Chociaż geny wpływają na inteligencję, nie możemy doskonalić umysł

"Na początku pozwól mi powiedzieć, jaki jestem mądry. Właśnie w ten sposób. W piątej klasie nauczyciel matematyki powiedział, że jestem смышлен w matematyce i, patrząc wstecz, muszę przyznać, że miała rację. Mogę powiedzieć, że czas istnieje, ale ono nie może być zintegrowana w fundamentalne równanie. I nie musisz mi wierzyć. Duża część tego, co mówią ludzie, jest prawdziwa tylko częściowo. I mówię".

Tak zaczyna swoją opowieść obliczeniowy biolog z Cambridge Jim Коцубек. W pracy opublikowanej w Nature Genetics w 2017 roku, poinformował, że po analizie kilkudziesięciu tysięcy genomów, naukowcy wiązali 52 genu z ludzką inteligencją, chociaż żaden wariant nie zapewnił większe podwyżki niż kilka setnych procent, do inteligencji. Jak powiedział starszy autor badania Daniel Постума, statystyczna genetyk z Uniwersytetu Vrije w Amsterdamie, "minie wiele czasu, zanim naukowcy będą w stanie właściwie przewidzieć inteligencję, za pomocą genetyki. Mimo to, łatwo sobie wyobrazić konsekwencje społeczne, które wywołują niepokój: studenci, прикладывающие wyniki sekwencjonowania genomu do wniosku o przyjęcie na studia; pracodawcy, роющиеся w danych genetycznych odpowiednich kandydatów; ECO, obiecujące dziecku wysoki poziom inteligencji poprzez zastosowanie systemu CRISPR-Cas9.

Niektórzy ludzie są już gotowi do tego nowego świata. Filozofowie tacy jak John Harris z uniwersytetu w Manchesterze i Juliana Савулеску z uniwersytetu Oksfordzkiego stwierdził, że będziemy musieli manipulować kodem genetycznym naszych przyszłych dzieci, na rzecz nich. Również termin "nadrzędnego zaniedbania" został rozszerzony i włączył "genetyczny zaniedbanie", sugerując, że jeśli nie będziemy korzystać z inżynierię genetyczną lub poznawcza poprawy do poprawy naszych dzieci, to będzie źle. Inni, tacy jak David Корреи, który wykłada na Uniwersytecie w Nowym Meksyku, przewiduje антиутопическое przyszłość, w której bogaci będą używać siły inżynierii genetycznej do tłumaczenia władzy ze sfery społecznej w formie kodu genetycznego, tworząc "błękitną krew" w dosłownym sensie.

Takie problemy niosą wieloletnie charakter; społeczeństwo niepokojące zmiany genetyki jeszcze z czasu, gdy naukowcy wynaleźli rekombinowany DNA. Jeszcze w 1970 roku David Baltimore, który otrzymał nagrodę nobla, zadał sobie pytanie, pokaże, czy jego nowatorska praca, że "różnice między ludźmi — to różnice genetyczne, a nie ekologiczne".

Jak się okazało, geny mają wpływ na inteligencję, ale tylko w szerokim znaczeniu i w pośrednim porządku. Geny biorą udział w skomplikowanych stosunkach, tworzących neuronowe systemy, które mogą być niemożliwe do odtworzenia. W rzeczywistości, naukowcy, którzy próbują zrozumieć, jak geny oddziałają wzajemnie, tworząc optymalne sieci, do czynienia z tzw. "problemem komiwojażera". Biolog-teoretyk Stewart Кауффман w "O pochodzeniu porządku" (1993) opisał ją tak: "Zadanie rozpocząć z jednego z N miast, udać się na przemian w każdym mieście i wrócić na początek najkrótszą drogą. Ten problem, który łatwo sformułować, w rzeczywistości jest bardzo trudne". Ewolucja najpierw zamyka się na kilka dni modelach, a następnie przez tysiące lat udoskonala rozwiązania, ale najlepsze, co mogą zrobić, komputery, aby stworzyć optymalną biologiczną sieć z kilku przepusty, to użyć algorytmów heurystycznych, czyli skrócone rozwiązania. Złożoność wchodzi na nowy poziom, w tym także i dlatego, że białka i komórki oddziałają wzajemnie w wyższych wymiarach. Co ważne, badania genetyczne nie pozwalają diagnozować, leczyć i usuwać zaburzenia umysłowe, jak i nie wyjaśniają skomplikowane interakcje, które dają początek inteligencji. Nie możemy stworzyć nadczłowieka w najbliższej przyszłości.

W rzeczywistości, cała ta złożoność może się oprzeć zdolności rodzajów rozwijać. Кауффман wprowadziła pojęcie "katastrofy trudności", sytuację u skomplikowanych organizmów, kiedy ewolucja zrobiła swoje i geny są ze sobą powiązane tak, że rolę doboru naturalnego zmniejszyła się, ustępując działania pojedynczej osoby. To jest rodzaj utorował sobie drogę do postaci, w której nie można już z łatwością rozwijać lub poprawić.

Jeśli złożoność — to pułapka, to taki będzie i myśl o elitarności poszczególnych genów. W latach 1960-tych Richard Левонтин i John Хабби używali nową technologię — żel do elektroforezy — aby oddzielić unikalne warianty białek. Wykazały one, że różne formy tego samego genu, lub allele, gdzie rozdzielały się вариативнее, niż oczekiwano. W 1966 roku Левонтин i Хабби otworzyli zasada "балансирующего selekcji", który wyjaśnia, że panującymi zmienności genów mogą pozostać w populacji, ponieważ przyczyniają się do różnorodności. Ludzki genom działa w podobieństwach. Mamy co najmniej dwie kopie każdego genu na wszystkich аутосомных chromosomach i dostępność kopii genu będzie przydatne, szczególnie dla odmiany układu odpornościowego, jeśli ewolucja chce spróbować stosunkowo ryzykowne opcja, zachowując przy tym sprawdzoną i działającą wersję genu. Z czasem warianty genetyczne, które mogą wprowadzać pewne ryzyko lub nowości, będą wracać lub podążać za pozytywne genetycznym wariantem. Jeśli to ma jakieś konsekwencje dla ludzkiego intelektu, to geny są паразитирующее właściwość podążać za sobą; żaden z nich nie będzie tak doskonały, aby korzystać z innych geny nie miało sensu.

Ważne jest, aby pamiętać,co my od dawna wiemy, że 30 000 genów nie mogą określać organizację 100 trylionów połączeń synaptycznych w mózgu, wskazując na неопровержимую rzeczywistość: inteligencja, w pewnym stopniu, zatwardziali problemami i mnóstwem podczas rozwoju mózgu. Wiemy, że ewolucja czasami idzie na ryzyko, dlatego zawsze będziemy mieć genetyczne odmiany, które są odpowiedzialne za autyzm, zaburzenia lękowe, depresję i schizofrenię; w związku z tym przekonanie o tym, że nauka w końcu rozwiąże problemy ze zdrowiem psychicznym, jest błędem. Dla ewolucji nie ma doskonałych genów, tylko związane z ryzykiem i optymalne dla poszczególnych zadań i warunków.

Uwierz biolog, on musi wiedzieć.