Przegląd konsoli do gier Nintendo Switch

Życie jest nierozerwalnie związana z grami wideo, więc wydanie każdej nowej konsoli do gier dla mnie jak święto. Ja dosłownie zaczynam odliczać dni do rozpoczęcia oficjalnej sprzedaży, z niepokojem zerkając na kalendarz. A jeśli chodzi o produkty Nintendo – oczekiwanie staje się nie do zniesienia. Zbyt wiele ciepłych wspomnień z odległego dzieciństwa związane z grami tej japońskiej firmy. O Nintendo Switch oficjalnie dowiedzieli się dopiero w październiku ubiegłego roku, chociaż plotki o niej unosiły się w powietrzu od dawna. 3 marca, w końcu pojawił się w sprzedaży i znalazła się w moich rękach. Spieszę podzielić się z wami wrażeniami z nowej konsoli do gier w swojej rozwiniętej ankiecie.

Sprawy Nintendo w ostatnich latach rozwinęła się nie tak, jak bym tego chciał instrukcji i akcjonariuszy spółki. Mimo, że w segmencie przenośnych konsol Nintendo 3DS trzymał przywództwo i prawie całkowicie wyparła z rynku PlayStation Vita, stacjonarna konsola Nintendo Wii U, otrzymana w sprzedaży w 2012 roku, okazała się nie przyjętej przez twórców gier i nie rozumianego przez niektórych graczy. Po niesamowitym sukcesie poprzedniej konsoli Nintendo Wii, wydanej w 2006 roku i разошедшейся szalony nakładzie 101 milion pudełek, Wii U, udało się zainteresować zaledwie 13,5 mln osób. Zarząd spółki wszelkimi sposobami próbowała pobudzić sprzedaż konsole, uwalniając niezwykle wysokiej jakości i ekscytujące gry w najlepszym przywileje Nintendo, ale już zaczynali rozumieć, że Wii U jest skazana na zagładę.

W tym awarii Nintendo się nie skończyły. W 2015 roku po długiej chorobie zmarł prezes firmy . Ten niesamowity człowiek był nie tylko kierownikiem najstarszej na świecie firmy, która produkuje konsole do gier i gry wideo, ale i prawdziwym chętnie graczem. W młodości zajmował się rozwojem oprogramowania, przykładając rękę do takich hitów, jak Balloon Flight, EarthBound i Kirby. W mojej pamięci to był jedyny prezydent dużej firmy gier, który osobiście opowiadał swoim użytkownikom o nowych grach wideo w cyklu biegów Nintendo Direct. Zgadzam się, że trudno wyobrazić sobie prezydenta Sony i Microsoft, które bezpośrednio kontaktowali się z graczami, żartowali i tacy eleganccy bohaterów różnych serii gier. A oto Сатору Iwata był bardzo zbliżony do graczy, za co wszyscy go bardzo szanowali i lubili.

Śmierć prezydenta stała się poważnym ciosem dla Nintendo. Zarząd znalazł się w trudnej sytuacji, ale w końcu zdecydowano się przypisać nowym prezesem firmy Tatsumi Кимисима. Od 2002 do 2006 roku Кимисима na czele północnoamerykański oddział Nintendo, aż zastąpił go na tym stanowisku Reggie Fiss-Aime (ten sam, który "my body is ready"). Ten utalentowany ekonomista zaczynał swoją karierę w sektorze bankowym, dlatego postanowiono przekazać stery w tak trudnym dla firmy okresie. Кимисима nie tracił czasu i od razu zaczął nakłaniać do Nintendo porządki. W pierwszej kolejności zaczął rozszerzać obecność firmy na rynku mobilnym. Ta inicjatywa została uruchomiona jeszcze w Сатору Iwata, ale właśnie przy Кимисиме zobaczyliśmy takie gry, jak Miitomo, Super Mario Run i Fire Emblem Heroes. Po drugie, zostały rozpoczęte negocjacje z dużymi spółkami filmowych na temat ekranizacji serii słynnych gier Nintendo. I po trzecie, podjęto trudną decyzję o zaprzestaniu produkcji Nintendo Wii U i wypuścić na zmianę jej zupełnie nową konsolę do gier, która w końcu okazała się Nintendo Switch.

Po pierwszego oficjalnego zwiastuna Nintendo Switch, który nam pokazali jesienią ubiegłego roku, gdy stało się jasne, że mamy do czynienia z pierwszym w historii branży gier hybrydowego konsolą. Można grać w nią jak za pomocą telewizora, siedząc na ulubionej kanapie, jak i w drodze do pracy, do szkoły lub na uniwersytet. Teraz wiem, że wielu moich czytelników bardzo sceptycznie odnoszą się do takiego podejścia, licząc, że Nintendo próbowała na nowo wymyślać zwykły tablet, z których dziś luzem w każdym sklepie. Ale należy rozumieć, że zwykły tablet – to tylko tablet. To nie konsola w tradycyjnym rozumieniu. Po pierwsze, zwykły tablet pozbawiony fizycznych przycisków analogowych ręki i wyzwalacze, i nawet nie próbuj teraz przeciwstawić im różnego rodzaju "chińskie kontrolery gier, które łączą się z niektórymi tabletami i smartfonami. To zupełnie różne rzeczy z różnych powodów. Po drugie, na zwykłym tablecie nie będzie w stanie grać razem z kumplem w wspaniałe spółdzielcze gry, za pomocą załączonych do niego pada. Oprócz podziału ekranu, Nintendo Switch jest w stanie połączyć kilka konsol w jedną sieć lokalną (do ośmiu urządzeń) nawet bez obecności w pobliżu Wi-Fi. No i po trzecie, na jakim tablecie można grać w legendarnych serii takich jak Mario Kart czy The Legend of Zelda? Jedno tylko to drogo kosztuje. No jak drogiego... Nintendo Switch na dzień dzisiejszy kosztuje 22 490 rubli.

Gdy kurier przywiózł mi pudełko z konsolą, podziwiałem jej niewielkie rozmiary. Zaledwie 35 x 20 x 10 cm. Co może zmieścić się wewnątrz tak małego pudełka? Być może jest to najbardziej kompaktowa opakowanie za całą historię stacjonarnych konsol Nintendo.

Oprawione skrzynia bardzo stylowo. Przyznaję, że bardzo podoba mi się logo konsoli: biały na czerwonym tle, maksymalnie zwięzły i rozpoznawalny. Żywe zdjęcia pozwalają nam zrozumieć, co nas czeka w środku, a jednocześnie pokazują, jak tej konsoli można używać.

Pod boczną osłoną widzimy instrukcję o tym, jak doładować Nintendo Switch. W ogóle, domyślniekonsola jest naładowany, tak, że można wyjąć ją z pudełka i od razu włączyć. Ale projektanci Nintendo postanowili na wszelki wypadek się zabezpieczyć, dlatego stworzyliśmy ten krótki przewodnik dla początkujących.

Podnieść górną pokrywę skrzyni i od razu widzimy główną bohaterkę widzenia – Nintendo Switch. Obok niej pakowane w folie z polietylenu kontrolery gier "джойконы" (Joy-Con).

Główna część konsoli naprawdę wszystkich swoim wyglądem przypomina zwykły tablet. Pojemnościowy ekran dotykowy o przekątnej 6,2 cala sformułowane dość szeroką ramką. W dolnej części tej ramy, trochę na lewo od centrum można zobaczyć czujnik oświetlenia, który dostosowuje jasność ekranu w zależności od tego, gdzie jesteś. W każdej chwili możesz wyłączyć tę funkcję i ustawić jasność na własną rękę. Po lewej i prawej stronie czujnika znajdują się otwory głośników, z których do ciebie dochodzą dźwięki muzyki i gier.

Metalowe mocowania na krawędzi konsoli są przeznaczone do tego, aby zamontować na nich kontrolery gier Joy-Con. Za metalowymi płytkami z każdej strony ukryte kontakty do ładowania kontrolerów.

Na dolnej krawędzi konsoli z atrakcji można zobaczyć chyba, że złącze USB Type-C, aby ją naładować. A oto górna krawędź jest większe zainteresowanie. Po pierwsze, znajduje się tu port dla gier wkładów, przykryty gumową wpr. Na prawo od niego – 3,5 mm gniazdo słuchawkowe. A bliżej środka widzimy otwory wentylacyjne, przez które проглядывает metalowy radiator. W prawej części przycisku włączania/wyłączania konsoli i "rocker" do regulacji głośności.

Obudowa Nintendo Switch przyjemny w dotyku dzięki soft touch-plastykę. Przyznam, że nie bardzo lubię ten materiał, tak jak on świetnie zbiera odciski palców i kurz. Tutaj można zobaczyć dwa dodatkowe otwory wentylacyjne, a także jeszcze jedną niezwykłą rzecz – wysuwaną stopkę do tego, aby konsolę można było postawić pionowo i używać go jako przenośnego telewizora do gry.

Podnieść tę nóżkę paznokciem okazało się nie takie proste. Pod nią schował się gniazdo kart pamięci formatu microSD. Producent zapewnia nas, że konsola obsługuje ilość kart pamięci do 2 terabajtów, choć jeszcze przez długi czas nie znajdziesz takich w sprzedaży. Natomiast zabezpieczenie na przyszłość całkiem dobry. Osobiście od razu zamówiłem sobie kartę 128 gb, więc zobaczymy, na ile gier wideo mam jej dość. Wysuwana stopka dość wątła na wygląd, a ja bardzo się bałem, że niechcący ją отломлю. Zresztą, w Nintendo powinni rozważyć ten moment, więc nawet jeśli coś trzymajcie tę nóżkę i stracisz ją, nie martw się i panikować. Specjalny mechanizm pozwoli ci włożyć ją z powrotem. O tym dowiedziałem się z oficjalnej instrukcji do konsoli.

Tak konsola wygląda w pozycji pionowej, z wysuniętą nóżką. Trochę dziwne, że jej umieszczony z boku, a nie na środku. Ale, jak to się mówi, niż bogaci... Na twardej powierzchni konsola stoi dość stabilnie. Sprzyja temu fakt, że krawędź nogi na ramię jest gumowanej i nie przesuwa się, nawet jeśli umieścić Switch na szklany stolik.

Przechodzimy do drugiej ważnym elementem Nintendo Switch, a mianowicie do jej gry kontrolerów. Trafił mi się opcja konsoli z szarymi джойконами, ale w sprzedaży również zestawy z джойконами czerwony i niebieski. Tutaj już wszystko zależy od twojego gustu. W ogóle, w zestawie ze stacjonarnymi konsolami Nintendo zawsze вкладывался tylko jeden kontroler, a drugi najczęściej musiał dokupić dodatkowo. Tym razem jednak sprawa wygląda nieco inaczej: dostajesz raz dwa małe kontrolera Joy-Con, które można wykorzystać zarówno w trybie współpracy z innym, trzymając je poziomo, albo jak jeden pełnoprawny kontroler, obracając je w pozycji pionowej. Kontrolery, jak można zauważyć na zdjęciu, bardzo do siebie podobne, ale różnią się nieco w szczegółach. Warto powiedzieć, że oba kontrolery są wyposażone w akcelerometry i żyroskopami, co pozwala na ich stosowanie w niemal każdych motion-gry, które rzucają ruchu rękami, np. w Just Dance 2017.

Powierzchnia Wewnętrzna kontrolerów wygląda tak. To właśnie za pomocą tej plastikowej części джойконы dołączają do ekranu Nintendo Switch. Tutaj można zobaczyć okrągły przycisk do synchronizacji kontrolera z konsolą, a także małe przyciski SR i SL, które odgrywają rolę wyzwalaczy w trybie poziomym. Tutaj kryje się cztery kwadratowe diody led, które można zrozumieć, jaki na koncie sterownik znajduje się w rękach gracza. Świeci się jedna dioda – oznacza to pierwszy kontroler, dwa – to drugi, i tak dalej. Funkcja ta jest szczególnie przydatna w przypadku, gdy odgrywa duża grupa znajomych i często wysyłać kontrolery do siebie.

W górnej części джойконов znajduje się zderzak L/R i wyzwalacz ZL/ZR. Przyciski zderzaków osobiście wydają mi się bardzo wąskie i niewygodne. Wymiary джойконов takie małe, że przyzwyczaić się z nim z podróży nie u wszystkich. Mam tutaj na myśli posiadaczy dużych pędzli i ogromnych palców. Ale z czasem do wielkości kontrolerów zaczynasz się przyzwyczajać.

Uważnie rozważ lewy джойкон. W górnej jego części zapewne zauważyliście przycisk w kształcie "minus". Tak się złożyło, że w przypadku z najnowszymi konsolami Nintendo używają oznaczenie "plus" i "minus" zamiast "start" i "select", jak to było w zwyczaju u nich wcześniej. Nie trzeba się tego bać. Poniżej znajduje się analogowa galka, którą także można używać jako przycisk,wciskając ją do środka. W centralnej części kontrolera widzimy cztery okrągłe przyciski kierunków zamiast tradycyjnego D-Pad. Też nie do końca to płaszcz, ale zrozumieć ten ruch może być. Bo kiedy lewy джойкон będzie używany do kooperacji, aby nie zaplątać się w zarządzaniu, gracz będzie musiał zobaczyć cztery oddzielne przyciski, a nie pad kierunkowy. Na samym dole znajduje się czarny kwadrat przycisk z okrągłym wgłębieniem w środku. Tym przyciskiem można robić zdjęcia w ulubionych grach, a następnie publikować je w serwisach społecznościowych Facebook i Twitter. Dla mnie osobiście ten przycisk jest po prostu niezbędna, tak jak dziennikarzom często samodzielnie wykonywać zrzuty ekranu do swoich opinii. Wcześniej konsoli Nintendo na to nie byli zdolni, a ja z niecierpliwością czekałem, kiedy w końcu realizują tę funkcję.

Prawy джойкон różni się od lewego obecność przycisku "plus", cztery przyciski z oznaczeniami A, B, X, Y, a także alternatywnych w analogowej ręki. W tym przypadku znajduje się ona pod czterema okrągłymi przyciskami, a nie nad nimi. Zrobiono to po to, aby przy poziomym użyciu джойкона gracz się nie zgubił się w elementach sterowania. A tak wszystko jest w porządku: i lewy i prawy джойкон, jeśli wziąć je w ręce poziomo, oferują około taką samą lokalizację najważniejszych przycisków i dźwigni. W dolnej części zamiast przycisku do robienia zrzutów ekranu znajduje się przycisk Home, który wywołuje menu główne konsoli.

Prawy kontroler posiada jeszcze jedną istotną różnicą od lewej. Ma wbudowane taka kamera na podczerwień, która potrafi rozpoznawać formy obiektów i ich ruchu. Jeśli wierzyć wideo z oficjalnej strony, to ona jest w stanie określić, na przykład, jaką figurę pokazujemy ręką w grze "Kamień, papier, nożyczki". Jeszcze nie spotkałem się z korzystania z tej technologii w grach, ale mi się już nie mogę doczekać się z nią zapoznać. Mam nadzieję, że Nintendo nie zapomni o tym aparacie i będzie aktywnie wykorzystywać ją w swoich grach. Ja w ogóle lubię wszystko co niezwykłe i wykraczające poza zwykłe ramy.

Na tylnej powierzchni każdego джойкона jest taki okrągły przycisk. Wciśnięty pozwala ona usunąć kontroler z obudowy konsoli lub z dowolnego innego urządzenia, o których powinniśmy porozmawiać nieco poniżej.

Tak jak przyciski SL i SR są bardzo małe i je naciskać palcami nie zawsze jest wygodne, w komplecie z джойконами idą takie zdejmowane panele z klapkami. Pozwalają one znacznie zwiększyć rozmiar maleńkich przycisków, a także zabezpieczyć sterownik na nadgarstku w tym przypadku, jeśli gra polega machanie rękami. Upuszczając джойкон w ogniu wirtualnych bitew z przyjaciółmi – bułka z masłem, dlatego nigdy nie zapominaj o bezpieczeństwie.

I tu mnie spodziewałem się pierwszy poważny minus Nintendo Switch. Jeśli założyć panel z paskiem na kontroler dość łatwo to usunąć – nie jest łatwym zadaniem. I nie chodzi w замочке, блокирующем wymienny mechanizm, a w tym, że mechanizm ten jakoś wymaga stosowania dość dużego wysiłku, aby usunąć gniazdo. Znacznie więcej, niż przy zdjęciu kontrolera z konsoli. Tak i okrągły przycisk blokady znajduje się bardzo niewygodne: gdy naciskasz i mimowolnie задеваешь inne elementy sterowania. Od razu chcę was ostrzec: uważnie patrzeć na to, jaki jest stroną wkładasz pasek na kontroler. Na панельках specjalnie rysowane ikony "plus" i "minus" (jak na baterii), aby nie pomylili, jaki jest stroną trzeba je zakładać. Jeśli zrobisz wszystko prawidłowo – usunąć gniazdo będzie praktycznie nierealne. Internet jest pełen wiadomości zaburzony przez użytkowników, надевших gniazdo na джойкон nie tą stroną i na próżno stara się ją usunąć po tym. Jak rozumiem, bez śrubokręta z tym zadaniem poradzić sobie niezwykle trudne. Więc należy być bardzo ostrożnym! Oto krótka instrukcja, jak zrobić to poprawnie. Upewnij się, że na znaki plus lub minus w górnej części przedniej powierzchni kontrolera i wymienne podstawki są takie same. Założyć pasek na kontroler trzeba wyłącznie białym zamkiem i paskiem w dół (w żadnym wypadku nie w górę!). Jeśli będziecie trzymać się tych dwóch prostych zasad – nie trzeba użyć śrubokręta. Jak inżynierowie Nintendo mogli dopuścić taką dziecięcą błąd przy projektowaniu akcesoriów – ja po prostu nie mam pojęcia.

W komplecie z konsolą idzie uchwyt Joy-Con Grip, na który można nosić zarówno kontrolera. Uchwyt dostępny jest w dwóch wersjach: z wbudowanym akumulatorem do ładowania kontrolerów i bez niego. W zestawie z konsolą, oczywiście, idzie ten, który jest bez baterii. Drugi wariant można kupić w oficjalnym sklepie internetowym Nintendo za 1999 zł. Wydaje mi się, że uchwyt ten jest w stanie zmontowanym bardzo podobny do głowy śmiesznego pieska. I tak chyba nie tylko mnie. Spójrz na ilustrację artysty z nickiem Tsaoshin. Uroczy piesek, prawda?

Bez względu na swoją nietypową formę, ten transformator siedzi w rękach dość wygodnie. Ale jeśli chce się zdobyć tradycyjny kontroler gier do przejścia swoich ulubionych gier, radzę zwrócić uwagę na kontroler Nintendo Switch Pro za 4499 zł. Jego mam do dyspozycji, niestety, nie. Ale pokażę ci, jak to wygląda, za pomocą промоизображение z oficjalnej strony. Na obudowie tego Pro-kontrolera, przy okazji, ukryte tajną wiadomość do graczy tezę: THX2ALLGAMEFANS ("dziękuję wszystkim fanom gier"). Jest rozprowadzona mikroskopijną czcionką na wewnętrznej stronie obręczy wokół prawym analogowej ramienia. Bardzo nietypowy i przyjemny krok ze stronyproducenta.

Tak konsola wygląda w stanie kompletnie zmontowanym. W rękach urządzenie siedzi dość wygodne, i po pierwszej rui trudno mi było uwierzyć, że mam pełną konsolę do gier, a nie tylko ekran od niej, na który jest nadawany obraz gdzieś jeszcze, jak to było w przypadku Nintendo Wii U. Zbyt cienka obudowa do tego, aby pomieścić w sobie żelazo, na którym bez problemu działają poziomu gry Mario Kart 8 i The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Ale, jak by mój wewnętrzny sceptyk ani выпучивал oczy i nie wymachiwał rękami, przeciw prawdy nie deptać: przed nami najmocniejsza na dzień dzisiejszy hybrydowy konsola z dużym potencjałem. Teraz stało się dla mnie jasne, dlaczego NVIDIA w ubiegłym roku zrezygnowała z produkcji własnej Shield 2. Oni po prostu postanowili sprzedać opracowane żelazo firmy Nintendo. Jeśli to przemyśleć: wielu z was kupił bym potężną konsolę, która umie tylko biegać "farm frenzy" ze sklepu Google Play? I czy w ogóle jest sens dla NVIDIA wspinać się na zupełnie nowy dla niej rynek przenośnych konsol po tym, jak pierwszy Shield zakupione dwa i pół człowieka? U Nintendo przynajmniej wielomilionowym armia fanów, słynne franczyzy, istniejące dziesiątki lat, jest fantazja i dziecięcy entuzjazm w oczach, w końcu. U NVIDIA świetnie robić żelazo, ale w żadnym wypadku nie gry wideo. Jak to się mówi, niech każdy zajmuje się tym, co najlepiej potrafi. I uważam, że to dobrze.

Przed tobą stacja dokująca, która jest pośrednikiem między konsolą a telewizorem. Wygląda ona jak małe prostokątne pudełko z matowego plastiku, na który naniesione logo i nazwa konsoli. W dolnym lewym rogu znajduje się podłużny diody led sygnalizujące o tym, że konsola jest podłączona do telewizora. Dla mnie w tym trybie pracy Nintendo Switch otworzył bardzo poważną wadę: nie można podłączyć słuchawki przewodowe i bezprzewodowe ona jakoś nie obsługuje. Aby podłączyć słuchawki przewodowe, potrzebny będzie bardzo długi przewód od kanapy do telewizora. W джойконах sam wbudowanego portu słuchawek nie ma. Można, oczywiście, użyć drogie słuchawki bezprzewodowe z przewodowym трансмиттером, ale takie jest daleko nie u każdego.

Pokrywa Tylna stacji dokującej odchyla się do tyłu, odsłaniając przed nami inside "puszki Pandory".

A w środku wszystko okazało się bardzo proste. Widzimy HDMI-wyjście na telewizor, port USB specyfikacji 3.0, a także złącze kabla zasilania. Jeśli wierzyć specjalistom serwisu ifixit.com wewnątrz tego małego pudełka znajduje się mała płytka z kilkoma elementami. Wśród nich są dwie CMOS układy z pamięcią 512 KB i 2 MB, konwerter do wyświetlania obrazu przez HDMI, kontroler USB 3.0 i niektóre inne chipy. Ale w sumie stacja dokująca sobie nic godnego uwagi nie reprezentuje i jest po prostu podstawą/ładowania/sposób wyświetlania obrazu na telewizor. Przypomnę, że niektórzy eksperci zakładali, że wewnątrz stacji dokującej ukryte dodatkowe żelazo, składające Switch znacznie mocniejszy po podłączeniu do telewizora.

W dolnej części stacji dokującej schowany USB Type-C wtyk, który podnosi się i wkładasz w gniazdo konsoli, jak tylko wkładasz ją w podstawkę. I tu znowu trzeba być bardzo ostrożnym! Jeśli wierzyć skarg od użytkowników konsoli Nintendo Switch, jej ekran, pokryty nie szybą, a przezroczystym plastikiem, bardzo łatwo zarysować, po prostu wkładając jej w stacji dokującej. Tak, to taka niefortunna wpadka w zakresie wyboru materiałów. Okazało się, że materiał obudowy stacji dokującej bardziej twardy niż plastik, który chroni ekran. Wewnątrz stacji dokującej wbudowane specjalne prowadnice, ale, jak pokazuje praktyka, nie zawsze ratują powierzchnia ekranu od неаккуратности użytkowników. Chciałbym podkreślić, że sam jestem z tym problemem nie spotkałem. Ale na wszelki wypadek radzę zawsze być bardzo dokładni z ekranem konsoli i stację dokującą. Niektórzy posiadacze Switch rozwiązują problem radykalnie: po prostu спиливая przednią część stacji dokującej. Konsola w tym przypadku nadal ładuje i dość stabilnie trzyma się w pozycji pionowej, ale ekran jest teraz nie da się porysować, jeśli chcieli. Można, oczywiście, klej stację dokującą od wewnątrz jakimś delikatnym, miękkim materiałem. Ale te "kule" nie przewrócił faktu, że producent powinien był przewidzieć ten problem na długo, aż do momentu otrzymania konsoli w sprzedaży. Jest najprostszym sposobem, aby uniknąć zarysowań na ekranie: nakleić na nią szkło ochronne lub na koniec – film. Ale pech: oficjalna folia ochronna i etui do przenoszenia Nintendo Switch sprzedawane oddzielnym zestawem za 1499 zł.

Tak konsola wygląda w trybie podłączenia do telewizora lub w trakcie ładowania. Stacja dokująca zapewnia dostęp powietrza do obudowy Switch, aby ta nie jest przegrzany w momentach szczytowego obciążenia. A ona nieuchronnie będzie wygrzać, bo wymiary obudowy po prostu małe, a gruczoł będzie musiał radzić sobie z najnowszymi grami. Ale nie martw się, grzanie ten nie jest bardzo silny, więc jest mało prawdopodobne, istnieje ryzyko przegrzać konsola do wyjścia jej z eksploatacji. Przypomnę ci, że początkowe charakterystyki wbudowanego żelaza zostały specjalnie kilka przycięta, aby uniknąć przegrzania i zaoszczędzić energię w trybie przenośnym. W przypadku urządzeń przenośnych, jak podoba, czy nie, ale trzeba iść na pewne kompromisy.

Już отфотографировав stacji dokującej, w ostatniej chwili natknąłem się na jeszcze dwa porty USB w formacie 2.0 na jej bocznej powierzchni. Do czego one sąsą przeznaczone – na razie trudno powiedzieć. Do ładowania żadnych dodatkowych akcesoriów? Opcja z zewnętrznym dyskiem twardym od razu odpada, tak jak pamięć do przechowywania gier w przenośnej konsoli musi być wewnętrzna. W sumie czas pokaże, do czego nam te dodatkowe porty.

W zestawie z konsolą jest ładowarka z kablem formatu USB Type-C, który można podłączyć do stacji dokującej lub bezpośrednio w konsoli, na przykład, jeśli chcesz doładować ją w wyjeździe. Ale jeśli się zastanowić, to warto od razu kupić sobie dobry zewnętrzny akumulator dla podobnych przypadków. Dobra dzisiaj w każdym sklepie elektronicznym oferuje szeroki wybór takich urządzeń. W ogóle, mnie trochę irytujące, lokalizacja portu do ładowania na dolnej stronie konsoli. Oto postawili ją przed sobą na stole, wysuwając nogę, ale ładować równolegle z grą jej się nie uda, ponieważ port USB znajduje się na dole i się do niego nie zbliżyć. Oczywiście, można wziąć ją w ręce i trzymać w górze, ale wtedy jak grać we dwóch z kumplem? Kolejna kontrowersyjna decyzja japońskich inżynierów.

Do zestawu dołączony jest standardowy kabel HDMI do podłączenia stacji dokującej do telewizora. Biorąc pod uwagę, że mam takich kabli zgromadził mnóstwo, ja nawet nie stał rozpakować go i schował z powrotem do pudełka do lepszych czasów.

Jeszcze w pudełku z konsolą znalazłem instrukcję obsługi, która, co ważne, nie zawiera w sobie klucz w języku polskim. Bardzo mi miło, że Nintendo początku bardzo poważnie odnosić się do rosyjskich graczy i nawet tłumaczyć swoje najważniejsze gier franczyzy na język polski. Po dość krótkim czasie od otwarcia rosyjskiego oddziału firmy została wykonana naprawdę imponująca praca.

To spójrz choćby na to pudełko z grą The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Napis "W języku polski!" w dolnej części okładki daje mi niesamowitą radość. Nie dlatego, że ja w końcu będę mógł zagrać w nową "Зельду" w języku rosyjskim. Wcale nie, ja dobrze czytam po angielsku. Szczerze, to cieszę się za tych ludzi, którzy języków obcych nie zna słowa "w ogóle". Przecież oni będą mogli zapoznać się z wielkiej (nie boję się tego słowa!) serii gier przygodowych w swoim ojczystym języku. I to jest po prostu wspaniałe! To prawda.

Firma Nintendo już dawno nie inwestuje instrukcji w skrzyni ze swoimi grami, dając użytkownikom możliwość przeczytać dokumentację w internecie. Tak japończycy nie tylko oszczędzają na produkcji, ale i wnoszą swój wkład w ochronę przyrody.

Wkłady Nintendo Switch jest bardzo małe i swoimi wymiarami przypominają tradycyjne karty SD. Co najciekawsze: ktoś z zachodnich dziennikarzy przyszło do głowy polizać kasetę, a ten znalazł się na smak bardzo gorzki. Jak się okazało później, Nintendo specjalnie pokrywają wkłady cienką warstwą specjalnego roztworu, który popełnia plastik ohydne w smaku. Robi się to po to, aby małe dzieci nie zaszywano go wkłady sobie w usta i nie może się nimi zadławić. Bardzo sprytne, trzeba zauważyć. I tak, jeśli jesteś ciekaw, to nie mogłem się powstrzymać i też próbowałem swój wkład w smaku. Smak naprawdę okazał się po prostu ohydne!

Jeśli porównać Nintendo Switch z kontrolerem poprzedniej konsoli Wii U, różnica od razu rzuca się w oczy. Mimo, że przekątna wyświetlacza pozostała bez zmian i wynosi 6,2 cala, poza tym dwa urządzenia różnią się dość mocno. Spójrzcie na różną grubość tych dwóch urządzeń. Switch jest prawie trzy razy cieńsze od poprzednika! Czy warto mówić, że kontroler Wii U – to tylko ekran, który wyświetla obraz z głównego dekodera, a Switch to i ekran i konsola w jednej obudowie? Osobiście wydaje mi się, że konsola Wii U – była przejściową formą od szpitala do pełnej mobilności. Z jej pomocą kontrolera można grać, nie używając telewizor i nawet będąc w sąsiednim od konsoli pokoju. Z wyjściem samo Nintendo Switch pojawiła się możliwość, aby w końcu uwolnić się od przywiązania do stacjonarnych żelaza i zabrać grę ze sobą wszędzie.

Teraz kilka słów na temat danych technicznych nowej konsoli. Już nie tak dawno temu, ale powtórzę. Procesorem Nintendo Switch jest zmodyfikowany 64-bitowy SoC-procesor Tegra X1 z czterech rdzeni ARM Cortex-A57 (na zdjęciu procesor zaznaczony na czerwono), wykonany w 20-нанометровому technicznej procesu i w momentach szczytowego obciążenia, który jest tylko 16 Watów. Procesor wyposażony jest w aktywny system chłodzenia z dwoma mb L2-cache i działa z częstotliwością 1020 Mhz. Układ graficzny wbudowany w SoC, bazuje na drugiej generacji architektury Maxwell i zawiera 256 rdzeni graficznych CUDA. GPU jest w stanie pracować w trzech trybach: z częstotliwością 307,2 Mhz, 384 Mhz i 768 Mhz. Maksymalna częstotliwość GPU jest dostępna wyłącznie podczas pracy konsoli w trybie stacjonarnym, który znajduje się w stacji dokującej. W przenośnym samym czasie układ graficzny Nintendo Switch jest w stanie pracować tylko na dwóch niższych częstotliwościach (wybór częstotliwości jest operatorem danej gry). Konsola wyposażona jest w 4 GB pamięci LPDDR4 ram (na zdjęciu układy pamięci są podświetlone na pomarańczowo), która również działa w dwóch trybach. W trybie przenośnym ona działa na częstotliwości 1331,2 Mhz, a w stacjonarnym — jest w stanie rozpędzić się do 1600 Mhz (ale tylko wtedy, gdy wymaga tego konkretna gra). Oddzielnej pamięci konsola nie, i GPU wybiera potrzebną mu ilość z ogólnej puli. Nowa architektura cpu naturalnie pociąga za sobą odmowę Nintendo od kompatybilności z grami na Wii i Wii U, bo poprzednie konsoli pracowali na RISC-architekturze PowerPC. Terazuruchomić stare gry na Switch będzie można wyłącznie портируя ich pod nowe żelaza.

W konsoli również wbudowane 32 GB eMMC NAND pamięci do przechowywania danych, około 6 GB, z której zajmuje system operacyjny. Jak już się domyślacie: 26 GB do przechowywania gier wideo ci raczej nie wystarczy na długo. I po zakupie konsoli od razu rodzi się pytanie o zakup dodatkowej karty microSD o pojemności przynajmniej 128 GB (karta 256 GB też sprzedają, ale są one na dzień dzisiejszy nieprzyzwoicie drogie). Biorąc pod uwagę, że cyfrowe kopie niektórych gier dla Switch (na przykład, Dragon Quest Heroes I-II, już wydana w Japonii) będą ważyć do 32 GB i więcej – można wyobrazić sobie skalę tragedii. Wypuścić konsolę, na którą nie będzie można zainstalować cyfrową kopię gry, dopóki nie kupisz kartę pamięci – bardzo dziwne rozwiązanie. Rzecz w przypadku gier na kasetach – pamięć wewnętrzna potrzebny jest tylko do przechowywania plików-zapisać. Przy okazji, jeszcze jeden minus: nie można wyodrębnić zachowania swoich gier z pamięci konsoli. W Nintendo już potwierdzili to oficjalnie. Jeśli twoja konsola spłonie lub stracisz ją podczas podróży, trzeba zacząć przechodzić wszystkie swoje gry od nowa. Brak ci chmurze lub скидывания "сохраненок" na kartę pamięci, jak to potrafią konsoli z rodziny PlayStation. Ale są i dobre wieści! Nintendo w końcu zrezygnowała z regionalnej ochrony swoich gier, a teraz można uruchomić na konsoli wkłady i cyfrowe kopie, którzy kupili wszędzie: nawet w USA, przynajmniej w Japonii. Wcześniej konsoli firmy wszczynali wyłącznie gry ojczystego regionu.

Ważne będzie wspomnieć fakt, że Nintendo Switch wyposażony w najbardziej idące w historii japońskiej firmy akumulatorem. Jego pojemność wynosi 4310 mAh, co wystarczy do tego, aby konsola pracowała w trybie przenośnym od 3 do 6 godzin w zależności od tego jak wymagający gruczoł konkretna gra. Nowa The Legend of Zelda, na przykład, zjada opłata za około 3 godziny, i to jest po prostu świetny wynik, biorąc pod uwagę jak gra piękna i technicznie zaawansowana. Jedyne, co mnie niepokoi: samodzielnie czy ten akumulator jest mało prawdopodobne, będzie można wymienić na nowy. Nintendo oferuje w przypadku wystąpienia takiej potrzeby skontaktować się z najbliższym punktem serwisowym firmy (w Rosji taki znajduje się w Moskwie), gdzie trzeba wymienić baterię na nową w ramach gwarancji. Przypomnę, że w poprzedniej konsoli Wii U baterię można było zmienić na bardziej pojemny własnymi rękami.

Ale szczególnie mocno producent może poszczycić się nowym pokoleniem dotykowych kontrolerów Joy-Con, która otrzymała nazwę HD Rumble. Technologia generowania drgań gry kontrolerami, zazwyczaj dzieli się na dwa rodzaje. Pierwszy – to Eccentric Rotating Mass (ERM), który przez długie lata odżywiali się kontrolery konsol PlayStation. Mechanizm ten jest silnik, na osi którego przykręcony jest asymetryczny bob. Obracając ciężarek, otrzymujemy drgania. Istnieje i druga technologia Linear Resonant Actuator (LRA), działająca na podstawie małego ciężarka na sprężynie i magnesów. Magnesy gonić ciężarek tam i z powrotem wzdłuż osi, tworząc wibracje o różnej sile i częstotliwości. Metoda ta zapewnia bardziej dokładne wstrząsy, uderzenia, różne formy drgań, tak i w odniesieniu do zużycia energii dokąd ta jest mniej kosztowne, co dla przenośnej konsoli tylko plus. Jeśli wierzyć producentowi konsoli, HD Rumble zapewnia niesamowite wrażenia dotykowe podczas gry. Ja tę technologię już zdążył ocenić osobiście i chcę zauważyć, że tak, wibracje stał się bardziej wyraźne i nauczyła się wysyłać dłoni nawet bardzo малозаметные dotykowe oddziaływania na postaci w wirtualnym świecie. Ale ja bym nie nazwał to "rewolucją". Miło – tak. Ale tej technologii jeszcze na pewno ma gdzie rosnąć. Przy okazji, w джойконах Nintendo Switch, jeśli wierzyć tym samym specjalistom ifixit.com używane LRA-moduły, podobne do tych, które są zainstalowane w kontrolerach Oculus Touch, HTC Vive Controller i Steam Controller.

Teraz porozmawiajmy o programowej stronie wydania. Co do interfejsu, tu się przyczepić do Nintendo Switch jest praktycznie niemożliwe. To jest bardzo jasne, tanio i prosto. W menu po prostu nie można się zgubić, tak i działa znacznie szybciej, niż w tym samym Wii U. menu Główne wygląda jak zestaw okładek zainstalowanych gier, które można przewijać w poziomie. Dolny rząd ikon otwiera ci dostęp do różnych porządkowych i informacyjnych funkcji, na przykład dziale aktualności firmy Nintendo, albumu screenów sklepu cyfrowych kopii gier, ustawień systemu i tak dalej. W górnym lewym rogu pyszni twoja fizjonomia, klikając na które można dostać się do menu ustawienia profilu i dodawanie znajomych (przyjaciół, jak i wcześniej można dodawać za pomocą specjalnych kodów przez Internet lub lokalnie, kiedy twoje konsoli kontaktują się między sobą w bliskiej odległości). W górnej prawej części ekranu, – wyświetlanie ilości pozostałych baterii, zegar i wskaźnik poziomu sygnału sieci bezprzewodowej, do której podłączona jest konsola.

Jeśli chodzi o Wi-Fi, tutaj też mam pretensje. W moim mieszkaniu są dwa routera, więc do jednego z nich konsola najpierw подцепилась, a następnie całkowicie zrezygnowała z nim współpracować, mimo, że stał się praktycznie obok niej. Z drugim routerem gier jednak udało się подружить, ale i tam nigdy nie widziałem w 100%-go sygnału, nawet gdy усаживался dosunięte do routera. Jeden mój kolega powiedział także bardzo słabe Wi-Fi-anteny, wbudowany Switch. Jeśli to problem programowy, to mam nadzieję, że Nintendo sobie z tym poradzić. Co do skarg na okresowo tracący kontakt джойконы – z tym mizmierzyć się nie zdarzyło. Wszystko na razie działa jak zegarek.

Za to bardzo podobały mi graficzne instrukcje, które pomagają użytkownikom w zapoznaniu się ze swojej nowej konsoli. W formie шутливых tekstów i śmiesznych zdjęć wyjaśniają nam, gdzie należy wsadzić kartę microSD lub że nie warto wstawiać konsola z wysuniętą nóżką w stacji dokującej (ten przestraszony kot na ilustracji – po prostu świetny!). Postacie Nintendo w tych instrukcjach jest podłączony Switch do telewizora i dopasowują ją, po czym całą firmą grają w różne gry. W sumie bardzo przyjemny i wesoły podejście japończyków do tworzenia nudnych, jak zwykle, dokumentów technicznych.

Wszystko to i wiele więcej, na przykład informacje o nowych funkcjach nowego oprogramowania lub prowadzeniu otwartych beta-testów przyszłych gier, można przeczytać w dziale "Aktualności". Jest on regularnie aktualizowany, więc nie zapomnij, aby zaglądać do niej od czasu do czasu.

Jeszcze jeden problem поджидала mnie w momencie wyjścia z gry, gdzie kontrolery używane w trybie poziomym. Ten problem można łatwo zrzucić na wilgoć firmware konsoli, tak jak to naprawić, najprawdopodobniej, będzie można trochę krwi. Kiedy grasz z kumplem w niektóre gry, trzymając джойконы w rękach poziomo, a następnie z jakiegoś powodu, wyjdź do menu głównego, kontrolery nie wiedzą, kontynuuj czy grać dalej w tę grę, lub planujesz zająć się czymś innym. Z tego powodu są one nadal działać w trybie poziomym, gdy strzałka "w górę" jest strzałkę "w lewo". Trzeba wejść w specjalnej sekcji menu i rękami przełączyć kontrolery w tryb poziomy. Moim zdaniem, to nie jest bardzo wygodne i trzeba się z tym coś zrobić. Na początku nie gdzieś chwilę nie rozumiał, co się dzieje i jak wrócić z powrotem. Wyobrażam sobie, jaka panika stało się z człowiekiem od konsol do gier nieskończenie odległego.

Konsola pozwala skonfigurować różne ustawienia pod swoje preferencje. Na przykład, można regulować jasność ekranu, włączyć трехэтапную odblokowanie ekranu (na wypadek, aby nie wchodzić w plecaku przed przypadkowym naciśnięciu na przycisk), tworzenie wirtualnego awatara Mii, wybrać temat pulpitu (na razie dostępna jest tylko czarna i biała), skonfigurować powiadomienia, skalibrować kontrolery i wiele, wiele więcej. Można również włączyć kontrolę rodzicielską, aby kontrolować czas spędzany przez dzieci hazardu.

Uruchamianie dowolnej konsoli wiąże się z pewnymi problemami technicznymi. Bez tego nie może się obejść żadna platforma. Wyjątków od reguły nie ma. W przypadku Nintendo Switch niektórzy użytkownicy też do czynienia z szeregiem trudności: ktoś żelazo piątka!! i konsola zdradziła pomarańczowy "ekran śmierci", a u kogoś chłodzenia cooler cpu jest zbyt głośno gwizdał. Wszystkie te przypadki są rzadkie i podlegają gwarancji producenta, więc wadliwe konsoli natychmiast są zastępowane przez nowe, bez zbędnych pytań. Istnieją jeszcze przypadki, gdy na ekranie Switch są uszkodzone piksele, ale z tym sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana. Obecność niewielkiej ilości uszkodzonych pikseli – nie jest