Dlaczego zwierzęta i ludzie poświęcają siebie?

Wśród surykatek powszechne альтруистичное zachowanie

Biolodzy nazywają bezinteresowną zachowanie zwierząt twórczości. W naturze altruizm występuje dość często. Jako przykład naukowcy prowadzą surykatek. Kiedy grupa surykatek znajduje się w poszukiwaniu pożywienia, jeden bezinteresownej zwierzę zajmuje nadzorczą pozycję, aby ostrzec bliskich o niebezpieczeństwie, w przypadku zbliżania się drapieżników. Przy tym, sam surykatka pozostaje bez jedzenia. Ale dlaczego zwierzęta tak robią? W końcu, Karola Darwina opowiada o doborze naturalnym, który opiera się na "przetrwanie najsilniejszych". Więc dla czego w naturze istnieje poświęcenie?

Maszyny do przetrwania genów

Przez Długie lata naukowcy nie mogli znaleźć wyjaśnienie altruizmu. Karol Darwin nie ukrywał, że był zaniepokojony zachowaniem mrówek i pszczół. Rzecz w tym, że wśród tych owadów są obecne pracy osobniki, które nie rozmnażają się, a zamiast tego pomagają wychowywać potomstwo królowej. Ten problem pozostał nierozwiązany przez długie lata po śmierci Darwina. Pierwszym wyjaśnienie bezinteresownej postępowania w 1976 roku zaproponował w swojej książce "Samolubny gen" biolog i popularyzator nauki Richard Dawkins.

Na zdjęciu autor książki "Samolubny gen" brytyjski biolog-ewolucjonista Richard Dawkins

Naukowiec przeprowadził eksperyment myślowy, przy założeniu, że альтруистичное zachowanie można wyjaśnić szczególnym . Dokładniej mówiąc, książka Dawkinsa poświęcony szczególnego spojrzenia na ewolucję — z punktu widzenia biologa, wszystkie żywe istoty na planecie są "maszynami", niezbędne dla przetrwania genów. Innymi słowy, — to nie tylko o przetrwaniu najsilniejszych organizmów. w Докинзу to przetrwanie najsilniejszych genów drogą doboru naturalnego, który sprzyja geny, który najlepiej kopiuj się w następnym pokoleniu.

Альтруистичное zachowanie u mrówek i pszczół może wystąpić, jeśli gen altruizmu roboczej osobniki pomaga innej kopii tego genu w innym organizmie, na przykład w organizmie królowej i jej potomstwa. W ten sposób gen altruizmu oferuje swój występ w następnym pokoleniu, nawet jeśli organizm, w którym się znajduje, nie wytwarza własnego potomstwa.

Dawkinsa zdecydowała się pytanie zachowania mrówek i pszczół, nad którym zastanawiał się Darwin, ale podniosła jeszcze jedną. Jak jeden gen może rozpoznać obecność tego samego genu w organizmie drugiej osoby? Genom braci i sióstr w 50% składa się z własnych genów i z 25% genów od ojca i 25% od matki. Dlatego, jeśli gen altruizmu "sprawia, że" człowieka pomagać swojemu krewnemu, on "wie", że istnieje 50% prawdopodobieństwo, że tak pomaga się kopiować. Właśnie w ten sposób rozwijał się altruizm u wielu gatunków. Istnieje jednak i inny sposób.

Eksperyment "zielona broda"

Aby podkreślić, jak gen altruizmu może rozwijać się w organizmie, nie pomagając rodzinie, Dawkins zaproponował eksperyment myślowy pod nazwą "zielona broda". Wyobraźmy sobie trzy ważne cechy. Po pierwsze, o obecności tego genu w organizmie musi świadczyć pewien sygnał. Na przykład, zielona broda. Po drugie, gen trzeba dać możliwość rozpoznawania podobny sygnał u innych. Wreszcie, gen musi być w stanie "skierować" altruistyczne zachowanie jednej osoby do tego, który jest zielona broda.

Na zdjęciu roboczy mrówka-altruistą

Większość ludzi, w tym Dawkinsa, rozważali pomysł zielonej brody jako fantazję, a nie jako opis żadnych realnych genów występujących w przyrodzie. Głównymi przyczynami tego stanu jest mała szansa, że jeden gen może mieć wszystkie trzy właściwości.

Pomimo pozornej фантастичность, w ostatnich latach nastąpił prawdziwy przełom w części nauka zielonej brody. U tych ssaków, jak my, zachowanie głównie kontrolowane przez mózg, więc trudno wyobrazić sobie gen, który sprawia, że jesteśmy альтруистами, które również kontrolują rozpoznawalny sygnał, na przykład obecność zielonej brody. Ale u bakterii i organizmów jednokomórkowych jest inaczej.

W szczególności, w ostatnim dziesięcioleciu nauki społecznej ewolucji stały się pod mikroskopem, aby rzucić światło na niesamowite zachowania społeczne bakterii, grzybów, glonów i innych organizmów jednokomórkowych. Jednym z najlepszych przykładów Dictyostelium discoideum, jednokomórkowy organizm, który reaguje na brak żywności, tworząc grupę spośród tysięcy innych ameby. W tym momencie niektóre organizmy альтруистически poświęcają sobą, tworząc trwałe łodygi, który pomaga innym амебам iść i znaleźć nowe źródło pożywienia.

Tak wygląda ameba Dictyostelium discoideum

W takiej sytuacji proste gen naprawdę może zachowywać się jak w eksperymencie zielona broda. Gen, który znajduje się na powierzchni komórek, jest w stanie dołączać do swoich kopii na innych komórkach i eliminować komórki, które nie pokrywają się z grupą. Pozwala to gen zagwarantować, że ameba, która utworzyła ścianę nie zginiena próżno, ponieważ wszystkie komórki, którym pomaga, będą posiadać kopie gen altruizmu.

Jak gen altruizmu rozpowszechniony w przyrodzie?

Nauka geny altruizmu lub zielonej brody nadal znajduje się w powijakach. Dziś naukowcy nie mogą dokładnie powiedzieć, na ile są one powszechne i ważne w przyrodzie. Oczywistym jest fakt, że pokrewieństwo organizmów zajmuje szczególne miejsce w oparciu o ewolucji altruizmu. Pomagając bliskich krewnych hodować czy wychowywać ich potomstwo, tym samym, zapewnić przetrwanie własnych genów. Tak gen może zagwarantować, że pomaga się kopiować.

Zachowanie ptaków i ssaków mówi również o tym, że ich życie społeczne koncentruje się wokół rodziny. Jednak morskich bezkręgowców i sprawy wyglądają trochę inaczej.