Ile galaktyk już nigdy więcej się nie zobaczymy?

Jedną z największych niespodzianek dla ludzkości stało się nie to, że przestrzeń się rozszerza, a to, że rozszerza się coraz szybciej i szybciej. Im dalej galaktyki od nas, tym szybciej się od nas usuwane. W pewnym momencie, jak nietrudno się domyślić, te galaktyki będą oddalać się od nas szybciej niż z prędkością światła, a więc nie tylko nigdy ich nie osiągniesz, ale nawet nie zobaczysz. Dlaczego? Jak wiele galaktyk na zawsze zniknął z naszego pola widzenia? W zależności od tego, co wiązać się pod "zniknęły", odpowiedź może być: albo wszystko, albo nic. Zastanówmy się.

Cała nasza kosmiczna historia, teoretycznie, dobrze rozumie, ale tylko w sensie jakościowym. Czyli kosztem nadzorczej potwierdzenia i wyjawienia różnych etapach rozwoju Wszechświata w przeszłości, które miały się dziać, jak to kształtowanie się pierwszych gwiazd i galaktyk. Myślimy, że rozumiemy kosmos, i nie bezpodstawnie. Wielki Wybuch ustanawia fundamentalną granicę tego, jak daleko możemy zajrzeć w dowolnym kierunku.

W Ogóle, widzimy galaktyki z następujących powodów:

• tworzą gwiazdy,
• które tworzą światło,
• który podróżuje po Wszechświecie,
• która rozszerza,
• , dopóki nie dotrze do naszych oczu.

Niby wszystko jest bardzo proste. Tak? Dlatego, kiedy patrzymy na Świat, spodziewamy się zobaczyć galaktyki wszędzie i wszędzie. Tylko nie widzimy.

Pierwsza przyczyna jest dość prosta: Wszechświat miał ograniczoną ilość czasu, aby to wszystko zrobić. Wielki Wybuch zrodził się Wszechświat około 13,8 mld lat temu, a pierwsze gwiazdy powstały później dziesiątki lub setki milionów lat. Teraz ten pierwszy światło dociera do oczu ludzi i obiektywów naszego skomplikowanego sprzętu. Stopniowo dochodzi światło z coraz bardziej odległych galaktyk.

Nie wszystkie galaktyki widoczne. Nasz Wszechświat rozszerzył się z powodu tego, co w niej było: mieszanina promieniowania, neutrino, zwykłej materii, ciemnej materii i ciemnej energii. Na podstawie historii Wszechświata, światło może przybyć z odległości do 46 miliardów lat świetlnych.

Ale to nie znaczy, że obiekt, który dziś znajduje się w 46 mld lat świetlnych, będzie emitować coś, co będziemy mogli zobaczyć. To znaczy tylko to, że jeśli obiekt emitował światło 13,8 mld lat temu, otrzymamy światło teraz, później 13,8 mld lat. I to znaczy, że obiekt, który emitował go wtedy, dziś będzie o 46 mld lat świetlnych od nas. To jest granica tego, co możemy zobaczyć w obserwowalnym Wszechświecie.

Nietrudno policzyć, że będziemy mogli zobaczyć w odległości nie większej niż 2 bilionów galaktyk. To ogromna ilość, i stopniowo będą się otwierać nam. Wszystkie galaktyki, które będziemy mogli obserwować, podczas gdy mają gwiazdy, nigdzie się nie wybierają, plus otworzą się nowe. Nawet fakt, że ekspansja Wszechświata przyspiesza, tego nie zmieni. Jak tylko światło dotrze od odległego obiektu, gdy ten obiekt będzie emitować fotony, rozszerzanie się Wszechświata nie powstrzyma ich przyjazd. W związku z tym z naszego pola widzenia, nie zniknęło ani jednej galaktyki.

Ale rozszerzanie się Wszechświata, szczególnie przyśpieszający, będzie miało wpływ na następujące dwie rzeczy:

1. W przyszłości pojawi się granica tego, jak daleko możemy obserwować odległe obiekty.
2. Granica istnieje i dziś, i zmienia się z czasem, co do tego, jak daleko galaktyki mogą być od nas i wysyłać nam nowe światło.

Dzisiaj możemy zajrzeć w najlepszym przypadku na 46 miliardów lat świetlnych. To aktualny limit widoczności. Możemy obliczyć i przyszły ograniczenie widoczności i znaleźć, że jest o 33% więcej bieżącego: 61 miliard lat świetlnych. Pewnego dnia będziemy mogli obserwować około 4,7 biliona galaktyk, a po upływie odpowiedniej ilości czasu przyjedzie i światło сверхдалеких galaktyk.

Ale to w przeważającej części światła, które z naszego punktu widzenia, był odrzuca miliardy i miliardy lat temu. Kiedy patrzymy na odległych części Wszechświata, nie tylko patrzymy wstecz w czasie, ale i widzimy galaktyki, których już dawno nie ma. Zatem światło, które galaktyki te emitują dziś, po 13,8 miliarda lat po Wielkim Wybuchu, nigdy do nas nie dotrze. Rzecz w tym, że Wszechświat się rozszerza i jej rozszerzenie przyspiesza. Odległe galaktyki nie tylko oddalają się od nas w miarę rozciągania tkanek przestrzeni, ale i robią to coraz szybciej i szybciej. Już teraz galaktyki poza 15-16 miliardów lat świetlnych oddalają się od nas szybciej niż z prędkością światła.

Oznacza To, że nawet gdybyśmy dziś wyruszyli na statku, który porusza się na околосветовой prędkości, nigdy nie dotarli do tych galaktyk. Światło, które odrzucamy dzisiaj, nigdy do nich nie dojdzie, jak i ich światło do nas. A więc:

• 96,7% galaktyk, które możemy oglądać dzisiaj, już minęły bezpowrotnie.
• 98,6% galaktyk, które będziemy kiedykolwiek oglądać, już minęły bezpowrotnie.
• Około 66 miliardów galaktyk wciąż są osiągalne dla nas dzisiaj.

Innymi słowy, w przyszłości będziemy mieli w sumie 4,7 biliona galaktyk do widzenia. I 4,634 biliona z nich już na zawsze nieosiągalne, nawet jeśli poruszać się do niego z prędkością światła.

Jest To problem, który z czasem będzie tylko gorzej. Teraz, zakładając, że w każdej z tych 66 miliardów galaktyk tyle gwiazdek, ile i w Drodze mlecznej — 400 miliardów, to znaczy, że około 60 000 gwiazdy znikają z naszego pola widzenia w każdej sekundzie. To 300 000 gwiazd, przeszłych, gdy czytasz to zdanie. I jeszcze 200 000, podczas gdy czytać. Nadal będziemy je zobaczyć stare światło, ale każdy nowy,stworzony przez nich światło już nigdy nie dotrze do nas.

Oczywiście, nam pozostanie wiele Wszechświata do badań. Nadal widzimy najbardziej odległe galaktyki, nawet te, których nigdy nie osiągniemy, po prostu patrząc na ich stare światło. Ale z każdą chwilą coraz mniej Wszechświata pozostaje na wyciągnięcie ręki. Więcej 98% wszystkich galaktyk, które badamy wizualnie, nigdy nie osłaniają naszego brata. Z każdą chwilą zaniechania znika szansa na kontakt.