10 rzeczy, na które są w stanie czarne dziury

Nie raz pisali o zdolności czarne dziury pochłaniają niemal każdą materię Wszechświata. Jednak w ostatnim czasie nauka mógł odkryć cały arsenał innych wyjątkowych cech tych obiektów. Okazuje się, że nie tylko są w stanie poruszać się prawie z prędkością światła i wykazywać oznaki prawdziwych kosmicznych maniaków, zabijając i pożerając wszystko na swojej drodze, ale jeszcze i wykazują znacznie bardziej elastyczne zachowanie, niż jesteśmy przyzwyczajeni od nich oczekiwać. Dzisiaj porozmawiamy o tym, na co jeszcze są w stanie tych obiektów.

Bardzo szybko się obracać

Naukowcy po raz pierwszy dokładnie mierzyli prędkość obrotowa supermassive czarnej dziury. Ona uderza – 84 procentu od prędkości światła.

Czarna dziura w galaktyce NGC 1365, z siedzibą w 60 milionach lat świetlnych zaskoczyła naukowców swoimi właściwościami. Jej średnica wynosi 3,2 miliona kilometrów, a masa wynosi około kilku milionów mas słońca.

Podczas obracania to dosłownie искривляет za sobą nie tylko przestrzeń, ale i czas, tworząc świetlisty wir z promieniowania rentgenowskiego, gazu i pyłu, spadające w jej wnętrzu. Cała ta materia, najprawdopodobniej, wpada w czarną dziurę z jednego kierunku, co zdaniem naukowców, nadaje jej taką niesamowitą prędkość obrotu.

Łączyć się w grupy

Największe z odkrytych przez astronomów galaktyk w dosłownym sensie obsiane сверхмассивными czarnymi dziurami. Są tak ogromne, że naukowcy mają wątpliwości, że ich przodkami są pojedyncze gwiazdy. Naukowcy od dawna podejrzewali, że czarne dziury istnieją one mogą rodzić się w gęstych gwiezdnych zespołach, składających się z grup umierających gwiazd podwójnych lub grup bardziej kompaktowych czarnych dziur, które z czasem zlewają się ze sobą, tworząc prawdziwych сверхгигантов.

Co ciekawe, założenie w końcu stały się obecnie potwierdzenie. Rentgenowska analiza centrum Drogi Mlecznej pokazał, że bezpośrednio w centrum naszej galaktyki kryje się bardzo gęsta obszar, w którym może przebywać do 12 czarnych dziur, obracających się wokół głównej centralnej czarnej dziury w Drodze Mlecznej – Strzelca A*.

Ponadto analiza wykazała, że w sumie w środkowej części naszej galaktyki może znajdować się do 20 000 czarnych dziur.

Rzucać materią wielkości Jowisza (czasami w naszym kierunku)

Teoretyczne obliczenia i symulacje komputerowe mówią o tym, że w pobliżu centralnej czarnej dziury w naszej galaktyce – Strzelca A* — może być bardzo masywna gwiazda, która co 10 tysięcy lat jest bardzo blisko zbliża się do przejścia, z czego najnowsza wyciąga z niej gwiaździste substancja, tworząc długi strumień z roztopioną materii. Część tej materii пожирается najniższej dziurą, druga – wyrzuca w kosmos. Jednak pewna część tej materii pozostaje na dość odległym od dziury odległości i jest w stanie połączyć się w gąszczu wielkości planety. Ale co ciekawe jest nawet nie w tym.

Te kluby materii, w niektórych przypadkach wielkości nasz Neptun, a czasami osiągając wielkości Jowisza, które są uwalniane do galaktycznej przestrzeni z prędkością 3,2 – 32,2 miliona kilometrów na godzinę. Według szacunków naukowców, w wyniku zdarzeń приливного zniszczenia gwiazdy w kosmos będą wyrzucone około 100 milionów podobnych tel. I być może niektóre z nich będą skierowane w naszą stronę.

Ukryj galaktycznej przeszłość

Kompleks radioteleskopów "Атакамская duża antenowy kratka zakresu fal milimetrowych" (ALMA) pozwolił naukowcom po raz pierwszy spojrzeć no thor czarnej dziury – nagromadzenie pyłu i gazu, obracającego się wokół "paść" galaktycznego potwora i ze strony przypomina pączka.

Obiekt badań znajduje się w 47 milionów lat świetlnych od nas w gwiazdozbiorze Wieloryba. Dzięki niesamowitej mocy i czułości ALMA, nawet naukowcy obliczyli jego szerokość. Wynosi ona około 20 lat świetlnych. Obserwując торами czarnych dziur, naukowcy mogą dowiedzieć się więcej o przeszłości galaktyk. Na przykład, ассиметричная forma thora, może mówić o tym, że galaktyka mogła połączyć się z inną galaktyką w pewnym okresie swojej historii w przeszłości.

Pochłaniają materię z prędkością nadświetlną

W miliardzie lat świetlnych od nas w kierunku konstelacji Włosy Weroniki jest bardzo jasna galaktyka PG211+143. Jego jasności galaktyka jest zobowiązana do centralnej czarnej dziury, która pochłania materię z zewnętrznego kosmosu z niewiarygodną prędkością – 100 000 kilometrów na sekundę.

Naukowcy odkryli, że promieniowanie rentgenowskie tej galaktyki wykazuje znaczne przesunięcie ku czerwieni, co może mieć związek z ruchem materii tej galaktyki prosto w stronę centrum supermassive czarnej dziury z ogromną prędkością, wynoszącej około 30 procent prędkości światła. Ten gaz prawie nie kręci się wokół czarnej dziury, a porusza się prosto do centrum w linii prostej, będąc na bardzo zbliżonym do środka czarnej dziury odległości, który powstaje w zaledwie 20 rozmiarów czarnej dziury.

Wędrówki po kosmosie

Astronomowie przez długi czas zakładano, że czarne dziury mogą być wyrzucone ze swoich galaktyk. I bardzo poważny dowód na to hipoteza, jak się okazało, znajduje się około 8 miliardów lat świetlnych od nas. Im jest kwazar 3C 186, z masą w jeden miliard słonecznych.

Naukowcy odkryli, że quasar na wszystkich parach stara się opuścić swoje rodzime galaktycznej gromada. Według obliczeń naukowców, gazowe chmura квазара odprowadzana precz z prędkością 7,6 miliona kilometrów na godzinę. Przytakiej prędkości, na przykład, z Ziemi do Księżyca będzie można dojechać z obiektu w zaledwie 3 minuty.

Astronomowie uważają, że przyczyną takiego "ucieczki" są fale grawitacyjne – produkt z połączenia dwóch bardzo masywnych czarnych dziur. W wyniku tej fuzji stworzyli bardzo silny falę uderzeniową, na mocy porównywalnej równoznaczne z wybuchem 100 milionów supernowych, która dosłownie wyrzuciła quasar ze swojego «swoich domów» miejsca.

Okradać większych kuzynów

W tej chwili astronomowie nie tylko potwierdziły pięć zdarzeń fuzji czarnych dziur i produkowanych przez nich fal grawitacyjnych, ale jeszcze i wyróżnić wśród nich jeden, powstające na ogólnym tle. Chodzi o fuzji dwóch czarnych dziurach, których masa przewiduje się, że powinna była wynosić 10-15 słonecznych. W rzeczywistości okazało się, że masa obu czarnych dziur przekracza 20 mas słońca.

Po Przeanalizowaniu zebranych danych naukowcy doszli do wniosku, że obie czarne dziury zdobył w wadze z powodu tego, że ukradł "jedzenie" u znacznie większego czarnej dziury, znajdującej się również w sąsiedztwie w galaktycznej centrum.

Do przekształcenia się w czarne dziury te złodzieje stanowiły dwie masywne gwiazdy. W trakcie gwiezdnej ewolucji są коллапсировали w czarne dziury i zaczął przyciągać do niekończącej środka, gdzie już istniała supermasywna czarna dziura, wchłaniając okoliczne jej gaz i pył. Dwie "okruchy" udało się ukraść część materii w centralnej czarnej dziury i zdobył prawie trzy razy więcej masy od swojego pierwotnego rozmiaru, zanim wtopić się między sobą.

Użyj pola magnetyczne do utrzymania

Zdaniem astronomów, jednym z głównych czynników określających masę czarnej dziury może być jej pole magnetyczne. Badając galaktykę Łabędź A, znajdujący się w odległości 600 milionów lat świetlnych od nas, naukowcy odkryli w jej centrum galaktycznej bardzo silne pole magnetyczne.

Dalsza analiza wykazała, że czarna dziura Łabędź I bardzo aktywna. Naukowcy uważają, że ona jest najpotężniejszym внегалактическим źródłem promieniowania elektromagnetycznego w swojej konstelacji, która powstaje w wyniku absorpcji dziurą otaczającej ją materii. I w tej sprawie, mówią naukowcy, aktywny udział bierze jej pole magnetyczne, które przyciąga materię do torę czarnej dziury, a następnie i w najbardziej jej wnętrzności.

Zdaniem astronomów, różnica między aktywnymi galaktykami, takich jak Łabędź A i nieaktywne galaktykami, takie jak nasza Droga Mleczna, jest w magazynie i braku pola magnetycznego.

Ukrywać się w małych galaktyk

W galaktyce piecu jest UCD3 w gwiazdozbiorze Pieca znajduje się zaledwie 100 milionów gwiazd. To prawdziwa pestka w porównaniu z tym samym Млечным Poprzez, w którym rzekomo mogą znajdować się setki miliardów gwiazd. Promień galaktyki piecu jest UCD3 wynosi zaledwie jakieś 300 lat świetlnych. Bez względu na swoje małe wymiary, "ultrakompaktowy karłowata" UCD3 jest jedną z najbardziej zwartych galaktyk we Wszechświecie.

W jej centrum znajduje się supermasywna czarna dziura o 3-5 milionów mas słońca. Jest prawie tak samo ciężka, jak czarna dziura Sagittarius A* w centrum naszej Drogi Mlecznej, którego średnica wynosi około 150 000 lat świetlnych.

Wykrywanie czarnej dziury UCD3 okazało się tylko czwarty wykrywania bardzo masywnych czarnych dziur wewnątrz ultrakompaktowych galaktyk. Astronomowie szacują, że udział dziury stanowią 4 procent całkowitej masy galaktyki. Zazwyczaj w innych przypadkach udział ten wynosi zaledwie 0,3 proc.

Naukowcy podejrzewają, że wcześniej galaktyka UCD3 była jeszcze większa, jednak bliskie położenie z większego galaktyką pozbawiło piecu jest UCD3 dużej ilości gwiazdek, zamieniając się w karła.

Pożerać nasze Słońce za dwa dni

Astronomowie odkryli zaskakujące прожорливую czarną dziurę, pojawia się na światło około 12 miliardów lat temu. Odkryta quasar co dwa dni pochłania masę równowartość jednej słonecznej. W wyniku takiego apetytu, czarna dziura rośnie tak szybko, że jego promieniowanie tysięcy razy jaśniejsze niż u całej galaktyki. Samo promieniowanie odbywa się w wyniku ogrzewania materii i gazów, które pochłania.

Naukowcy na razie nie zorientowali się w tym, w jaki sposób czarna dziura z "ciemnych wieków" tak szybko zdobyła swoją masę, ale za to doskonale rozumieją jej potencjał.

Gdyby ten potwór znajdował się w centrum naszej Drogi Mlecznej, to jego jasność 10 razy przekroczyła by jasność Księżyca w pełni na niebie. Obiekt był tak jasny, że przyćmił światło większej liczby gwiazd na niebie, a jeszcze zabiłby nas wszystkich swoim rentgenowskimi.

Porozmawiaj o artykuł .