarzenie zarówno pod względem rozgrywki, jak i w odniesieniu do muzyki — to gry studia Thatgamecompany: Flower i Journey, ale z poprawką na skalę i sprawiedliwy udział kreatywności Everything. Tak, że nawet jeśli nie będzie się wdawać w filozoficzne dywagacje, ale Flower i Journey w swoim czasie przypada do gustu, to i Wszystko z dużą dozą prawdopodobieństwa nie zawiedzie.

Jako takie cele w grze, ale praktycznie każdy mieszkaniec Everything gotowy wydać mini-zadania. Drzewo stoi w cieniu i mu nie brakuje słońca, samotne zwierzę chce współpracować ze swoją zbieraniną, ptaki trzeba lecieć w jakieś miłe miejsce, a dom (nie żartuję teraz) chce być nie stoi na uboczu w lesie, a w dzielnicy willowej w pobliżu. W ogóle, jeśli lubisz bawić się samemu, to gra Davida O’reilly daje pełną swobodę, aby to zrobić! Gra jest już dostępna dla wszystkich posiadaczy Playstation 4, a na PC wychodzi już niedługo, 21 kwietnia.

Zalety:

• Piaskownica, w której jesteś ograniczony tylko swoją wyobraźnią.
• Piękny soundtrack, który pozwala się zrelaksować nawet poza grą.
• Medytacji i bez pośpiechu rozgrywkę.
• Miejscami bardzo fascynujące krajobrazy.
• podtekstem Filozoficznym, zmuszającym do myślenia.

Wady:

• Grafika jest daleka od ideału.
• Bardzo dziwna animacja.
• Jeśli nie lubisz bawić się sami, gra może się nie podobać.
• Prymitywne zadania.

Everything — bardzo kontrowersyjna gra, i to, dostaniesz od niej przyjemność, czy nie, zależy tylko od was samych. Zależy od tego, co jest dla ciebie w grach ważniejsza. Projekt ten niezwykły i nawet jest jedyna w swoim rodzaju. Dlatego ostateczna ocena będzie nie taka, jaką jesteś przyzwyczajeni do. Jak już wspomniałem na początku recenzji, w grze jest wszystko, ale przy tym nie ma absolutnie nic. Wszystko zależy od nastawienia obserwatora do tego, co dzieje się, tak, że ostateczna opinia, wydaje mi się, że nie może być jednoznaczny. A wybór pozostajeza czytelnikiem.

Wyjście 1:

Everything — typowy przedstawiciel niezależnej sceny. Gra z małym budżetem, krzywej animacji i nie ma celu. Filozoficzny podtekst jest zakopany tak głęboko, że bez Wikipedii nie dojdziesz. Piaskownica jest ograniczona tylko przenoszeniem przedmiotów z jednego miejsca na drugie i tworzeniem więzadeł z tych przedmiotów. Każdy poziom interakcji jest podobny do poprzedniego, tylko różnice skal. Stawiam grze 5 punktów z 10, bo gry są potrzebne do tego, aby bawić się z nami, a nie dla tego, aby szukać w nich gra.

Wniosek 2:

Everything — typowy przedstawiciel niezależnej sceny. Mały budżet gry zmusił autorów zaoszczędzić na animacji (która nadal wygląda bardzo zabawne) i umieścić gracza w świat, w którym celem jest poznanie urządzenia naszego świata. Filozoficzny podtekst odsyła nas do nauki zarówno wschodniej, jak i zachodniej filozofii. W ten sposób projekt sprawia, że kształcić i staje się trochę bardziej wykształconych. Możliwości lokalnej piaskownicy są praktycznie nieograniczone. Każdy poziom interakcji hipnotyzujący. Stawiam grze 8 punktów z 10, bo gry są nie tylko po to, aby bawić się z nami, ale po to, żeby zrobić nam lepiej zmuszać więcej myśleć, a nie tylko "popychać do przodu do finałowym титрам".