Przewidzieć, jak pójdzie ewolucja ludzi, nie można

Wszyscy wiemy, jak wyglądały neandertalczycy: wystające łuki brwiowe, gruby nos, wydłużona czaszka, potężna struktura kości i, prawdopodobnie, rude włosy i piegowate skóra. Być może krzywo посматриваете na rude, kiedy spotkać w metrze, a może i nie. Ale na pewno chcieli by uważnie przyjrzeć się łowców-zbieraczy, którzy żyli w Europie 7-8 tysięcy lat temu, DNA, których naukowcy obecnie analizują.

Mieli ciemną skórę i, co bardzo prawdopodobne, jasno-niebieskie oczy. To połączenie praktycznie zniknęło w starożytnej Europie — mu na zmianę przyszedł mamy jasno i кареглазые rolnicy, którzy wyszli z Azji Środkowej kilku setek lat i które właściwie były jak współczesna ludność południa Europy.

Te pierwsze rolnicy, którzy żyć nie mogą bez mleka, miały genem odporności laktozy, którego nie było u starego populacji łowców-zbieraczy. Jedli znacznie mniej mięsa i dużo więcej skrobi niż mięsożercy-europejczycy, i oparła się na mleko i światła słonecznego jako źródła witaminy D — stąd i jasna skóra. Co do czarnoskórych i niebieskookich ludzi, zniknęli w Europie, ponieważ ich genetycznie stopniowo wyparły вторженцы.

Tak wygląda opowieść o szybkiej ewolucji człowieka. Nowe zasady życia — uprawa roślin i hodowla bydła zamiast polowania doprowadziły do szybkiej ekspansji genów, które skorzystały z tymi kulturowymi urządzeń. Starożytna ciemna skóra, prawdopodobnie starsze od naszych wspólnych przodków z Afryki, mogła być wadą, jeśli większość kalorii pochodzi z hodowanych ziarna, a nie mięsa dzikich zwierząt, bogatego w witaminę D. Niebieskie oczy, jednak pozostał, choć forma genu oczu niebieski kolor jest recesywnej i łatwo zamiana brązowe oczy. Dlatego po upływie określonego czasu — trudno powiedzieć, co starożytni europejczycy zaczęli wyglądać inaczej. Był również wtrysk wschodnio-azjatyckie geny od ludzi, którzy mają podobieństwa z nowoczesnymi чукчами i innymi rdzennymi сибирскими grupami, ściśle powiązanymi z rdzennymi amerykanami. Starożytna Europa stała się piecami, ale pewne allele — jasnej skóry i brązowe oczy stały się dominować, kiedy tryb życia łowców-zbieraczy zmienił się w związku z przejściem do hodowli i rolnictwa.

Prezentujemy ewolucję, opisany Karolem Darwinem w 1859 roku, jak powolny taniec: natura wybiera najlepiej przystosowane organizmy do reprodukcji, reprodukcji i przetrwania w określonym ekosystemie. Ponieważ organizmy przystosowują się do zmieniających się warunków środowiskowych w ciągu tysięcy lat, rozwijają się najlepiej przystosowane do danego środowiska organizmów, co pozwala na myśli rozwijać i rozprzestrzeniać się. Proces ten znany jest jako dobór naturalny: najlepiej przystosowane do środowiska organizmów przekażą więcej genów następnemu pokoleniu, niż mniej przystosowane podtypy (tego samego gatunku).

Ciągłe zmiany, które widzimy w skamieniała kroniki, zajmuje więcej czasu. Wystarczy spojrzeć na trajektorię копытного Hyracotherium, leśnego ssaka wielkości psa, który stopniowo traci boczne palce (cztery na przednich łapach i trzy na tylnych), a centralny удлинился. Zajęło 55 milionów lat, aby zwierzę rozwijał się w gigantyczny koń, który jest nam wszystkim dobrze znana.

Czasami ewolucja porusza się szybko. Jak wykazały biolodzy Peter i Rosemary Grant z uniwersytetu w Princeton, małe dzioby mogą przekształcić się w duże zaledwie jedno pokolenie, w zależności od warunków klimatycznych i rodzaju żywności, które można znaleźć na trudnych wyspach. Ptaki z małym dziobem może czekać zagłada, a z dużym — przetrwać, przynajmniej na jakiś czas. Ale te szybkie zmiany nie zawsze pozostają na zawsze. Większość z tych zmian cofać z powrotem i tak w kółko. Zmiany roślinności mogą oznaczać, że wielkie dzioby stają się niewygodni. Ten proces przemieszczeń małych zmian, zachodzących w ciągu krótkich odstępach czasu, — nazywa микроэволюцией.

Ewolucyjne biolożki David Лати i Paul Ewald twierdzą, że nie ma nic wyjątkowego w szybkiej ewolucji. Szybka zmiana, zawieszenie lub nie, po prostu odzwierciedla intensywność selekcji, wzmożony wpływ "wrogich sił natury" na Darwin, w tym drapieżnictwo, ciepło, zimno, pasożytów. Trudne czasy oznaczają wymieranie niektórych gatunków i szybką ewolucję dla innych. Ale aby włączyć szybką ewolucję, musi być na tyle genetycznych wariantów genów w puli, aby doboru naturalnego było z czego wybierać. Jak w przypadku szybkiej wymiany łowców-zbieraczy rolników w starożytnej Europie. Mamy jasno geny przekroczyły ciemnoskórych geny, bo lepiej nadawały się do życia w Europie i nowego trybu życia.

Лати dodaje, że dla ludzi wybór społeczny staje się najważniejsze: obecność innych wrogich grup i ludzkiej zdolności do внутригрупповому współpracy doprowadziły do powstania społecznej złożoności człowieka i ewolucji ludzkiego mózgu. Nie wiemy, czy były przyjazne lub wrogie kontakty europejskich myśliwych i bliskiego wschodu rolników. Prawdopodobnie w starożytnej Europie były kolizji, jak i spokojne wymiany. Nie możemy wiedzieć: widzimy tylko efekt końcowy, jest oczywiste, odrzucenie jednego zestawu cech na rzecz innego, który устоялся w określonej strefie.

Oczywiście, jasne włosy i jasna skóra stały się charakteryzować Europy nadalekiej północy, wśród skandynawskiego ludności; tam blada skóra, prawdopodobnie była adaptacją do niedoboru witaminy D. Ciemna skóra pozostaje przydatnych adaptacją w gorącym, słonecznym klimacie. Ponieważ klimat się zmienia, być może nastąpią inne lokalne zmiany wyglądu ludzi, jeszcze nie wiemy.

Ludzka ewolucja i siły, które nią kierują, nigdy się nie zatrzymały. Niektórzy ludzie zawsze będą korzystne z punktu widzenia doboru naturalnego z powodu swoich genów, ich potomstwo raczej przeżyje. W tym istotą doboru naturalnego. Adaptacja i ewolucja człowieka ciągle trwa. Nie można powiedzieć, że rozwijamy się w określonym kierunku — dużych głów i kruche kończyn, jak często mówią miłośnicy fantastyki. Ale na poziomie lokalnym adaptacja i dobór naturalny nie kończą swoją pracę, przygotowując nas na nowe zagrożenia — nowe choroby, zmiany klimatu, nowym ogólnospołeczne interakcje — niewidoczny i dyskretnie.