Sondy kosmiczne "Вояджеры" niosą zagrożenie dla ludzkości?

Czterdzieści lat temu ludzkość została wysłana w kosmos dwie karty położenia Ziemi. Kopie tych kart zostały zamocowane na obudowie dwóch identycznych sond kosmicznych "Вояджеров", działających w latach 70-tych. Teraz oni są najbardziej odległych od nas sztucznymi obiektami kosmicznymi. Jedna z sond już wszedł w te ... przestrzeń, inny spóźniłem się wewnątrz układu Słonecznego, dlatego gdy zbliża się do swojego brata-bliźniaka.

Jeśli te sondy kiedyś zostaną przechwycone rozsądnej pozaziemską cywilizacją i informacje na tabliczkach znajdujących się na ich обшивках, zostanie rozszyfrowany, to nie tylko ona powie, kiedy ten statek kosmiczny opuścił swój dom, ale i wskaże drogę do naszego małego water świecie.

"trzeba było coś wysłać razem z "Вояджерами". Coś, co mogłoby powiedzieć, skąd przybyli i jak długi był to podróż", — powiedział mi mój ojciec, Frank Drake, która opracowała mapę.

Nadia Drake, córka słynnego astrofizyka, podzieliła się z National Geographic o tym, jak powstawała mapa i jaki odzew to otrzymywał wtedy i teraz.

To nie jest ta mapa, na której jesteśmy przyzwyczajeni do nawigacji. Tutaj zamiast zwykłych północy, południa, północy, wschodu i takich banalnych obiektów w postaci "trzecia planeta od Słońca" jako markerów są pulsary. Czternaście, mówiąc dokładniej. W rzeczywistości pulsary stanowią szybko wirujące ciała коллапсировавших gwiazdek. Pulsary są wiele milionów lat, a każdy z nich ma swój własny, unikalny szyfrem – przypływem, lub migotanie, jeśli chcesz, koncentrując się na które można obliczyć położenie tego lub innego obiektu w ich otoczeniu.

"Kiedy Drake stworzył mapę pulsarów, a Carl Sagan i reszta drużyny przygotowali słynne złote płyty, które później zostały umieszczone na "Вояджеры", wszystkie z nich nie jest szczególnie spierali się na temat plusów i minusów kontaktu z obcych umysłem", — mówi Katherine Denning, antropolog York university, badająca etyczną stronę zagadnienia wysyłania wiadomości prawdopodobne pozaziemskich cywilizacji.

"teraz Jednak wśród naukowców i innych wybitnych ludzi zaczyna się zaogniać sporu o to, mądrze czy zrobiliśmy i czy nie lepiej byłoby nam po prostu kontynuować słuchanie kosmos, a nie dążyć do bycia wysłuchanym".

Tworzenie gwiezdnej mapy

Utworzone przez Drake ' a kosmiczne punkty orientacyjne do Ziemi zostały umieszczone na złote blaszki. Każda z nich zawiera różne dźwięki naszej planety. Jednak, w przeciwieństwie do tych ostatnich, sama mapa powstała znacznie wcześniej, w 1971 roku.

Wtedy mój ojciec i Carl Sagan opracowywały komunikat, który należy umieszczać na statki kosmiczne "Pionier-10" i "Pionier-11", które musieli opuścić układ Słoneczny po tym, jak наведаются do Jowisza. Jednym z elementów, który on i Sagan chciał dołączyć do wiadomości, była mapa, która wskazywała na położenie Ziemi raz w przestrzennych i czasowych współrzędnych. Przed naukowcami pojawiło się pytanie: jak stworzyć mapę, która będzie w stanie zrozumieć pozaziemskich cywilizacji?

Ziemskie времяисчисление tutaj byłoby bez sensu, bo opiera się ono na cechy obrotu naszej planety wokół Słońca. Ta sama trudność pochodzi z układem współrzędnych przestrzennych. W kosmosie nikt cię nie znajdzie, jeśli będzie używać kierunki jak "w górę", "w dół", "wschód" lub "zachód". Nawet wśród samych gwiazd z czasem zmienia się astronomiczna oś czasu. Wyjaśnienie w postaci "druga gwiazda na prawo, a następnie w prawo i do samego rana" wyraźnie nie pomogło tym, którzy, być może, znajdzie nasze sondy później miliard lat. Gdy wiadomość dotrze do adresata, na przykład, ta sama gwiazda Betelgeza, która może pełnić rolę punktu współrzędnych, przestanie istnieć.

Magia pulsarów

Więc dla mojego ojca decyzja była oczywista – pulsary. Wykryte w 1967 roku też jest astrofizykiem Jocelyn Bell Бернелл te сверхплотные martwe gwiazdy są doskonałymi beacon i przestrzennej, jak i czasowej układach współrzędnych. Mają bardzo długim cyklem życia, który może trwać od kilkudziesięciu milionów, a może nawet kilka miliardów lat. Przy tym każdy pulsar jest wyjątkowy. Wszystkie są bardzo szybko obracają się i tworzą impulsy promieniowania elektromagnetycznego, co sprawia, że ich zachowanie jest podobne do zachowania latarni. Poprzez obliczenie opóźnienia między tymi impulsami astronomowie mogą obliczyć prędkość ich obrotów do niezwykle dokładnego poziomu.

Z czasem prędkość pulsarów zwalnia, w niektórych przypadkach tylko na miliardowe części sekundy na rok. Porównując prędkość obrotowa pulsu w tej chwili z prędkością podaną w odkrytej mapie, inteligentne życie może dowiedzieć się, ile czasu mogło upłynąć od momentu, jak ta mapa została stworzona.

"Pulsary – to jest jak magia. Nic innego na niebie nie jest w stanie pomóc tak dokładnie obliczyć żądaną wskaźniki", — mówi Drake.

"Każdy z nich ma swoją wyjątkową częstotliwością pulsacji, więc każdy może ją określić, w tym tych istot, które mogą znajdować się bardzo daleko od nas".

Drake zasugerował, że jeśli te istoty będą mogli dowiedzieć się, co to jest pulsary, to oni na pewno będą wiedzieć, gdzie w galaktyce znajdują się te martwe gwiazdy. Za pomocą otrzymaną kartę, mogli prześledzić ścieżkę ruchu sond, które w końcu doprowadziły ich do Słońca. Później dosłownie trzy minuty dyskusji Sagan i Drake uścisk dłoni.Decyzja została podjęta.

Drake narysował mapę z 14 пульсарами. Oryginalna wersja mapy, stworzony ołówkiem, jest gdzieś w jednym z pudełek w domu. Długość linii łączących każdy pulsar z centralnym obiektem, Słońcem, pokazuje, jak daleko znajdują się one od naszej gwiazdy. Oprócz tych markerów, on także napisał w kodzie kodzie, zmniejszając do 12 znaków, prędkość obrotowa każdego z tych pulsarów, więc wszelkie interesujące obcy raz będą mogli zrozumieć, jakie pulsary mój ojciec wybrał jako latarnie. A sukces objaśnienia mapy w pewnym stopniu opowie adres położenia Słońca oraz przybliżony czas, kiedy został wystrzelony statek kosmiczny. Dziś te dane powodują poważne obawy u niektórych naukowców.

Zagrożenie latarnia morska?

Kiedy został uruchomiony pierwszy "Voyager" (który w rzeczywistości jest "Вояджером-2", — ok. red.), naukowcy i pojęcia nie mieli o tym, czy istnieją inne planety spoza układu Słonecznego, nie mówiąc już o tym, czy może gdzieś tam istnieć inne życie.

Jednak dzięki misji, jak "Kepler", wiemy, że planety – jest to dość częste zjawisko dla naszej galaktyki, i rozsądny procent tych światów może być taki sam, jak nasza Ziemia. To jest objawienie zrodziło się wielkie pragnienie, aby wysłać skierowane радиосообщения w stronę obiecujących systemów gwiezdnych.

Na tle tego odkrycia również pojawiły się spory na temat tego, czy jest sens ogłaszać o swoim istnieniu wiadomo komu. Niektórzy uważają, że ta sprawa jest szalona i niebezpieczna, biorąc pod uwagę, jak mało wiemy o tym, że może ukrywać się "po drugiej stronie". Inni radzą, aby więcej słuchać gwiazdy, a nie próbować z nimi rozmawiać. Ale dla "Вояджеров" już wszystko przesądzone – oni tam lecą, noszą na sobie mapę naszego domu. I jeśli ktoś tam jest, to ten ktoś na pewno będzie w stanie ich znaleźć.

W tym momencie wszyscy ludzie, z którymi musiałem się komunikować, zostały dostosowane są znacznie większe i uważali, że jeśli kosmici istnieją, to najprawdopodobniej są one przyjazne", — mówi Drake.

"Nikomu do głowy nie przyszło, nawet na chwilę, że to, co robimy, może być bardzo niebezpieczne".

Więc jaka jest szansa, że karty na pokładzie "Вояджеров" dotrą do wybrzeży pozaziemskich cywilizacji?

"Bardzo mały", — uważa Drake.

"Te rzeczy poruszają się z prędkością około 10 kilometrów na sekundę. Przy takiej prędkości urządzenia dostaną się do najbliższej gwiazdy tylko za pół miliona lat, jeszcze pół miliona lat odejdzie na osiągnięcie innej gwiazdy. I oczywiście, nie są one kierowane w stronę jakiegoś konkretnego stylu. Oni po prostu lecą tam, dokąd lecą".

Jeśli pozaziemskich cywilizacji będą mieć wystarczająco potężne radary, to oni prawdopodobnie będą w stanie wykryć "Вояджеров" z daleka. Ale to nadal jest bardzo mało prawdopodobne, mówi Drake. Innymi słowy, obrazy, dźwięki i mapy planety Ziemia może wiecznie i spokojnie płynąć przez kosmos.

Prawda jest taka, że ludzkość w ciągu prawie stulecia biernie ogłasza o swoim istnieniu przez radarowe zabudowy, radio i telewizję. A wraz z rozwojem prywatnej branży kosmicznej ten strumień wiadomości, najprawdopodobniej wzrośnie, i kto wie, do jakich gwiazd, wiadomości te będą mogły dotrzeć.

Według tej samej Denning, musimy wziąć pod uwagę wszystkie plusy i minusy, zanim złożenia deklaracji o swoim istnieniu.

"W końcu wszyscy żyjemy na tej planecie", — mówi naukowiec.