Recenzja gry Final Fantasy XII: The Zodiac Age

W młodości bardzo kochałem serię japońskich gier role-playing . Wtedy te gry mi się wydawały się czymś niesamowitym, dlatego chętnie spędzał w nich swoje wieczory, z głową odchodząc w fantastycznej opowieści, unikalny system walki, i ciesząc się nieopisany romans fantastycznych przygód. Z czasem z serii zaczęło się dziać coś dziwnego: podręcznik Square Enix помешалось na idei stworzenia MMORPG na podstawie popularnej serii, że na początku zniszczyło to magia, za którą wielu kochali . Jednym z ostatnich "dobrych" gier z serii stała FF XII, wydana na PlayStation 2 w 2006 roku. Dziś chciałbym opowiedzieć o ремастере tej wspaniałej gry dla konsoli PlayStation 4 z podtytułem The Zodiac Age.

Gra: Final Fantasy XII: The Zodiac Age
Platforma: PlayStation 4
Gatunek: JRPG
Producent: Square Enix
Wydawca: Square Enix
Data wydania: 11 lipca 2017

Za opracowanie gry Final Fantasy XII odpowiedział legendarny japoński projektant gier Ясуми Мацуно. To właśnie on w swoim czasie wpadł na fantastyczny świat Ивалис, gdzie rozegrały się zdarzenia praktycznie wszystkich jego kolejnych gier, w tym takie hity jak Final Fantasy Tactics (1997), Vagrant Story (2000) i Final Fantasy Tactics Advance (2003). Świat Ивалис oprócz ludzi pełen wielu wspaniałych ras, ale w jego atmosferze, a zwłaszcza architekturze powszechnie odczuwalny wpływ europejskiego średniowiecza. Magia tu sąsiaduje ze skomplikowanych mechanizmów w rodzaju latających statków, a tradycyjne elementy z serii Final Fantasy spotkać dosłownie na każdym kroku. Мацуно wykonał naprawdę ogromną pracę, tworząc Ивалис. Jakości i głębi opracowania świat łatwo można porównać ze Śródziemiem Johna Ronalda Tolkiena lub z Вестеросом z dzieł George ' a Martina.

Niestety, Ясуми Мацуно nie udało się zakończyć prace nad Final Fantasy XII z powodu nagle powstałych problemów ze zdrowiem, więc na stanowisku reżysera, scenarzysty i producenta zastąpił go dobry przyjaciel i kolega Hiroshi Минагава, wcześniej pracował razem z Мацуно nad mnóstwem gier. Krytycy w swoim czasie zauważyć, że ze względu na tak nagłą zmianę kierownika projektu we wstępnej części Final Fantasy XII jest wiele ekscytujących mini-gier, a sceny gier maksymalnie wysycone, a bliżej do finału to wszystko powoli schodzi na nie. Ojciec serii przez hironobu Сакагути bardzo zdenerwowany z powodu opieki Ясуми Мацуно ze stanowiska reżysera i nawet nie stał przejść grę do końca, choć przyznał, że "to prawdziwa Final Fantasy". Ale, zdrowie – rzecz jest taka, że przeciwko niej nie deptać.

Potężne imperium Arkadia i Розаррия walczą o władzę nad terytorium Ивалиса, a małe neutralne brytania Далмаска okazuje się na mapie w samym centrum разворачивающегося konfliktu zbrojnego. Arkadia zajmuje Далмаску, więc król Раминас zgadza się na kapitulację, aby uniknąć dalszego rozlewu krwi. Dowiedziawszy się o tym, królewski rycerz Bash tło Розенбург zabija króla za zdradę ojczyzny. Młody książę Далмаски lord Раслер bohatersko ginie, broniąc pałac królewski podczas oblężenia, a jego żona Ашелия B наргин Далмаска w rozpaczy popełnia samobójstwo. Dość ponury początek gry z serii Final Fantasy, zgodzicie się? Gry Ясуми Мацуно zawsze były takie: maksymalnie poważnymi, dorosłymi i пронизанными politycznymi intrygami.

Dalej wydarzenia przenoszą nas na dwa lata do przodu. Głównym bohaterem staje się sierotą i uliczny złodziej o imieniu Ваан, który mieszka w stolicy Далмаски – mieście Рабанастр. Chłopak chce dorosnąć i stać się szlachetnym powietrznym piratem, rabować statki imperium i powrócić do swego ludu nielegalnie wyselekcjonowane ma bogactwa. Za chłopcem opiekuje się jego przyjaciółka z dzieciństwa Пенело, różni się od Ваана взвешенностью i rozwagi. Ale nawet ona nie jest w stanie przeszkodzić mu potajemnie przeniknąć do skarbca zamku królewskiego w środku przyjęcia nowego konsula. Podczas nalotu na skarb Ваан zapoznaje się z tych dwóch zdesperowanych powietrznych piratów – Балтьером i Fran, a także natrafia na lidera ruchu oporu Амалию (w rzeczywistości jest to księżniczka Ашелия, инсценировавшая własne samobójstwo). Застуканные areszcie na miejscu zbrodni znajdują się w królewskim więzieniu, gdzie uwolniony z łańcuchów rycerza-zdrajcy Basha.

Dokładnie w składzie tej drużyny gracz będzie musiał przejść grę od początku do samego końca i spróbować zatrzymać wieloletnią wojnę, разрывающую Ивалис na części. Jednak do głównych bohaterów to będą dołączać gościnne postacie, walki z nimi ramię w ramię. Zaskakujące, ale w tym Final Fantasy nie ma wyraźnego głównego bohatera. W roli głównego bohatera występuje cały zespół, każda postać która jakościowo jest zarejestrowany w ogólnej historii i wprowadza w fabułę. Księżniczka Ашелия stara się przywrócić świat należące do niej słusznie brytania, rycerz Bash próbuje oczyścić swoje imię od piętna zdrajcy ojczyzny, a pirat Балтьер realizuje znane tylko jemu jednemu celowi. Ale w jednym główni bohaterowie są podobne: one wszystkimi siłami starają się planom militarnych imperium Arkadia. A do tego im trzeba najpierw pozbawić jej głównego wojskowego korzyści.

W świecie Final Fantasy XII, jak i w wielu innych grach z tej serii, szczególny nacisk kładziony jest na wykorzystanie magicznych kryształów — "магицита". W niektórych regionach państwa Ивалис powszechne energia, zwana "ciemności", który dosłownie wisi w powietrzu gęstej mgły. Jeśli kryształ магицита wchłonie w siebie mgłę, zamienia się w "нефицит", a jego posiadacz otrzymuje dostęp dododatkowym magiczne możliwości i specjalnych technik. Imperium Arkadia wykorzystuje нефицит do celów wojskowych, starając się wzmocnić swoje powietrzne twierdzy i armię żołnierzy. W tajnym laboratorium dr Sid (cóż, to, co "финалка" może się obejść bez Sida?) prowadzi eksperymenty nad naturalnym нефицитом, starając się stworzyć jego sztuczny odpowiednik. Właśnie нефицит staje się podstawą w walce o władzę, i to właśnie za nim polują jak antagoniści, jak i zespół głównych bohaterów.

Kiedy po raz pierwszy zetknął się z Final Fantasy XII w 2006 roku, bardzo mnie cedził ostre przejście od bajki, w dużej mierze romantycznych opowieści FF IX i tyle poważne, пропитанному politycznymi wyprostuj historii. Ponadto, FF XII w dużej mierze stała się jak na MMORPG z otwartym światem, gigantyczne miejsc i system walki, bardzo przypomina walkę z gier online role-playing. W swoim czasie to właśnie z powodu tych innowacji nie strzelił przejście gry po około pierwszej tercji, a potem tak do niej nie wrócił. Dlatego wydanie ремастера The Zodiac Age stał się doskonałą okazją do nadrobienia zaległości i dowiedzieć się w końcu, czym skończyła się historia szóstki przyjaciół i królestwa Далмаска.

System Walki FF XII naprawdę nie jest to coś, do czego przyzwyczaili się fani serii. Gracz wybiera trzech postaci z sześciu, a także lidera trójcy, który będzie w stanie zarządzać sam. Pozostałych dwóch bohaterów działają same w sobie i podlegają tzw. "systemie гамбитов". Гамбиты – swego rodzaju język programowania, gdy gracz za pomocą specjalnych poleceń i warunków dostosowuje sztuczna inteligencja zawodników. Na przykład, do ataku na najbliższego przeciwnika znajdującego się w ich polu widzenia, zawalić ognistej magii, potworów, narażonych na ogień, używać prowadzącego przedmiot na rannym koledze i tak dalej. Kilka гамбитов dostępne dla gracza, początkowo, ale większość trzeba kupować w specjalnych sklepach rozrzuconych po Ивалису. Liderem zespołu gracz może zarządzać w trybie ręcznym, a może po prostu zautomatyzować za pomocą гамбитов.

W konfrontacji z wrogami (które, nawiasem mówiąc, już nie zdarzają się losowo) główni bohaterowie nie są przenoszone na dodatkową arenę do walki. Bitwa odbywa się bezpośrednio na miejscu, gdzie doszło do kolizji. Taki system walki otrzymała nazwę Active Dimension Battle (ADB), i ona zmieniła znane wielu Active Time Battle (ATB). Zresztą, w opcjach gry można dostosować zatrzymanie czasu w tych momentach, gdy gracz шастает w menu. Oprócz tradycyjnych ataków fizycznych, magii w różnych kolorach i używania przedmiotów, postaci są również dostępne specjalne techniki walki. Na przykład, nakładanie przeciwnikowi potężnego uderzenia, расходующего własne zdrowie postaci lub zgromadzone pieniądze, atak który zadaje obrażenia proporcjonalne do ilości wykonanych postacią kroków, kradzież przedmiotów z potworami i tak dalej.

Na zmianę potężnym "limity" i "овердрайвам" przyszli tak zwane Quickening. Te ataki zużywają magiczną energię mroku i są podzielone na trzy kategorie mocy. Każda postać może być nie więcej niż trzech takich ataków, ale można je łączyć w łańcuchy w czasie bitwy, zadając przeciwnikowi ogromne obrażenia. Również w grze są tradycyjne dla serii Final Fantasy призываемые demony. W FF XII noszą nazwę "Эсперы". Część Эсперов staje się dostępna gracz w miarę postępów w kampanii, a pozostałych można uzyskać wyłącznie w trakcie wykonywania specjalnych zadań. Każdy Эсперу gracz musi wybrać swojego pana z sześciu postaci. Powołany na polu bitwy Эспер walczy samotnie, aż jego właściciel nie zginie, lub dopóki nie Эспера nie skończy zdrowie.

W Final Fantasy XII jest bardzo zaawansowany system poziomowania. Ona opiera się na trzech filarach: tradycyjnym doświadczeniu, wyjściowym w bitwach, tablicach licencji, przypominających "Siatkę sfer" z Final Fantasy X, a także systemie zawodów, który ukazał się w remaster z wydanej wyłącznie w Japonii wersji FF XII z podtytułem International Zodiac Job System. Każda postać może nauczyć się tylko dwa zawody z 12 dostępnych — jak raz po dwie na każdej z sześciu postaci. Tu i rycerz, samuraj, i maszynista, uzbrojonych w broń palną, i łucznik, i mnich, i wszelkiego rodzaju magów. W zestawie z zawodem postać otrzymuje odpowiednią deskę licencji. Za zabijanie potworów główni bohaterowie otrzymują punkty "licencji", które pozwalają odblokować komórki na tablicy i otrzymywać dostęp do korzystania z nowych technik bojowych, magii, profity, broni, zbroi i akcesoriów.

Co charakterystyczne, w FF XII nie można po prostu wziąć i założyć na siebie żadnej zbroi lub wziąć do ręki dowolną broń. Do tego na pokładzie licencji musi być aktywna odpowiednia jej komórka. Oczywiście, pancerz, nakrycia głowy i broń są podzielone na klasy. Samuraj specjalizuje się w катанах, mnich woli laski, a łucznik – łuki i kusze. Ponadto, sprawdzając na tablicy, powiedzmy, лечащее zaklęcie, nie można od razu z niego korzystać. Wstępnie trzeba kupić to zaklęcie w magicznym sklepie (na szczęście trzeba to zrobić tylko raz). To samo tyczy się wszystkich technik bojowych. Kosztuje taka przyjemność kosztuje, więc przygotuj się na poważne wydatki. A z pieniędzmi w grze też jest bardzo ciekawe. Więcej nie dostajesz pieniądze za zabijanie potworów. Z nich pojawia się tylko łup. A oto ten sam loot można sprzedać kupcom i na tym zarobić przyzwoite pieniądze. Także pieniądze można znaleźć w licznych donicach i skrzyniach, na któreczęsto można spotkać podczas przejścia.

Co do miejsc do gier, to w FF XII jest tak ogromny, otwarty świat, lokalizacje którego są połączone ze sobą przejściami. Zwykle interaktywnej mapy świata w grze nie ma. Tylko ekran, który jest używany do nawigacji, na którym punkty oznaczone osady. Aby gracz nie poniosło w te miejsca, gdzie mu się jeszcze pojawiać się wcześnie, twórcy wzięli ich potężnymi potworami, pokonać których bez odpowiedniej pompowania praktycznie nierealne. Absolutnie system samoregulacyjny. Gracz stanie odwiedzić w bezkresnych pustyniach i lodowych pustyniach, gęstej dżungli, w zagubionych miast starożytnych cywilizacji i innych, równie malowniczych miejscach. Odkrywać świat Ивалиса można na dziesiątki i setki godzin. Jedyne co mi się nie podobało – to monotonia i oszczędny design gry lochów. Tak, niektóre z nich oferują graczowi rozwiązanie wielu zagadek, czasem bardzo ekscytujące. Ale w sumie większość lochów można określić jako bardzo ciemne długie korytarze z konsekwencjami i powtarzających się tekstur ścian.

Jeśli chcesz oderwać się od powierzchni przejścia, zawsze można iść w każdej tawernie i na tablicy ogłoszeń wziąć zlecenie na zabójstwo niebezpiecznego potwora. Tak jak w "Ведьмаке 3", tylko FF XII wyszła na długo przed powstaniem wszechświata gier na motywach dzieł Andrzeja Sapkowskiego. Za zwycięstwo nad potworami klienci cię hojnie nagradzać. W grze również jest ukryta cała masa ciekawych side-questów, które mogą urzec cię na długie godziny. Bardzo cieszy obecność фансервиса. Na pewno się radować, że spotkał się z maleńkich istot Муглов lub nowo wspinając się na plecy wyścigowy ptaki Chocobo. Ostatnio, przy okazji, wynajmowane tylko na chwilę. Ale im dostępne są tajne ścieżki, po których nie można przejść pieszo. Obok z takimi etapami można zobaczyć na ziemi ślady ptasich szponów. A to znaczy, że obok jest ukryte coś ciekawego.

Nadszedł czas, aby opowiedzieć o nowych funkcjach, które oferuje nam remaster 2017 roku. Oprócz wspomnianej już systemu zawodów The Zodiac Job System, który został przebudowany i w dużej mierze lepsza, gra zawiera w sobie wiele niespodzianek. Po pierwsze, znacznie ładniejsza obraz. Teraz widzimy legendarnej gry w jakości HD, a modele głównych bohaterów, jak rozumiem, zostały częściowo dostosowane i doprowadzone do szału pod względem szczegółowości. Design postaci tej gry zawsze szczerze podziwiał. Artyści starali się sławy i stworzyli niezwykle zapadające w pamięć bohaterów, na których miło patrzeć. CG-rolki również zostali ремастерингу i wyglądają tak, jakby je zrobili parę lat temu, a nie w 2006 roku. FF XII odziedziczyła po japońskiej wersji gry "Tryb testowy", wcześniej niedostępny zachodnim graczom. Zawiera on w sobie 100 poziomów nasyconych непрекращающимися walk z potężnymi przeciwnikami. Haczyk polega na tym, że gracz może utrzymywać się tylko co 10 poziomów. Natomiast za zwycięstwo otrzymasz szczególnie cenne skarby i pieniądze.

Przyjemne nowością stał się tryb zwiększenia szybkości rozgrywki. Naciskając tylko jeden przycisk na kontrolerze można przyspieszyć grę w dwa lub nawet cztery razy. To znacznie ułatwia grind i wyrzucenie cennych punktów licencji. Ale korzystać z podobnymi "читами" ciebie, oczywiście, nikt nie zmusza. Gra nabrała obsługą trofeów, co z pewnością ucieszy fanów "wykuć platynę". W opcjach można wybrać japoński lub angielski wariant dubbing postaci. Co zaskakujące, bardziej mi się podoba właśnie angielska ścieżka dźwiękowa. Głosy postaci są świetne. Szczególnie zapisał się w pamięci uroczy głos Fran, która odnosi się do rasy виер. Muzyka w grze również została ремастерингу, a w odświeżony soundtrack weszło kilka nowych utworów. W każdej chwili w opcjach gracz może przełączać się między oryginalnej i nowoczesnej ścieżki dźwiękowej. Wszystkie te wspaniałości po raz pierwszy można usłyszeć w formacie 7.1. Znacznie przyspieszyły pobierania (w czasach PlayStation 2 czasami musiał czekać wieczność), a także pojawiło się automatyczne zapisywanie przy przejściu z jednego miejsca do drugiego.

Jednakże, istnieje w grze i tyle poważne problemy, перекочевавшие w niej z oryginału. Jedna z nich – zupełnie nie do zniesienia kamera. Prowadzi się zupełnie nieprzewidywalnie, co czasem może wpaść w ścianę lub rozciągnąć w głowę postaci, pozbawienie gracza możliwości widzieć pole walki w środku bitwy. Najtrudniej komorze przypada w wąskich i ciasnych lochach, z których gra składa się w 60%. Drugi problem – brak możliwości ustawienia jasności obrazu. Tak, ja rozumiem, że można wyregulować obraz bezpośrednio na ekranie telewizora, ale nie chciałbym za każdym razem dostosować technikę indywidualnie pod tę grę. Trzeci problem jest poważny budynki mimiki bohaterów z ich mową. Dotyczy to tylko angielskiej ścieżki dźwiękowej i nie zdarza się tak często, ale zdjęcia nieprzyjemny pozostaje. Czwarty problem – bardzo mały zasięg rysowania. Wygląda na to, że silnik gry nikt przepisać, by nie palił się, zostawiając wszystko tak, jak było w 2006 roku. Dlatego niektóre obiekty pojawiają się znikąd dosłownie kilka metrów od postaci.

Zalety:

• W HD gra akcji rolki zaczęły wyglądać po prostu wspaniale.
• Wspaniały design postaci powoduje szczery szacunek.
• Niezwykle kompleksowy system walki, wykorzystującaгамбиты.
• System zawodów wprowadza do gry dodatkowe różnorodność.
• Tryb testów zadowoli najbardziej zaprawionych w bojach graczy.
• Dzięki trybowi przyspieszenia grind przestał być męczące.
• Klasyczny i zaktualizowane akompaniament w komplecie.
• po Prostu świetna praca aktorów angielskojęzycznej głos.
• Ogromna liczba różnego rodzaju drobnych ulepszeń.

Wady:

• Historii nie brakuje właściwej poprzednich gier romansu.
• 10 lat Później w grę nie przyniósł tłumaczenia na język polski.
• kamera jest często zachowuje się po prostu obrzydliwe.
• Z oryginału przeniósł niektóre relikty przeszłości.
• Bardzo ciemne i monotonne lochy.

Final Fantasy XII: The Zodiac Age stanowi monumentalne dzieło sztuki gry autorstwa legendarnego Ясуми Мацуно. Jedna z najbardziej kompleksowych systemów walki w historii japońskich gier role-playing, niezapomniane postacie, ogromny świat gry, pełen przygód, niebezpieczeństw i tajemnic – wszystko to jest w stanie wyrwać cię z rzeczywistości na kilka tygodni. Gra jest dość długa, a jeśli nie uciekać się do przyspieszenia upływu czasu, na przejściu, to zajmie nie mniej niż 60 godzin. Jeśli nagle chcesz ukończyć grę na 100%, przygotuj się wydać ponad 150 godzin swojego życia. I to będzie z korzyścią spędzony czas, bo FF XII: The Zodiac Age jest podobna do fascynującej książce, z której bardzo trudno się od niej oderwać. Stawiam grze 8 punktów z 10.