10 hipotetycznych obiektów astronomicznych, które mogą istnieć

Kosmos już od dłuższego czasu jest integralną częścią naszego życia. Odkąd zaczęliśmy rozumieć swoje otoczenie, często patrzymy na gwiazdy w poszukiwaniu odpowiedzi, inspiracji i uspokojenia. Nadzór nad nimi zrodziło się wiele pomysłów do tworzenia setek filmów i pisania tysięcy różnych książek. Na naszej wiedzy o kosmosie stworzone kalendarze i horoskopy, w których opisano, jak lokalizacja obiektów astronomicznych może określić indywidualne cechy naszego charakteru i przepowiadać ważne wydarzenia w naszym życiu.

Kosmos inspirował i nadal inspiruje wielu wizjonerów przyszłości. Staramy się opracować metody i drodze do межзвездным podróży, tworzenia kosmicznych sieci komunikacyjnych i nawet oglądanie prawdopodobieństwa podróży w czasie przez tunele czasoprzestrzenne. Prezentowane w dzisiejszym liście obiekty wyglądają tak, jakby pochodziły z jakiejś starej naukowo-fantastycznej książki. Jednak wielu naukowców uważa, że mogą istnieć gdzieś w głębi przestrzeni, a nam pozostaje tylko je znaleźć, aby się o tym przekonać. Dlatego dzisiaj porozmawiamy o pierwszej dziesiątce najciekawszych hipotetycznych obiektów astronomicznych, które mogą istnieć w rzeczywistości.

Gwiazdy-zombie

Jak staje się jasne z nazwy, to gwiazdy, które w jakiś sposób dosłownie wrócili do życia. Wszyscy słyszeliśmy o supernowych, które często nazywane śmiertelnej agonii gwiazdy. Tak więc, w większości przypadków supernowe w rzeczywistości stanowią końcową fazę życia gwiazd, gdy są one dosłownie eksplodują i całkowicie zniszczone. Jednak naukowcy z NASA uważają, że supernowe mogą zostawiać po sobie część umierającej karłowatej gwiazdy.

Po raz Pierwszy o możliwości pojawienia się gwiazd-zombie astronomowie zaczęto mówić, gdy przeprowadzili obserwację nudne niebieską gwiazdą, karmiące swoją energią większą gwiazdy-towarzysza. Proces ten w końcu doprowadziły do powstania stosunkowo małej gwiazdy supernowej, która otrzymała klasyfikację "Type Iax". Ona nie jest bardzo jasne i emanuje nie tak wiele gwiazd masy, jak to robią supernowe klasy "Type Ia". W tej chwili jest to jedyny ze znanych procesów, które doprowadziło do wybuchu białych karłów. Zazwyczaj gwiazdy, które wybuchają w końcu swego cyklu życia, masywne i mają stosunkowo krótkie tymczasowe przejściowe cykle. Białe karły, z kolei, zimniej, żyją dłużej i zazwyczaj nie wybuchają. Zamiast tego рассевают swoją masę, tworząc mgławicę planetarną. Specjaliści z NASA twierdzą, że odkryli już około 30 supernowych podklasy Type Iax, pozostawiła po sobie ocalałych białych karłów. Jednak niezbędne są dalsze badania i obserwacje, aby potwierdzić ich istnienie.

Białe dziury

O białych dziurach teoretyzują naukowcy zajmujący się czarnymi dziurami. Pracując ze skomplikowanymi matematycznymi modelami opisującymi czarne dziury, astronomowie odkryli, że w przypadku osobliwości w centrum czarnej dziury, nie ma masy, lub, w przypadku braku masy wewnątrz horyzontu zdarzeń może być utworzona biała dziura.

Model mówią, że gdyby białe dziury rzeczywiście istnieją, to ich zachowanie było całkowicie przeciwne czarnym. Czyli zamiast absorpcji absolutnie całej materii, ich środowiska, nie byłoby "выплевывали" jej we Wszechświecie. Jednak te same modele mówią, że białe dziury mogą istnieć tylko wtedy, gdy wewnątrz horyzontu zdarzeń nie ma żadnej materii. W przeciwnym razie nawet jeden atom materii, wszedł do wewnątrz horyzontu zdarzeń białej dziury, będzie w stanie spowodować jej upadek i całkowite zniknięcie. Oznacza to, że jeśli białe dziury kiedykolwiek istniały na początku istnienia naszego Wszechświata, ich cykl życia był bardzo krótki, tak jak Wszechświat jest wypełniony materią.

Sfera Dysona

Koncepcja sfery Dysona został po raz pierwszy przedstawiony Freeman Dysonem, amerykańskim fizykiem i astronomem, który studiował tę ideę za pomocą eksperymentu myślowego. Przedstawił zakres ogromnej promienia, otaczającą gwiazdę i wystającą w roli kolektora energii słonecznej. Jego zdaniem, na tyle rozwinięta technologicznie i logistycznie cywilizacja będzie w stanie korzystać z pewną "powłokę", lub "pierścień materii" (dosłownie), za pomocą których będzie można zbierać do 100 procent wyjściową gwiazdą energii i przekazywać ją na planetę. Dyson wprowadziła tę "kulę" jako próby wyjaśnienia możliwość istnienia pozaziemskiego życia we Wszechświecie. Wykrycie takiego obiektu gdziekolwiek we Wszechświecie staje się bezpośrednim dowodem posiadania wysoko rozwiniętych obcej cywilizacji.

Fakt po. Jeśli kiedyś będziemy mieli technologie, które pozwolą nam stworzyć sferę Dysona wokół Słońca, to możemy wygenerować 384 йотаватта energii, co jest w zasadzie całej generowanej mocy jądra Słońca.

Czarne karły

Być Może określenie "czarny karzeł" i nie powoduje takich fantastycznych analogii, jak to sprawia, że określenie "gwiazda-zombie", jednak sam koncept tego hipotetycznego gwiezdnej obiektu nie mniej interesujący. Astronomom wiadomo o istnieniu gwiazd klasy białe, brązowe i czerwone karły. Czarnych karłów nikt jeszcze nie widziałem, więc na razie bliżej do teorii. Jednak naukowcy uważają, że te obiekty mogą powstawać z bardzo długo остывающих białych karłów, gdy ich temperatura osiąga poziom temperatury relikt promieniowania — kosmicznego mikrofalowego promieniowania tła, pozostałego po Wielkim wybuchu. Współczynnik terazwynosi około 2,7 Kelvina.

Załóżmy, że te czarne karły mogą być praktycznie niewidoczne, tak jak oni nie mają wewnętrznym źródłem energii, a tym samym mają bardzo niską temperaturą. Teoretycznie jeśli biały karzeł o temperaturze 5 Kelvina mógł włączyć się w czarnego karła, to trwało około 1015 lat. Jednak cykl życia białych karłów jest bardzo długa, dlatego też obniżenie ich temperatury do takiego poziomu trzeba czekać bardzo, bardzo długo.

Кварковые gwiazdy

Кварковые, lub, jak się je nazywa, "dziwne" gwiazdy to gwiazdy, składające się z tzw "twaróg materii", cząstek elementarnych zwykłej materii. Astronomowie uważają, że takie gwiazdy mogą być tworzone po tym, jak среднеразмерных gwiazdek (około 1,44 razy mniej niż naszego Słońca) kończy się paliwo do podtrzymania reakcji termojądrowej i przenoszą się w коллапсирующую stadium swojego cyklu życia. Po upadku protony i elektrony są kompresowane ze sobą tak mocno, że w końcu tworzą neutrony. Jednak naukowcy sugerują, że jeśli gwiazda ma dość dużą masę i nadal коллапсировать po tym etapie, utworzone przez neutrony pod olbrzymim ciśnieniem mogą rozbijać się na kwarki, tworząc niezwykle gęstą formę materii.

W naukowym artykule opublikowanym w 2012 roku, opisuje hipotetyczny charakter i natura tych dziwnych gwiazdek. Autorzy pracy tłumaczą, że te gwiazdy mogą być otoczone cienką jądrowej "kora" z ciężkich jonów, zanurzone w elektroniczny gaz. Ale nie zawsze. Czasami ta kora może brakować. W takim przypadku кварковые gwiazdy zaczynają produkować bardzo silne pola elektryczne do 1019 W/cm (volt na centymetr).

Океанические planety

Jak sugeruje sama nazwa — powierzchnia oceanu planet, lub wodnych światów, mogą być w pełni pokryte rozległymi oceanami. Pomysł wodnych światów stała się popularna, gdy kontrolna w przemyśle kosmicznym NASA poinformował o istnieniu dwóch planet spoza naszego układu Słonecznego: Kepler-62e i Kepler-62f. Naukowcy podejrzewają, że te planety mogą być океаническими światami i zawierać bogatą zróżnicowaną oceaniczny życie.

W pracy, opublikowanej w czerwcu 2004 roku, wyjaśnia, jak ten typ planet może tworzyć. Uważa się, że takie planety mogą się pojawiać tylko w stosunkowo dużym oddaleniu od swoich rodzimych gwiazd i już powoli zaczynają się do nich zbliżać się (mniej więcej na okres około 1 mln lat). Przez czas planeta staje się w 5-10 razy bliżej gwiazdy niż była pierwotnie utworzona. W artykule omówiono również wewnętrzna struktura takich planet, a także to, jak głębokie mogą być ich oceany i jaka jest atmosfera może obejmować te wodne światy.

Хтонические planety

Pomysł chtonicznej planet stała się popularna dzięki planecie Ozyrys, znajdującej się około 153 latach od układu Słonecznego. Naukowcy aerospace agencji NASA byli zaskoczeni, gdy odkryli węgiel i tlen w atmosferze planety znajdującej się poza układem Słonecznym. Jednak później ujawniła się jeszcze jedna ciekawa rzecz — atmosfera Ozyrysa bardzo szybko odparowuje.

Na bazie tego naukowcy wprowadzili nową klasę planet, называющихся хтоническими. Stają się one nimi wtedy, kiedy gazowe olbrzymy podobne do naszego Jowisza, wychodzą na krytyczny poziom zbliżenia z rodziną gwiazdami. W tym przypadku zewnętrzne warstwy atmosfery, szybko zaczynają parować. W swej istocie Хтонические planety są szczątkami niegdyś dużych gazowych gigantów, którzy utracili swoją gazową powłokę i обнаживших swoje gęsty rdzeń.

Преонные gwiazdy

Hipotetyczne преонные gwiazdy mogą być kontynuacją кварковых. Gdy gwiazda skurczy się tak, że zamieni się w кварковую gwiazdę, ale przy tym nadal zachowa tyle masy, aby kontynuować proces upadku, to kwarki, zdaniem naukowców, zaczną się rozdzielać na преоны.

Do tej pory nauka nie znaleziono sposobu podziału kwarków na преоны. Jednak jeśli kwarki z nich naprawdę składają się, to teoretycznie gwiazda będzie w stanie osiągnąć jeszcze bardziej gęstego stanu.

Galaxy-duchy

Tzw. galaktyki-duchy – to ciemne galaktyki, które mają bardzo małą ilością gwiazdek. Są tak nieskuteczne w tworzeniu nowych świecił, że w większości składają się z gazu i pyłu, co sprawia, że są one prawie niewidoczne. Są one nadal uważane za hipotetyczne obiekty, jednak astronomowie skłonni uznać, że galaktyki-duchy mogą istnieć w rzeczywistości. W 2012 roku międzynarodowa grupa naukowców stwierdziła, że znalazła pierwszą taką ciemną galaktykę. Dla potwierdzenia wyników konieczne jest przeprowadzenie większej analizy danych.

Jeszcze do galaktyk-duchom przypisuje się również inny rodzaj galaktyk. Ich specyfika polega na tym, że oni do 99 procentach składa się z ciemnej materii. Jedną z takich galaktyk, gdzie nazwa Dragonfly 44, znaleźli się w 2014 roku. Na masie nie ustępuje Drogi mlecznej, ale przy tym ma 100 razy mniej w porównaniu z naszą galaktyką ilością gwiazdek. Jeśli nam się kiedyś uda się bardziej szczegółowo na nią popatrzeć i studiować, to ta informacja jest poważnie zwiększy nasz bagaż wiedzy na temat procesu kształtowania się jak samych galaktyk, jak i ciemnej materii.

Kosmiczne struny

Kosmiczne struny – to jest samo w sobie szalony pomysł, ale najbardziej szalona w niej polega na tym, że mogą one istnieć w rzeczywistości. Te struny stanowią pewne wady tkaninyczasu i przestrzeni i pojawiły się wkrótce po stwarzania Wszechświata. Gdyby istniała możliwość interakcji z jednej z takich strun, to, według teorii, można by utworzyć "zamkniętą krzywą czasu", która pozwala podróżować z powrotem w czasie.

Naukowców tak zainteresowały kosmiczne struny, że zaczęli myśleć nad tym, jak na ich podstawie można byłoby stworzyć maszynę czasu. Ich zdaniem, jeśli umieścić dwie struny na tyle blisko siebie lub łączyć strunę z czarną dziurą, to można stworzyć cały szereg takich zamkniętych krzywych czasowych, poruszając się w przestrzeni i czasie.

Mimo, że przekonujących dowodów na ich istnienie, dopóki nie stwierdzono, istnieją pośrednie oznaki ich obecności w tkance Wszechświata. To, w szczególności, pokazuje obserwacja квазарами, a także niektórych galaktykami. Jak mówią naukowcy, zobaczyć samą kosmiczną strunę niemożliwe, ale ona, jak każdy bardzo masywny obiekt, tworzy efekt soczewkowania grawitacyjnego — sprawia, że światło od źródeł znajdujących się za nią, jej obejść.