Jak Fukushima zmieniła japońskiej robotyka i skłaniał branża

W marcu 2011 roku w Japonii rozlała się katastrofalne trzęsienie ziemi, które spowodowało straszne tsunami. Zginęły tysiące ludzi, a straty na miliardy dolarów dał do zrozumienia, że to, co się wydarzyło nieszczęście – jeden z najgorszych w historii współczesnej. W ciągu kilku tygodni oczy całego świata skierowane były do elektrowni "Fukushima Дайичи". Jej systemy bezpieczeństwa nie mogli poradzić sobie z zaistniałą szkodą, powstałą tsunami, i były szanse, że katastrofalny odwilż reaktora promieniowanie rozprzestrzenia się na kilka krajów, jak to było w Czarnobylu w roku 1980. Heroiczne próby ratowania reaktor, w tym resetowanie wody morskiej w jego jądro, pomogły zapobiec poważną katastrofę. Setki tysięcy ludzi do tej pory ewakuowano ze strefy katastrofy, a odbudowę infrastruktury i czyszczenie wymagają setki miliardów dolarów i wiele lat.

Ponieważ promieniowanie jest bardzo niebezpieczna dla ludzi, naturalnym rozwiązaniem w trakcie katastrofy w Fukushimie było wysłać robotów do obserwacji poziomów promieniowania i prób rozpocząć proces czyszczenia. Ale głęboko w sercu rdzenia reaktora optymistami od technologii do czynienia z przeszkodą, która im nie pomógł pokonać nawet optymizm. Promieniowanie upiekła schematu wysłanych tam roboty, nawet tych, których specjalnie zbudowane, aby poradzić sobie z katastrofą w Fukushimie. Nuklearna stacja powoli zamieniała się w cmentarz robotów. Choć niektórym z nich udało się zmierzyć poziom promieniowania wokół stacji – a ostatnio robot mógł znaleźć расправленное урановое paliwo w sercu katastrofy – nadzieje na to, że mogą bawić się znacząco rola w sprzątać stacji, zaczęły zanikać.

W neon dzielnicy Tokio Шибуя w nocy światła świecą jaśniej dziennego słońca. W domkach karaoke na xii piętrze – bo wszystko znajduje się na dwunastym piętrze – biznesmeni горланят popularne piosenki. To miejsce może wydawać się najbardziej sztucznym na Ziemi; wszystkie zmysły będą zaślepieni technicznych optymizmem. Zazwyczaj zdjęcia tego miejsca symbolizują futuryzm i nowoczesność.

Japonia od dawna znana ze swojej miłości do technologii przyszłości. Teraz, na przykład, technologiczny gigant Softbank pod kierownictwem założyciela Masayoshi Sona inwestuje miliardy w technologiczny przyszłość kraju, w tym plany na największą na świecie farmę słoneczną.

Kiedy Google sprzedał Boston Dynamics w 2017 roku, Softbank dodał ją do swojego portfolio, oprócz znanych robotów Nao i Pepper. Niektórzy mogą zdecydować, że Sen odgrywa w hazard z робототехникой, ponieważ bierze się za projekt, w którym nawet Google nie udało się, ale ten człowiek stracił prawie wszystko w upadku dot-com w 2000-h. fakt, że nawet ten upadek nie zabrał mu optymizmu, i jego wiara w technologii mówią same za siebie. Ale ile to będzie trwać?

Porażka japońskich robotów, próbując poradzić sobie ze skutkami awarii w Fukushimie wywołała kryzys w branży. Katastrofy takie jak ta, są jakby ostatnim egzaminem dla robotów. Jeśli roboty są w stanie pomagać ludziom w ekstremalnych warunkach, co w nich pożytek? Początkowo produkcja гуманоидного robota będzie bardzo kosztowne, a sam robot będzie o wiele mniej sprawnie, niż człowiek. Stworzenie takiego robota nie będzie opłacalne. Gdzie bardziej opłaca się zbudować robota, który będzie radzić sobie z pracą, zbyt niebezpieczne dla ludzi. Ale jak pokazała Fukushima, roboty nawet jednej z najbardziej zaawansowanych narodów na świecie nie są gotowi zastąpić ludzi w najtrudniejszych warunkach.

Nigdzie, że ten kryzys nie jest wyczuwalny jest więcej, niż w Hondzie. Firma opracowała ASIMO, który zaskoczył świat w 2000 roku, i w dalszym ciągu rozwijać robotów. Ale, pomimo, że cały postęp technologiczny, Honda wiedziałam, że ASIMO zbyt pewny do realnego świata.

Dokładnie w Fukushimie wywołała zmiany w podejściu Honda do robotyki. Przez dwa lata po katastrofie okazało się, że Honda opracowuje robota dla żywiołowych, a w październiku 2017 roku publicznie po raz pierwszy został zaprezentowany jego prototyp. Co ciekawe, twórcy postanowili nie dawać robota sprawnych rąk, a zamiast tego zapewniły mu zdalnie sterowane narzędzia, które w razie potrzeby będą wykorzystywane w ekstremalnych warunkach.

To przesunięcie od tworzenia гуманоидных robotów dla atrakcji jak ASIMO do tworzenia przydatnych robotów-ratowników wpłynęła na całym świecie.

W 2015 roku również inspirowana (jeśli można tak powiedzieć) katastrofa w Fukushimie i brakiem operacyjnych roboty DARPA badał гуманоидных robotów w różnych warunkach, które mogą okazać się pomocne w przypadkach awarii lub katastrofy. Takie roboty muszą, na przykład, prowadzić samochód, otworzyć drzwi i wspinać się po schodach. ATLAS od Boston Dynamics, koreański HUBO, a także CHIMP już pokazali, że są w stanie w razie potrzeby – na przykład, samodzielnie wstać po upadku. To tylko brzmi śmieszne .

Jednak DARPA Robotics Challenge pokazał nam, jak daleko roboty od tego, aby być choć trochę pomocne nam, nie mówiąc już o tym, aby przewyższają nas pod wieloma względami. Wielu robotów potrzebuje godziny na wykonanie prostego zadania tego samego schodach. Nawet nauczyć robota pokonać próg – nie jest łatwe.

Fukushima, być może, rozpoczęła przebudowę w futurystycznej Japonii, ale zanim roboty w pełni wejdą w nasze codzienne życie, będą musieli udowodnić swoją wartość (użyteczność). Roboty-drony, tymczasem już całkiem nieźle radzą sobie z nadzorem na miejscu katastrofy. Ale zbudować robota, który będzie w stanie skutecznie radzić sobie na lądzie, — to zupełnie inna sprawa.

Tworzenie robota humanoidalnego – drogie. Jeśli te drogiemaszyny (wynik może iść w miliony dolarów) nie będą w stanie pomóc w kryzysie, ludzie zaczną stawiać pod znakiem zapytania samą potrzebę inwestycji w robotykę. To może pogłębić kryzys zaufania do roboty wśród japończyków, którzy zaczynają polegać na roboty jako rozwiązanie kryzysu starzenia się ludności. Rząd już zainwestowało 44 miliony dolarów w rozwój robotów.

Ale jeżeli roboty nie będą w stanie zdać egzamin, do nich będą poważne pytania. W tokio dzielnicy Akihabara, można zobaczyć wszystkie rodzaje kolorowych, błyszczących robotów zabawek, które tańczą, sprzedają, bawią się tłumy ludzi z całego świata. Jednak roboty powinny być partnerami, asystentów, ratowników.