10 najważniejszych misji w historii NASA

Odkąd pół wieku temu powstało Krajowe biuro aeronautics i badania przestrzeni kosmicznej (NASA, NASA), wszczynał setki misji w kosmos. Od sond, które dotyczą granic naszego układu Słonecznego, do kapsuł załogowych, które dały impuls do rozwoju technologii, wiele zasługa NASA jako prawnego następcy i kontynuatora wyścig.

Przed wami lista z najważniejszych i najlepszych misji NASA.

Satelita WMAP

A wiesz, że ludzkość ma dziecięcy zdjęcie młodej Wszechświata?

Nie Możemy uzyskać żadnych zdjęć od Wielkiego Wybuchu. W ciągu pierwszych kilku setek tysięcy lat życia Wszechświata substancja było zbyt gorąco i ciasno zestrzelony, aby fotony może przeniknąć choć gdzieś. Można było zobaczyć tylko na kilka lat świetlnych w każdym kierunku, zanim Wszechświat wyczyszczone gigantyczne chmury wodoru, nie pozwalające zajrzeć dalej.

Jednak około 380 000 lat wszystko ostygło i się rozeszła, i pierwszy światło mógł uciec ze swojego więzienia. To światło z samego delikatnie wieku Wszechświata spada na Ziemię ze wszystkich części nieba. To pokazuje Wszechświat na jej wczesnych etapach i jest znany jako promieniowanie kosmicznego mikrofalowego tła (CMB).

Od czasu jego odkrycia naukowcy określają sporządzić mapę gorących i zimnych plam CMB, aby zobaczyć, porównać, czy są one z prognozami ekspertów. Dane zostały zebrane zaledwie kilka lat temu. NASA musiała uruchomić sondę Wilkinson Microwave Anisotropy Probe (WMAP), aby naukowcy otrzymali wysokiej jakości obraz promieniowania w wysokiej rozdzielczości.

Wyniki sondy dopasowywali i potwierdzili, że temperatura Wszechświata prawie 14 miliardów lat temu była niemal jednolicie. To niesamowite, że nam w ogóle udało się wyodrębnić informacje na temat odległej w czasie fakcie.

Satelita został uruchomiony 30 czerwca 2001 r. w 3:46 pm czasu EDT na pokładzie rakiety nośnej Delta-II-7425-10. W kwietniu 2002 roku WMAP zakończył swoją pierwszą obserwację CMB. W lutym 2003 roku opublikowano pierwsze zdjęcia wysokiej jakości CMB i pracy z analizą wyników.

Prace Badawcze WMAP należą do najczęściej używanych i cytowanych w historii kosmicznej nauki.

"Wikingowie" 1 i 2

Do 1976 roku STANY zjednoczone nigdy nie obsadzone z powodzeniem sonda na innej planecie. Spadochrony i inne metody lądowania często nie działa, a wielomilionowe maszyny, które są wysyłane do Czerwonej planecie, z reguły dzielą się na temat powierzchni, poruszając się z prędkością tysiąca kilometrów na godzinę.

Wyświetlić coś na orbitę Ziemi jest często trudne. Jeszcze trudniej jest opuścić orbitę Ziemi, wejść na orbitę innego ciała niebieskiego, a następnie pomyślnie wylądować na tej planecie. Jednak ten wyczyn inżynierii został wykonany sondami "Viking".

Aparaty-bliźniaki zostały uruchomione w ciągu miesiąca na rakietach TitanIIIE/Centaur. Część transportu powinna była pozostać na orbicie Marsa, a druga — wylądować na powierzchni.

Wychodząc od tego, co obserwowaliśmy z Ziemi, naukowcy doszli do wniosku, że życie nie powinna istnieć na Marsie. Ale nigdy nie byłeś na Marsie, więc pewności w tym wyjściu nie było nikogo. Kiedy sondy wysłane pierwsze zdjęcia i wyniki eksperymentów NASA, wszystko się potwierdziło. Na Marsie nie znaleziono żadnych śladów zielone ludziki lub bakterii życia.

Friendship 7

Na początku 1962 roku STANY zjednoczone przeprowadziły w przestrzeni nieco ponad 30 minut, a ходики, отсчитывающие czas do końca dekady, stukali w wściekła. USA jeszcze nie wysłać człowieka na orbitę, a to było ważne, aby dostać się na Księżyc i obejść ZSRR. I to miało się zmienić wraz z premierą Friendship 7, trzeciej amerykańskiej misji Mercury.

Podpułkownik John Glenn, wojskowy pilot, powinien był skierować nową rakietę Atlas na orbitę Ziemi. Rakieta wystartowała 20 października 1962 roku i z powodzeniem weszła na orbitę Ziemi na pięć godzin. Sam Glenn pomyślnie wylądował w 1300 km na południe od bermudów.

Cel misji testów nowej rakiety, nauki jazdy na orbicie Ziemi i dowód tego, że człowiek może funkcjonować w przestrzeni, zostały wykonane pomyślnie.

"Gemini-IV"

Jeśli misji Mercury nauczył amerykanów podstaw ruchu po orbicie, misji "Gemini" pokazywali techniki potrzebne do lotu na Księżyc. Jedną z najważniejszych umiejętności na Księżycu była внекорабельная aktywność, lub spacer w otwartej przestrzeni, kiedy trzeba było opuścić kapsułę i wyjść w próżni kosmosu. A ponieważ USA nigdy nie zrobiłeś tego wcześniej, było niezwykle ważne jest, aby ćwiczyć przed wyjazdem na Księżyc.

Edward White II, pilot sił POWIETRZNYCH USA, miał stać się pierwszym amerykaninem w kosmosie. Razem ze swoim przyjacielem Jamesem Макдивиттом są rozpoczęły się 3 czerwca 1965 roku na rakiecie TitanII. Kosmiczny spacer White ' a trwała 36 minut i odbyła się bez incydentów.

Cel misji oceny długoterminowych skutków lotu kosmicznego (misja trwała cztery dni) i realizacji kosmicznej wycieczki zostały wykonane pomyślnie. Jednak kapsuła wylądowała na 80 kilometrów dalej od celu. (Kosmonauci zapomnieli, że Ziemia obraca się pod nimi, kiedy zamierzony tor powrotu).

STS-1

Po sukcesie programu "Apollo" w NASA zajęli się poszukiwaniem, co by jeszcze można było zrobić w tej skali. Zrodził się pomysł promu — wielokrotnego statku kosmicznego, który siadał podobnie samolotu i wzlatywał podobnie jak rakiety. Transport ten powinien wyświetlać obiekty doświadczalne i satelity na orbitę i pozostać w kosmosietygodniami. Planowane jest budowa kilku wahadłowców kosmicznych, z których pierwszym był "Kolumbia".

Взлетев 12 kwietnia 1981 roku, kosmiczne misje załogowe John Young i Robert Криппеном masywne rakieta weszła na orbitę na 166 mil morskich. Misja trwała dwa dni i sześć godzin, w ciągu których dokładnie sprawdzano systemów statku. Następnie ja скользнуло w dół i zaszło na lądowanie w bazie lotniczej Edwards w Kalifornii. W tym czasie transfer i jego zbiornik barwione na biało, a nie czarnym, białym i pomarańczowym kwiatami, do których później wszyscy przyzwyczaili.

ISS

Międzynarodowa stacja kosmiczna — ważny symbol współpracy międzynarodowej. W końcu lat 1990-tych został wprowadzony pierwszy moduł stacji, a w ciągu dziesięciu lat została zakończona.

Promy Kosmiczne NASA były ważnym elementem budowy stacji, są one przenoszone astronautów i produkcji części z całego świata na orbitę do pracy nad stacją. Pierwsze załogi zaczęli przybywać na początku lat 2000-tych. NASA również odegrał ważną rolę w badaniach i opracowaniach części i metod budowy tutaj, na Ziemi.

Obecnie ISS znajduje się na wysokości ponad 350 kilometrów i porusza się z prędkością ponad 8 kilometrów na sekundę.

"Вояджеры" 1 i 2

Uruchomione późnym latem 1977 roku na pokładzie rakiety Titan-Centaur, sondy Voyager miały spotkać się z czterema nieodkryte planet-gigantów zewnętrznego układu Słonecznego: Jowisz, Saturn, Neptun i Uran. Sondy badali te planety w ciągu dekady.

Obecnie Voyager-1" znajduje się w przestrzeni międzygwiezdnej, a Voyager-2" w гелиопаузе. Znajdując się w odległości 20 miliardów kilometrów od Ziemi, "Voyager-1" jest najbardziej odległym sztucznym obiektem w historii ludzkości.

Obie sondy zostały wyposażone przesłaniem od Ziemi do cudzoziemców, które mogą przechwycić statek kosmiczny, bo można doskonale przeżyć miliardy lat podróży przez te ... przestrzeń. Przez te wszystkie lata sondy przekazywali dane. Ale wkrótce to się skończy.

"Curiousity"

Wyniesiony na rakiecie Atlas V w końcu 2011 roku, łazik "Curiousity" wziął z sobą najbardziej zaawansowanych (i najdroższe) naukowe narzędzia i systemy, kiedykolwiek utworzone przez inżynierów.

Łazik pomyślnie wylądował w sierpniu 2012 roku, dzięki innowacyjnemu systemowi lądowania. "Curiousity" spadł na spadochronie. Przed samym lądowaniem spadochron отцепился, i do sushi rover doprowadzili już silniki rakietowe.

Celem łazika marsjańskiego — powtórzyć sukces misji "Wiking" i określić, czy istniały na Marsie kiedykolwiek warunki, odpowiednie dla turystów bakterii życia. "Curiousity" znalazłem pewne dowody na to, że na Marsie kiedyś mogła żyć mikroskopijny życie, ale eksperymenty nie są jeszcze zakończone.

"Apollo 8"

Cel prezydenta Kennedy ' ego — posadzić człowieka na Księżycu do końca lat 1960 — brakowało czasu. Do samego końca dekady NASA poruszało się w niezwykle szybkim tempie.

"Apollo 8" stał się pierwszym пилотируемым kosmicznym urządzeniem, który opuścił orbitę Ziemi i udał się do Księżyca. Gdyby nie trafił, to by na zawsze pozostał w zimnym kosmosie. Gdyby przeszedł zbyt blisko, uderzył w Księżyc.

Misja została wysłana 21 grudnia 1968 roku wraz z najpotężniejszą rakietą w historii — Saturn V. "Apollo 8" z powodzeniem wszedł na orbitę księżycową noc przed bożym narodzeniem 1968 roku. Transmisja na żywo podróży odbywała się na wszystkich kontynentach świata.

Trasą wokół Księżyca dziesięć razy, "Apollo 8" utorował kurs do domu i z powodzeniem wodował na oceanie Spokojnym 27 grudnia.

"Apollo 11"

W NASA uważa, że jest to wyczyn ludzkich technologii — największy ze wszystkich — i trudno się z nimi nie zgodzić. Lądowanie na Księżycu, przeprowadzona "Apollo-11" w 1969 roku, stała się najbardziej znanym i monumentalną wydarzeniem w historii NASA. Początek misji musiałem na 16 lipca 1969 roku. W składzie załogi były Mike Collins, Buzz Aldrin i Neil Armstrong. Uruchomienie i wyjście na orbicie księżyca odbyły się bez zarzutu, a świadkami są setki milionów ludzi, прильнувших do ekranów telewizorów.

Urządzenie składało się z dwóch części: statku "Kolumbia", który miał pozostać w pobliżu Księżyca i wrócić do domu ludzi na Ziemi, i "Eagle", moduł księżycowy, który miał wylądować na Księżycu. Zjazd odbył się 20 lipca.

Ponad 500 milionów ludzi na Ziemi obserwowali to wydarzenie w telewizji. Zejście było trudne, ponieważ zaplanowane do sadzenia na miejsce okazało się zasłane dużymi kamieniami. Było niebezpieczne.

Korzystając z zapasami paliwa, Armstrong wylądował moduł księżycowy 6,4 km od planowanego miejsca. Gdy silnik jest wyłączony i urządzenie usiadł w księżycowy pył, Armstrong wypowiedział swoje słynne: "Orzeł wylądował". (Eagle = Orzeł).

Pionierzy Księżyca z powodzeniem wrócili na Ziemię kilka dni później, tworząc podstawę dla jeszcze pięciu księżycowych misji w najbliższej przyszłości.