10 zmian, które na zawsze zmienią znany nam kosmos

Wielu z nas z dzieciństwa pamiętają мнемоническую запоминалку "Spotkamy się Jutro, Mój Młody Towarzysz, Nowej Planety", za pomocą której można łatwo określić miejsca planet w układzie Słonecznym. W szkole dowiedzieliśmy się, że Ziemia obraca się wokół Słońca, Słońce — gorąca kula gazu, a żyjemy w galaktyce drogi mlecznej. Niektórzy z nas dobrze wie konstelacji nieba lub fazy Księżyca. Jednak nadejdzie dzień, i kosmos zmieni. Niektóre zmiany wprowadzają znacznie więcej zmian niż tylko wyjątkiem Plutona z listy planet. Czy to całkowite zniszczenie lub po prostu podświetlenie naszego nieba, te zmiany nastąpią i wpłyną na Ziemię. Więc bądźcie gotowi.

Śmierć Słońca

Gwiazdy są jak żywe istoty rodzą się, żyją, a następnie umierają. Nasze Słońce nie jest wyjątkiem. Pewnego dnia, co najmniej przez 5 miliardów lat, nasz cenny Słońce umrze, i trzeba to przyjąć jako fakt.

Gwiazda umiera, kiedy kończy się paliwo. Podczas życia gwiazd w nich przechodzi fuzję jądrową. Gwiazda bierze wodór w jądrze, rozgrzewa go do ekstremalnych temperatur i zamienia się w hel. Następnie, gdy gwiazda wykorzystuje cały swój wodór, staje się czerwonym olbrzymem. Zewnętrzne warstwy są chłodzone i rozszerzają się, a jądro, teraz składające się z helu, nagrzewa się i spala helu w węgiel. Od tego momentu proces może przejść na kilka różnych sposobów. Jeśli jest to bardzo masywna gwiazda, proces termojądrowy będzie trwać, сплавляя cięższe elementy, dopóki nie dojdzie do żelaza i nie wybuchnie supernowa. Supernowa pozostawi po sobie нейтронную gwiazdę lub czarną dziurę.

Gwiazdy mniejszej masy, jak nasze Słońce, pójdą na mniej драматичному drodze. Oni rosła w czerwonych olbrzymów, ale nie wybuchną, a wyrzucą zewnętrzne warstwy, pozostawiając gołe jądra. Te resztki nazywamy białe karły.

Konsekwencje śmierci Słońca po prostu испепелят Ziemię. Mimo, że Słońce nie wybuchnie jak gigantyczna petarda, rozszerzenie po prostu "zje" Merkury, Wenus i Ziemię. Gdy Ziemia wejdzie w gorące, rozszerzający się warstwy Słońca, nastąpi kilka rzeczy. Po pierwsze, wszystkie stawy wyparował i rozpadł na części wody na wodór i tlen. Wodór będzie zagubiony w atmosferze, a tlen na ziemi. Po drugie, nasza atmosfera mocno się zmieni. Będzie ona składać się w większości z azotu i dwutlenku węgla. Te dwa efektu sprawi, że planety nie nadaje się do zamieszkania. Krótko mówiąc, kiedy umrze Słońce, zginiemy i my, jeśli w porę nie odlecimy.

Zderzenie galaktyk

Zanim zaczniesz się martwić o śmierci Słońca, u nas będzie coś jeszcze. Nasz dom, Droga Mleczna, nie zawsze będzie naszym domem. Przez 4 miliardy lat, jeszcze przed śmiercią, Słońce, galaktyka zderzy się z najbliższym spiralnej galaktyki Andromedy.

O tym naukowcy dowiedzieli się, kiedy mierzyli prędkość Andromedy i zrozumieli, że zamiast czerwonego przesunięcia, lub oddala się od nas, jak przewidywany, galaktyka przechodzi przez błękitne przesunięcie. Kolory te odpowiadają długości fal światła, które promieniuje od obiektu. Jeśli obiekt jest usuwany z nas, długości fal jego światła stają się coraz dłuższe, a sam na światło czerwone. Błękitne przesunięcie dzieje się dokładnie odwrotnie: gdy obiekt zbliża się do długości fali jego światła są kompresowane. Dalsze pomiary i obliczenia pozwoliły naukowcom określić rozmiar, ruch i prędkość Andromedy. Okazuje się, że Droga Mleczna i Andromeda spotykają się z dużą prędkością: 402 000 kilometrów na godzinę.

Co do układu Słonecznego, martwić się nie ma o czym. Szanse na to, że nasz układ Słoneczny i Słońce będą wyrzucone lub zniszczone, bardzo małe, ponieważ zderzenie galaktyk nie wygląda na znane nam zderzenie. To nie to, że dwa auta zderzyły się czołowo. Dwie galaktyki będą się po spirali do skrętu między sobą jak zwierzęta w wielkim tańcu, podchodząc bliżej i bliżej. W trakcie tego tańca pierwszymi соприкоснутся krawędzi galaktyki. Nastąpią pewne zaburzenia, ale zmiany układu Słonecznego i Słońca będą praktycznie niewidoczne. W ostatnie fazie scalania wszystkie gwiazdy zaczną należeć do jednego z centrów grawitacyjnych. Wreszcie, dwie bardzo masywnych czarnych dziur w centrum każdej galaktyki połączą, połączone z otaczającą materię. Wokół nowego centrum gwiazdy, w tym Słońce, będą вытолкнуты i tworzą galaktyki eliptycznej.

Ponieważ Ziemia przetrwa, a Słońce jeszcze nie umrze, to przyszłe ziemianie mogą świadczyć to niesamowite wydarzenie. Dodaj sobie do kalendarza.

Wybuch Betelgeuse

Ten element naszej listy nie katastrofalny i nie będzie poważnego wpływu na Wszechświat. Jednak jest on całkowicie zmieni nasze nocne niebo i sprawi, że wiele ciekawskich oczu przylegać oczy teleskopów.

Betelgeuse — to czerwony olbrzym, rubinowy blask, który widać na półkuli północnej. Znajduje się w gwiazdozbiorze Oriona i jest jego "prawą ręką", więc dla obserwatorów gwiazda będzie po lewej stronie w ogromnej konstelacji, tuż nad pasem.

W odróżnieniu od naszego słońca, Betelgeuse — to masywna gwiazda, доживающая ostatnich dni swego życia. Jest czerwonym olbrzymem, ona spala hel w skorupkach i węgiel wraz z innymi ciężkimi elementami — w jądrze. Pewnego dnia ta gwiazda wybuchnie supernowa. Zdarzyć się może dosłownie w każdej chwili, więc nie przegap.

Betelgeuse, członek Drogi Mlecznej, stała się już dziewiątego dla jasności gwiazdą na naszym niebie, więc kiedy ona wybuchnie, dla jasności będzie ona porównywalna z Księżycem. Noc nie tylko stanie się jasnym jak dzień, ale i w dzień też można będzie obserwować. Supernowa będzie widoczne w ciągu kilku tygodni,aż obiekt będzie się rozwijać, osiągnie maksimum jasności, a następnie zgaśnie.

W Drodze mlecznej nie było supernowej z 1604 roku. Wtedy uczony Johann Kepler zobaczył supernową, która później zostanie nazwana na jego cześć. Ostatni raz, kiedy supernowa dużej jasności była widoczna nas z Ziemi, został w 1987 roku. Supernowa 1987а zniknęła w Dużym Магеллановом Chmurze, jednym z galaktycznych sąsiadów Drogi Mlecznej. Od tamtej pory było wiele supernowych, ale widoczna była tylko supernowa 1600-tych. Jej było widać tylko na półkuli południowej, choć dla jasności nie była taka, jak będzie Betelgeuse.

Rozszerzenie układu Słonecznego

Jeśli myślałeś, że się zapamiętać kolejność ośmiu lub dziewięciu planet w dzieciństwie trudno, dodaj jeszcze sto.

Tak, w układzie Słonecznym może być ponad sto obiektów. To nie oznacza, że będzie wykryto ponad stu planet, po prostu definicja planet może się zmienić tak, że będzie zawierać więcej niż sto innych ciał niebieskich, na przykład Księżyc i Pluton. Na początku tego roku naukowcy zaczęli się kłócić o to, co określa naszą planetę, i, jak zawsze, spór rozgorzał na dobre.

Nowoczesna definicja planety oznacza ciało z potężną grawitacją i własnych posiadłości. Na przykład, Ziemia — planeta, bo jest duży i posiada własną grawitacyjnej terytorium. Księżyc, który setki lat temu była uważana za planetę, planetę dziś nie jest, ponieważ kręci się wokół Ziemi, jako produkt uboczny w stosunku do niej. Definicja ta wniesiono w 2006 roku i w końcu obniżyła Pluton w rankingu. W tym roku zaproponowano "nowa" definicja, mniej dotyczące grawitacji i więcej — składu planety. Według niej, planetą, to każde ciało, które jest na tyle mocny, aby mieć własną grawitację, ale nie na tyle mocny, aby uruchomić fuzję jądrową i palić jak gwiazdy. Według tej definicji planety staną się Księżyc, księżyce Plutona, sam Pluton i inne obiekty w pasie Kuipera.

Chociaż to określenie nie ma żadnego fizycznego wpływu na Ziemię, to jest bardzo ważne. Tylko wyobraź sobie, jak wiele obiektów będzie zapamiętywać dzieci w szkołach, jeśli lista rodziny naszego układu Słonecznego będzie zawierać setki ich.

Dziewiąta planeta — ponownie

Zamiast dodawać setki planet, naukowcy z Kalifornii w zeszłym roku ogłosili o ewentualnym otwarciu "dziewiątego" planety, leżącej za Neptuna. To gigantyczne lodowe ciało musi być dziesięć razy większa od Ziemi i cieszyć się silnym polem grawitacyjnym. Dlatego zmieści się w nowoczesne definicja grawitacyjnej dominancy, a także i w "nowa" definicja kompozycji.

Jedyne ale: naukowcy na razie nie widziałem tej planety. Oni nawet nie wiedzą na pewno, czy istnieje, ale wszystko przemawia na korzyść tego. Chodzi o zachowania otaczających tę planetę tel. Orbity odległych obiektów zachowują się tak, jakby na nich wpływa niewidzialna siła. Ta niewidzialna siła może być planetą. Póki co jej poszukiwaniem zajmują dwa teleskopu. Im dalej znajduje się obiekt, tym trudniej światło Słońca do niego dotrzeć, więc planeta będzie bardzo ciemnej.

Jeśli znajdą planetę — i jeśli to będzie planeta jest całkowicie zmieni nasze wyobrażenie o układzie Słonecznym.

Pielęgnacja Księżyca

Księżyc, wieczny towarzysz Ziemi, znajdujący się obok miliardy lat, stopniowo oddala się od Ziemi o około 1,48 cala rocznie. Dzieje się to na skutek działania sił pływowych. Grawitacyjne i siły pływowe, które Księżyc i Ziemia wywierają na siebie, powodują tarcie. To tarcie popycha ziemskie gorąca w stronę Księżyca. Ten impuls stara się doprowadzić do przyspieszenia Księżyca, ale zamiast tego jest równoważona. Księżyc stopniowo traci moc i zwalnia na orbicie, po trochu уплывая.

To niewielka zmiana może mieć wiele istotnych skutków dla Ziemi i dla nas. Na przykład, zmieni się długość dnia. Kiedy Księżyc i Ziemia po raz pierwszy powstały 4,5 miliarda lat temu, dni były zaledwie 5 godzin długość. Każdego roku dobę wzrosła 0,0000152 sekundy. Przez 250 000 000 lat w dniach 25 godzin. Dobre wieści dla tych, kto nie ma czasu, aby zrobić wszystko w jeden dzień, ale nie bardzo — dla środowiska.

Spowolnienie obrotu Ziemi раскачает jej, podobnie jak kołysze замедляющийся bąk. To bujanie mocno wpłynie na pory roku, spowoduje potężne skoki temperatury, zabije wiele roślin i zwierząt, które nie zdążą się dostosować. Zresztą, ludzie nie martwić się o nic.

Marsa pierścienie

Znowu, to nie jest katastrofalny, ale bardzo piękna zmiana. Po prostu to będzie nieuniknione, jak wybuch gwiazdy Betelgeza, i zobaczymy go w niebie.

Raczej Nie zobaczymy gołym okiem, ale przez 70 milionów lat Marsa będą pierścienie. Jednego z marsjańskich księżyców Phobos porusza się w kierunku Czerwonej planety. Jak tylko dotrze do pewnego punktu, grawitacja Marsa zrobi swoje i będzie księżyc na części. Szczątki są zrobione orbitą i zaczną krążyć wokół planety, tworząc pierścienie.

Chociaż nie jest to mocno wpłynie na Ziemi, to dobry pretekst, by odkrywać teleskop.

Zniszczenie układu Słonecznego

Jest niewielki, ale wyczuwalny szansa, że orbity czterech wewnętrznych planet stanie się zupełnie chaotyczne i doprowadzą do destrukcyjne starcia. Wszystko rozpocznie się od orbity Merkurego. Po pierwsze, jego orbita wokół Słońca stanie się bardziej ekscentryczny эллипсом. Czyli cofnie. Po drugie, precesja też się zmieni. Mimośród orbity — bardzo ważny parametr. Naukowcy ustalili, że grawitacja Jowisza może przejąć Merkury i wyciągnąć planetę,potencjalnie перехватив Wenus. Innym możliwym scenariuszem może być to: Merkury wyjdzie poza orbity Wenus i zderzy się z Ziemią. Jeśli wydarzy się pierwsze, Ziemia może być w porządku. Jeśli to drugie, umrzemy.

Ale nie ma co panikować. Mimo, że te scenariusze nie można zapominać, że szanse na to, że choć jeden z nich spełnią, są bardzo małe. Jak by nie było, trzy miliardy lat na szkolenie u nas będzie.

Jądro Ziemi ostygnie

Ziemia — jest bardzo gorąca, ale jej roztopione jądro stygnie, i gdy osiągnie odpowiedniej temperatury planety już nie będzie.

Obecnie rdzeń jednocześnie zawiesza się i topi się. Kiedy jądro zaczyna się ochładzać i marznąć, to wydziela energię cieplną w bogatą metalem obszar między jądrem i skorupie ziemskiej, która nazywa się peleryną. To tworzy konwekcja w płaszczu, gdy jest ciepło wzrasta, a zimno w dół. Prądy podróżują magnetyczne żelaza, tworząc pole magnetyczne Ziemi. Choć jest to "normalny" proces, w niektórych miejscach wzdłuż linii rdzenia płaszcza energia płaszcza wraca do rdzenia, a te plamy topią.

Widzimy, że jądro jednocześnie traci i zyskuje ciepło, ale jeśli jądro po prostu ostygnie całkowicie, skutki będą katastrofalne. Największy wpływ czeka na nasze ochronne pole magnetyczne. Jeśli jądro zamarznie, konwekcja skończy, a pole magnetyczne przestanie produkowane. Zawsze wiadomo, że pole magnetyczne chroni Ziemię przed zagrożeniami z kosmosu. Bez niego, planeta będzie otwarta radioaktywnego fale i upalne słoneczne wiatry.

Mimo, że jest mało prawdopodobne, aby wykluczyć takie wydarzenie w pełni nie warto. Czasem lepiej po prostu nie wiedzieć, co się stanie.

Duża różnica

Ten scenariusz też hipotetyczny, jak i stygnięcie jądra Ziemi, ale jest związana ze zjawiskiem, które okresowo się dzieje. Naukowcy udowodnili, że Wszechświat rozszerza się i przyspiesza. Szybsze rozszerzanie się Wszechświata w pełni uzasadnione matematycznymi prognozami, i jednym z wyników tego rozszerzenia rzuca światło na nie najbardziej przyjemny przeznaczenie.

Tzw. Duża różnica będzie przeciwieństwem Wielkiego Wybuchu. W trakcie Wielkiego Wybuchu powstał Wszechświat i wszystko inne. Duża różnica będzie zbliżona do zniszczenia całego stworzonego. Według teorii, im szybciej będzie rozszerzenie, tym silniejszy będzie ciemna energia. Kiedyś moc ciemnej energii osiągnie punktu, po którym inne obiekty i siły nie są w stanie jej się oprzeć i zostaną rozerwane na części.

W Tym nas.