NASA właśnie tak było w latach 70-tych swoje zwycięstwo w wyścigu kosmicznego

Na szczycie kosmicznego wyścigu między ZSRR i USA agencje kosmiczne obu państw prowadzili tajne opracowania dotyczące tworzenia stałych kosmicznych kolonii na orbicie naszej planety, jak i poza nią. W 1975 roku centrum Badań Amesa aerospace agencji NASA zaprosił na 10 tygodni 19 profesorów sekcji wiadomości uniwersytetu stanforda, aby te nie tylko opracowali plan budowy do zamieszkania kosmicznej kolonii, ale i postanowili problem z самообеспечением taka stacji, aby mogła stanowić stały kosmiczny posterunku. Dla zespołu naukowców został wprowadzony teoretyczny budżet w 35 miliardów dolarów (około 200 miliardów na standardy 2017 roku).

Mimo, że w swojej bazie proponowane koncepcje stacji teraz wyglądają jak kolejne rocznika naukowo-fantastyczne zdjęcia lub pocztówki, te mieszkania, z uwzględnieniem ich 40-letniej historii, były dobrze przemyślane technicznym i naukowym planie. A ich twórcy tak w ogóle twierdził, że takie stałe kosmiczne kolonie naprawdę można zbudować, a przy tym w kwotę o połowę mniejsza od tej, że rząd USA co roku wydawał w tym czasie na swoje uzbrojenie.

W końcu centrum Badawcze imienia Amesa odebrał w ramach konkursu trzy główne design-pojęcia: stację "Sfera Бернала", "Cylinder O 'Neilla" i "Стэндфордский thor". Chociaż projekt w każdym z proponowanych stacji posiadał unikatowe formy, wszystkie one zostały zaprojektowane z tym zastrzeżeniem, aby każda z nich mogła zapewnić tworzenie siły odśrodkowej do symulacji grawitacji dla jej mieszkańców. Po zakończeniu budowy stacji stałyby miejsce na tej samej orbicie, co znajduje się Księżyc, w tzw. punkcie либрации Lagrange ' a.

Do czasu, gdy zostały przedstawione te oferty, kontrolna w przemyśle kosmicznym NASA dopiero uruchomił sondę "Pionier-10", niosący na pokładzie "te ... komunikat powitalny" każdej możliwej dostępnej w przestrzeni pozaziemskiej inteligentnego życia. Już w tym czasie wydawało się, że przyszłość dalekich podróży kosmicznych jest już bardzo blisko i pozostało naprawdę niewiele, aby do niego dotrzeć. I to prawda, tylko za 14 kolejnych lat ludzkość zdołała przejść od startów na orbitę wyjątkowej bezzałogowych sond do lotów na Księżyc.

Niestety, później ponad 40 lat, które upłynęły od momentu konferencji naukowej, na której zostały przedstawione te koncepty, u orbitalnych kosmicznych kolonii jesteśmy aż tak i nie doczekali się. Budowę kilku stacji kosmicznych "dla wybranych" z pewnością ma charakter wybitnych osiągnięć, ale na tle tego szybkiego rozwoju sferze kosmicznej, którego пестрили 60-tych, 70-tych, a nawet 80-tych lat, można bez przesady powiedzieć, że jesteśmy praktycznie skazani na swojej orbicie i wciąż to czy nie możemy czy nie chcemy, aby wyrwać się z niego, ale przy tym nie męczymy zapewniać o swoim pragnieniu, aby stać się rządzony widokiem.

Stanford thor

Główny кольцеобразный mieszkalny łączył z centralnej sekcji, służąc jako portu kosmicznego dla przebywających i убывающих statków kosmicznych. Całkowity szacunkowy ciężar całej konstrukcji stacji wynosił około 10 milionów ton

Ten projekt bierze w podstawę "пончикообразную" rurę o średnicy około 1,5 kilometra. Do tworzenia efektu grawitacyjnego wewnątrz stacji cała konstrukcja popełniła by pełny obrót wokół własnej osi raz na minutę

Koncepcja stacji "Стэндфордский thor" był podstawą do stacji kosmicznej, przedstawionej w filmie Stanleya Kubricka "odyseja Kosmiczna 2001". Pod warunkiem, że na pokładzie prawdziwej stacji mógł żyć do 10 000 osób

Nasycenie stacji światłem słonecznym uzyskać bym obecnością specjalnego systemu luster

Zakres Бернала

Oryginalny koncepcji "sfery" została zaproponowana jeszcze w 1929 roku przez Johna Desmonda Берналом. Zgodnie z planem stacja wyglądała jak kula o średnicy 16 kilometrów. Do tworzenia efektu grawitacyjnego tej mahina zajęło by wykonać dwa pełne obroty wokół własnej osi na minutę

Jedzenie dla tych kolonii uprawiano wewnątrz dodatkowych zewnętrznych zamkniętych sekcjach w postaci cylindrycznych lub кольцеобразных konstrukcji. Wewnątrz tych pomieszczeń musi zawsze utrzymywać specjalny atmosferycznego i temperatury, dzięki czemu plony dawał by każdy rosnący krzew tej lub innej kultury

Jedna stacja "Sfera Бернала" mogła by nanosić na swoim pokładzie w tym samym czasie od 20 do 30 tysięcy osób

Projekt stacji uwzględniał ochronę od uderzenia meteorytów. W rzeczywistości twórcy byli zgodni z tym, że meteoryty mogą przebić zewnętrzną obudowę stacji około raz na trzy lata. Jednak każde takie zdarzenie nie stanowiło by poważnego zagrożenia bezpieczeństwa – powietrze ze stacji tej wielkości będzie wychodzić wieczność. Czyli, inżynierów byłoby wystarczająco dużo czasu, aby załatać uszkodzenie jeszcze do momentu, jak życie jej mieszkańców będzie coś grozić

podobnie Jak w przypadku "Стэндфордским thora" oprogramowanie stacji światłem słonecznym produkowano by za sprawą specjalnego systemu luster

Cylinder O ' Neilla

Największy z proponowanych projektów kosmicznej kolonii był "Cylinder O 'Neilla". Jedna taka stacja mogłaby zajmować powierzchnia do 160 kilometrów kwadratowych i zawierać na swoim pokładzie do miliona osób. Wewnątrz tych cylindrycznych kolonii, długości docierających do 30 kilometrów, rośli całe lasy, stawy i całe biomy. Mieszkańcy stacji moglikontrolować nie tylko klimat, ale i naśladować całe ziemskie pory roku

Ze słów Jerry Stone 'a, szefa projektu SPACE Brytyjskiego planet społeczeństwa, dzięki giganta wielkości stacji i możliwości kontroli klimatu, w tych Cylindrach O' Neilla można by "tworzyć prawdziwe deszczowe chmury"

Jak powiedział jeden z ekspertów technicznych na rozprawie Kongresu w 1975 roku w sprawie przyszłości misji kosmicznych, takie kosmiczne kolonie pewnego dnia może dojść do podobnego poziomu życia: "Десятиминутная spacer pod górę – i jesteś w strefie obniżonej grawitacji, gdzie człowiek dosłownie jest w stanie się wznieść. Sport i balet z takimi możliwościami mogli wyjść na nowy poziom"