18 losowych naukowych, wynalazków i odkryć, które zmieniły świat

Większość odkryć naukowych zdarzają się w wyniku żmudnych, ukierunkowane i szalenie trudnej pracy, której celem sprowadza się do jednej zadaniu — dokonać przełomu w tej czy innej dziedzinie. Jednak historia pełna jest przypadków, kiedy niesamowite odkrycia dokonały naukowcom wtedy, gdy ich wzrok był skierowany w zupełnie przeciwną stronę.

Czasami bardzo znaczące odkrycia zdarzają się zupełnie losowo. Weźmy, na opracowanie leku w celu poprawy przepływu krwi w mięśniu sercowym i leczenia udarów mózgu i choroby niedokrwiennej serca. Dla serca lek ten, jak wykazały badania kliniczne, okazało się praktycznie bezużyteczne, ale tak na światło pojawił się sildenafil, znany teraz jako Viagra. Odkrycie tego samego sacharyny – sztuczny substytut cukru – było wynikiem zmęczenia, a może po prostu zapomnienie rosyjskiego profesora chemii umyć ręce przed jedzeniem.

W większości przypadków naukowcy, stojące za takimi odkryciami, nie zaczęli nazywać ich naprawdę "przypadkowych", ponieważ przed tym ludzie często spędzali wiele nieprzespanych nocy i analizowano ogromną górę informacji naukowej – wszystko po to, aby naprawdę zrobić otwarcie, choć nie jest to, co się udało w końcu.

Pragnienie, aby zrozumieć, jak działa ten czy inny nowy produkt, też często wnosi swój wkład, jak to było z wynalazcą specjalnej substancji przeznaczonej do czyszczenia ścian od sadzy. Tylko prosta ciekawość i pragnienie, aby zmienić jeden składnik na inny wcielili się w bardzo ciekawy i bardzo dochodowe wynalazek – plastelina.

Należy Również rozumieć, że żaden z zmieniły ten świat "przypadkowych" wynalazków nie byłoby możliwe bez obecności kogoś, kto byłby w stanie w porę dostrzec potencjał i wartość otwarcia. A jednak historia pokazuje, że najlepsze innowacje mogą przychodzić na ten świat w najmniej oczekiwanym momencie.

Kuchenka mikrofalowa

Inżynier firmy "Raytheon" Percy Spencer, jest zaangażowany w produkcji sprzętu dla radarów, w 1945 roku popełnił jedno z najważniejszych dla tego świata odkryć. Okazało się, że MIKROFALE jest w stanie ogrzewać przedmioty. Legendy o tym, jak on to wykombinował, jest kilka. Według jednej z nich, pewnego dnia przypadkowo zostawił w kieszeni batonik i przystąpił do pracy z магнетроном, a kilka minut później ze zdziwieniem poczuł, jak czekolada w kieszeni zaczął się topić. Próbując dowiedzieć się, o co chodzi, Spencer postanowił przeprowadzić eksperyment z innymi produktami: jajkami i ziarnami kukurydzy. Z tego, co zobaczył to stwierdził, że przyczyną obserwowanego jest mikrofalowe promieniowanie.

Jak by nie było, w 1946 roku Spencer otrzymał patent na pierwszą kuchenkę mikrofalową. Pierwszy piec "Radarange" została wydana w 1947 roku, tej samej firmy, w której pracował. Ale przeznaczała ona nie jest do podgrzewania jedzenia, a do szybkiego rozmrażania produktów i był używany wyłącznie przez wojsko. Jej wysokość wynosiła 168 cm, masa — 340 kg, a moc — 3 kw, co około dwa razy więcej mocy nowoczesnych domowe KUCHENKI mikrofalowe. Kuchenka mikrofalowa do wojskowych kosztowała 3000 dolarów. W 1965 roku ukazał się jej gospodarstwa domowego wariant, który był sprzedawany za 500 dolarów.

Chininy

Przez długi czas chininy używany jako podstawowe narzędzie do leczenia malarii. Teraz, nadal można je spotkać jako jeden ze składników leków przeciwko malarii, a także jako dodatek do różnych bezalkoholowe, napoje.

Jezuiccy misjonarze używali chininy od początku 1600 roku, uznając go w Ameryce Południowej i przynosząc później do Europy, jednak, według jednej z legend, zastosowanie tej substancji do leczenia chorób, w praktyce przedstawicielami cywilizacji andyjskich jeszcze wcześniej, a otwieranie chinina, a w szczególności jego właściwości, często wiążą się z przypadkiem, powodzenia.

W jednej z legend mówi o jednym андском mieszkańca, потерявшемся w dżungli i подхватившем малярийную gorączkę. Bardzo osłabiony z pragnienia, on wypił z kałuży wody, która znajdowała się u podnóża chinowca. Gorzkawy posmak wody najpierw wystraszyłeś człowieka. Ten pomyślał, że wypił coś, co jeszcze bardziej pogorszyć jego stan. Ale, na szczęście, wszystko stało się zupełnie odwrotnie. Przez czas jego gorączka cofnęła się, człowiek był w stanie znaleźć drogę do domu i podzielić się historią o cudownym drzewie.

Ta historia nie jest tak dobrze udokumentowane, jak ta sama oficjalna wersja o миссионере Бернабе Kobo, który przywiózł otrzymany od indian chininy w Europie i wyleczył im żony wicekróla Peru, jednak po prostu nie mógł zignorować ciekawą legendę o szczęściu, która później zmieniła świat.

promieniowanie Rentgenowskie

W 1895 roku niemiecki fizyk Wilhelm Roentgen pracował z катодно-belka rurką. Mimo, że sama rura była ekranowane, Rtg zauważyłem, że karton pokryty платиносинеродистым baru i który obok z rurką, zaczynał świecić w ciemnym pokoju.

Rtg próbował blokować promienie, ale większość rzeczy, które mieścił się przed nimi, wykazywały podobny efekt. Kiedy w końcu postawił przed rurką swoją rękę, to zauważyłem, że zaczyna świecić przez na obrazie wyświetlanym na ekranie. Swoje odkrycie nazwał "x-promienie" (X-rays). Po Rtg wymieniłem rurkę fotograficznej płytą i otrzymał pierwszą x-ray.

Wkrótce potem technologia została dostosowana medycznymi, instytucjami badawczymi i laboratoriami. Jednak niebezpieczeństwo długioddziaływania promieni rentgenowskich naukowcom jeszcze tylko należało zrozumieć.

Radioaktywność

Radioaktywność została otwarta w 1896 roku francuski fizyk A. Беккерелем. Zajmował się badaniem związku luminescencji i nowo otwartych promieni rentgenowskich.

Беккерель zdecydował się domyślić, nie towarzyszy czy każda luminancja rentgenowskie? Aby sprawdzić jego domysły wziął kilka połączeń, w tym jeden z soli uranu, фосфоресцирующую żółto-zielono. Oświetlając ją światłem słonecznym, owinął sól w czarny papier i umieścić w ciemnym szafie na фотопластинку, też завернутую w czarny papier. Po chwili, pokazując płytę, Беккерель naprawdę zobaczył obraz kawałka soli. Ale jarzeniowe promieniowanie nie mogło przejść przez czarny papier, i tylko promienie rentgenowskie mogą w tych warunkach prześwietlić płytę.

Po Spędzeniu kilku podobnych eksperymentów z użyciem uranu, soli, zdał sobie sprawę, że są otwarte nowe promienie przechodzące przez nieprzezroczyste elementy, ale nie są рентгеновскими.

Беккерель stwierdził, że natężenie promieniowania zależy tylko ilości uranu i zupełnie nie zależy od tego, w jakie związki loguje. W ten sposób, to właściwość było nieodłącznym nie przyłączy, a chemicznego elementu — урану.

Zapięcia na rzepy

W 1941 roku szwajcarski inżynier George de Местраль zdecydował się na spacer w Alpach ze swoim psem. Po powrocie do domu, jak zwykle, zaczął czyścić sierść zwierzęcia od głowic rzepiku. Ale tym razem postanowiłem zobaczyć, jak te wyglądają pod mikroskopem. Jak się okazało, na każdej głowicy były małe haczyki, za pomocą których są i przywarł do sierści zwierząt i ubrań.

Inżynier nie planował wymyślać nowy system zamków, ale widząc, jak łatwo i mocno trzymają haki do tkanin i wełny, nadal nie stanąć przed pokusą. Po latach prób i błędów odkrył, że najbardziej odpowiednim materiałem do tworzenia rzepów jest z nylonu.

Zapięcia na rzepy stały się bardzo popularne wkrótce po tym, jak technologia została dostosowana аэрокосмическим przez agencję NASA. Później rzepy stały się powszechnie używane w produkcji codziennej odzieży i obuwia.

Sacharyna

Sacharyna jest sztuczny słodzik, w odległości około 400 razy słodsza niż cukier. Został otwarty w 1878 roku przez niemieckiego chemika pochodzenia rosyjskiego Konstantyna Фальбергом na Uniwersytecie Johna Hopkinsa. Фальберг i jego szef amerykański profesor Ira Ремсен prowadzili badania pochodnych bitumicznych (каменноугольные żywicy).

Po długim dniu spędzonym w laboratorium, Фальберг zapomniał umyć ręce przed obiadem. Wziął w ręce chleb i откусив kawałek, naukowiec zauważył, że ten ma słodkawy smak, zresztą jak i cała reszta jedzenie, do której on dotykał rękami.

Wrócił do laboratorium i zaczął przeprowadzać eksperymenty mieszanka różnych składników, aż w końcu nie okazało się, że przy połączeniu orto-сульфобензойной kwasu хлористым fosforem i amoniakiem powstaje substancja o tym samym słodkawym posmakiem (należy zauważyć, że praktyka próbować losowe substancje chemiczne w smaku nie jest typowe dla naukowców).

Фальберг opatentował wzór chemiczny sacharyny w 1884 roku (nie wpisując się w posiadacza patentu Ремсен, pomimo tego, że są razem do tego opublikowali pierwszy naukowy artykuł na ten odkrycie). Powszechne sztuczny słodzik otrzymał w czasie Pierwszej wojny światowej, kiedy zapasy i dostawy cukru na świecie były ograniczone.

Testy substancji wykazały, że nie jest wchłaniany przez organizm i nie jest caloric. W 1907 roku sacharyna jako substytut cukru stał przyjmowane cukrzykami jak cukrzycowa słodzik, który nie zawiera cukru.

Имплантируемый rozrusznik

W 1956 roku amerykański inżynier i wynalazca Wilson Грэйтбатч zajmował się opracowaniem urządzenia nagrywającego rytm serca. Przeciągając się w pudełku za rezystorem, który miał zakończyć ścieżkę schematu, wyjął niewłaściwy – rezystor okazał się większy.

Niemniej jednak, instalując ten opornik, inżynier stwierdził, że obwód emituje elektryczne pulsacji. Częstotliwość pulsacji натолкнула go na myśl o rytmie serca. Грэйтбатч rozpalony pragnieniem stworzyć kompaktowy вживляемый rozrusznik serca. Pozostało tylko wymyślić sposób, jak zmniejszyć wymiary stymulatora, aby on mógł działać.

Przez dwa lata przedstawił pierwszy вживляемый rozrusznik serca, podający sztuczne impulsy do stymulacji pracy serca. Urządzenie wszczepia psa. Ta opatentowana innowacja doprowadziła do rozpoczęcia produkcji i dalszego rozwoju rozruszników serca.

LSD

LSD-25 został po raz pierwszy zsyntetyzowany szwajcarski chemik Albert Хофманом w 1938 roku, który przeprowadził operację badania kwasu lizergowego, wytworzonej trującego sporyszem, паразитирующим na niektórych zbóż. Studiować substancje chemiczne Hofman планирован użyć w przemyśle farmaceutycznym. I, przy okazji, wiele ich pochodne nadal w niej są używane.

W 1943 roku, jeszcze nie wiedząc o akcji otrzymanego leku, Hofman przypadkowo wchłania pewną ilość substancji opuszkami palców, czując wyraźny efekt niepokój i zawroty głowy, o czym poinformował mojemu asystentowi.

Po Powrocie do domu, położył się na łóżku i zagłębił się w swoisty stan upojenia, charakteryzuje się bardzo aktywną grą wyobraźni", jak sam pisał w swoich notatkach. Trzy dni później Hofmanzdecydował się pierwszym na świecie celowo brać lek. Oto jak opisuje swoje odczucia po:

"poprosiłem mojego asystenta laboratoryjnego, który został poinformowany o eksperymencie, odprowadzić mnie do domu. Udaliśmy się na rowerze, tak jak samochodu nie było z powodu ograniczeń w czasie wojny. W drodze do domu mój stan na początek brać groźne formy. Wszystko w moim polu widzenia drgało i искажалось, jakby w krzywym zwierciadle. Miałem też poczucie, że nie możemy ruszyć się z miejsca. Jednak mój asystent powiedział mi później, że jechaliśmy bardzo szybko. W końcu dotarliśmy do domu cali i zdrowi, i ledwie mógł zwrócić się z prośbą do swego towarzysza, aby wezwał naszego lekarza rodzinnego i poprosił mleka u sąsiadów. Zawroty głowy i uczucie, że tracę świadomość, stały się do tego czasu na tyle silne, że nie mogłem stać i musiałem położyć się na kanapie. Otaczający mnie świat jest teraz jeszcze bardziej przerażająco przemienił. Wszyscy w pokoju krążył, i znajome rzeczy i meble zakupione гротескную zagrażającą kształt. Wszystkie one były w ciągłym ruchu, jakby opętany wewnętrznym niepokojem. Kobieta w pobliżu drzwi, które z trudem dowiedzieć się, przyniosła mi mleka — w ciągu wieczora wypiłem dwa litry. To już nie była pani P., a raczej zła i podstępna czarownica w malowane maski.

Jeszcze gorzej, niż te demoniczne transformacji świata zewnętrznego, była zmiana tego, jak traktował siebie, swoje wnętrze. Jakaś siła mojej woli, każda próba położyć kres dezintegracji świata zewnętrznego i rozpuszczaniu mojego "Ja" wydaje się daremne. Jakiś demon zamieszkał we mnie, zawładnął moim ciałem, umysłem i duszą. Zerwałem się i krzyknął, próbując uwolnić się od niego, ale potem spadł i bezradnie położył się na kanapie. Substancja, z którą chciałem się eksperymentować, urzekła mnie. To był demon, który z pogardą triumfował nad moją wolą".

Plastelina

Pytanie o to, kogo uznać za wynalazcę plasteliny, jest kontrowersyjna. W Niemczech uważają, że im Franciszka Kolba (patent 1880 r.), w wielkiej Brytanii — Williama Харбута (patent 1899 roku). Istnieje jeszcze jedna wersja tworzenia plasteliny, zgodnie z którym jest to substancja wymyślił Noe Маквикер.

Lepki materiał został stworzony przez Noego Маквикером, nadajnik pracował w tym czasie ze swoim bratem Cleo w firmie Kutol, производившей mydło. Jednak początkowo wykonany Маквикером materiał nie zastanawiałem się jak zabawka. On został zaprojektowany jako środek do czyszczenia tapet.

Jednym z problemów, z którym miał do czynienia posiadaczy kominków, którymi ludzie отапливали domu, była sadza, оседавшая na ściany i портившая tapety. Lepka glina obiecała bezproblemowe czyszczenie. Wkrótce jednak w modę weszły tapety winylowe, które można było umyć prosty gąbką, zwilżoną wodą i ściereczką do czyszczenia glina stała się nieaktualne.

Kiedy Маквикеры już mieli wyjść z firmy, do nich pojawiła się nowa idea, zaproponowana nauczyciel przedszkola o imieniu Kay Зуфалл, która zauważyła, że materiał świetnie zmienia kształt i można go używać do modelowania. Przez wspólnych krewnych poinformowała o tym pomyśle Noego Маквикеру. Ten, z kolei, postanowił usunąć z materiału składową maszyny i dodał do niego barwnik. Pierwotną nazwę nowego materiału "Kutol’s Rainbow Modelling Compound" postanowili zastąpić proponowany Kay opcja "plastelina".

Penicylina

"Gdy obudziłem się o świcie 28 września 1928 roku, ja, oczywiście, nie planował rewolucję w medycynie swoim odkryciem pierwszego na świecie antybiotyku lub bakterie-mordercy. Ale myślę, że właśnie to zrobiłem".

W 1928 roku sir Alexander Fleming, profesor бактериологи, po powrocie do laboratorium po miesiącu odpoczynku z rodziną, odkrył, że w jednej z szalek Petriego pojawiły się плесневые grzyby, które spożywali wcześniej znajdowały się w niej kolonii gronkowców, ale przy tym nie dotknęły inne kultury.

Fleming zaniósł grzyby, które wyrosły na płytce z jego kulturami, do rodzaju пеницилловых i kilka miesięcy później nazwał wyróżnione substancja penicyliny. Ale ponieważ Fleming nie był chemikiem, nie był w stanie wyjąć i wyczyścić substancji czynnej.

O swoim odkryciu naukowiec napisał w 1929 roku w brytyjskim czasopiśmie Eksperymentalnej Patologii, ale jego artykule poświęcono niewiele uwagi. Do 1940 roku Fleming kontynuował swoje doświadczenia, starając się opracować metodę szybkiego zaznaczania penicyliny, które można byłoby wykorzystać w przyszłości do większego zastosowania.

Po raz Pierwszy penicylina została zastosowana do leczenia człowieka brytyjskich naukowców Howard Florey i Эрнстом Чейном 2 września 1941 roku, co zapoczątkowało erę antybiotyków.

Viagra

Viagra stała się pierwszym lekiem w leczeniu zaburzeń erekcji, jednak początkowo została stworzona nie dla tego. Jej twórcą jest amerykańska firma Pfizer, która opracowała lek sildenafil, zgodnie z planem przeznaczone do leczenia serca.

Jednak podczas badań klinicznych stwierdzono, że wpływ leku na atak krwi minimalnie, jednak ma wyraźny wpływ na przepływ krwi w okolicy miednicy, później bardziej długotrwałej i silnej erekcji u mężczyzn. Nawet w tych przypadkach, kiedy ludzie już nie pamiętał, kiedy ostatni raz była. Tak pojawiła się Viagra.

Aby uzyskać Więcej próby kliniczne Pfizer z udziałem 4000 mężczyzn z zaburzeniami erekcji wykazały podobny wynik skuteczności leku.

Insulinę

Odkrycie, które później pozwoliły na działanie insuliny, stało się czysteprzypadkowe.

W 1889 roku dwóch lekarzy z Strasbourg university, Oskar / i Joseph von Möhring, starając się zrozumieć, jak trzustka, wpływa na trawienie, usunęli ten organ u zdrowego psa. Kilka dni później okazało się, że wokół moczu ciała psa gromadzą się muchy, co okazało się doskonałą zaskoczeniem.

Oni przeprowadzili analizę tej moczu i okazało się w niej cukier. Naukowcy zdali sobie sprawę, że jego obecność wiąże się z zdalnej kilka dni wcześniej przez trzustkę, co doprowadziło do tego, że pies zachorował na cukrzycę.

Jednak te dwoje naukowców i okazało się, że hormony produkowane przez trzustkę, reguluje poziom cukru we krwi. To odkryli naukowcy z Uniwersytetu w Toronto, którzy w ramach eksperymentów, przeprowadzonym od 1920 do 1922 latach, mogliśmy hormon, który później otrzymał nazwę insuliny.

Za to rewolucyjne odkrycie naukowców z Uniwersytetu w Toronto otrzymał nagrodę Nobla, a firma farmaceutyczna Eli Lilly and Company, z jednym z właścicieli, który był znakiem jeden z naukowców, zaczęła pierwsza przemysłowa produkcja tej substancji.

Вулканизированная guma

Wynalazcą metody wulkanizacji uważają amerykanina Charlesa Гудьира, który z 1830 roku starał się stworzyć materiał, w stanie pozostać elastyczny i wytrzymały na ciepło i zimno.

Rozpracowywał gumową żywicy kwasu кипятил jej w magnesia, dodawał różne substancje, jednak wszystkie jego produkty zamieniły się w lepką masę w pierwszy upalny dzień.

Otwarcie przyszło do nowatora przypadkowo. W 1839 roku, pracując na Массачусетской gumowej fabryce, raz upuścił na rozgrzaną płytę com gumy, miesza się z siarką.

Wbrew oczekiwaniu, nie stopienia, a wręcz przeciwnie, обуглилась, jakby skóra. W pierwszym swoim patencie zaproponował narażać gumy na działanie azotyn miedzi i carskiej wódki. Później wynalazca odkrył, że guma staje się odpornościowego termiczne w dodatku siarki i ołowiu.

Po licznych testach Goodyear znalazłem optymalny tryb wulkanizacji: on miesza kauczuk, siarkę i ołowiany proszek i ogrzewa mieszaninę do odpowiedniej temperatury, w wyniku czego okazało się guma, która nie zmieniał swoje właściwości pod wpływem promieni słonecznych, ani pod wpływem zimna.

płatki Kukurydziane

Historia płatków kukurydzianych bierze początek w XIX wieku. Właściciele sanatorium "Battle Creek w stanie Michigan (STANY zjednoczone), dr Kellog i jego brat Willi Kit Kellog przygotowywali jakieś danie z mąki kukurydzianej, ale im pilnie potrzeba było wyjechać w pilnych sprawach pensjonatu.

Gdy wrócili, okazało się, że mąka kukurydziana, znajdująca się na ścisłej ewidencji, trochę rozpieszczona. Ale i tak postanowiliśmy przygotować z mąki ciasto, jednak ciasto свернулось, i okazały się płatki i kępy. Bracia z rozpaczy пожарили te płatki, i okazało się, że niektóre z nich stały się przestronne, a niektóre zakupione miłą chrupiącą konsystencję.

Następnie te płatki były oferowane pacjentom dr kellogg ' sa jako nowej kuchni, i подававшиеся do stołu z mlekiem i i były one bardzo popularne.

Dodając płatki, cukier, Willi Kit Kellog zrobił ich smak jest bardziej przystępny dla szerokiej publiczności.

W 1894 roku oryginalne płatki kukurydziane zostały opatentowane przez amerykańskiego lekarza Johna Harvey Келлогом. W 1906 roku Келлоги rozpoczął masową produkcję nowego typu żywności i założyli własną firmę.

Teflon

Dziękować za wynalazek teflonu warto chemika Roya Планкетта. W 1938 roku pracował w jednym z laboratoriów firmy DuPont), w stanie New Jersey. W tym czasie Планкетт studiował właściwości stosowane są czynniki cfc.

Pewnego dnia on pod silną presją zamroził тетрафторэтилен, w wyniku czego otrzymano воскообразный biały proszek, który w przyszłości wykazać niesamowite właściwości.

Терзаемый ciekawością Планкетт przeprowadził kilka eksperymentów z nową substancją i okazało się, że proszek nie tylko жаропрочен, ale jeszcze i ma niskie właściwości cierne. Przez dwa lata został już nawiązany wydanie nowego materiału, a świat poznał go pod nazwą "teflon".

Superglue

Kiedy w 1942 roku amerykański chemik Harry Кувер stworzył substancję, która później zostanie nazwana "klejem", to faktycznie eksperymentował z nowymi materiałami dla celowniki w bojowym broni. Jednak substancja z powodu nadmiernej lepkości było забраковано.

W 1951 roku amerykańscy naukowcy podczas poszukiwań odpornego na wysoką temperaturę powłoki do kabin myśliwców przypadkowo odkryli właściwości цианоакрилата mocno sklejać różne powierzchnie. W 1955 roku opracowany został opatentowany, a w sprzedaży pojawiła się w 1959 roku.

Superglue przez długi czas był obecny w różnych amerykańskich talk-show, gdzie выяснялись wszystkie nowe i nowe wspaniałe właściwości.

Цианокрилатный klej mógł skleić do każdej powierzchni, nawet jeśli nie zostały one wcześniej pozbawić prawidłowo. Głównym problemem tego kleju polega na tym, aby szczelnie skleić części, a w tym, aby je potem rozłącz.

Hartowanego szkła

Pancerna szyba jest powszechnie stosowany w przemyśle motoryzacyjnym i budownictwie. Dzisiaj jest ono wszędzie, ale gdy francuski naukowiec Edward Бенедиктус w 1903 roku upadło na podłogę pustą szklaną kolbę i ona się nie rozbiła, to bardzo się zdziwiłem.

Jak się okazało, do tego w kolbie przechowywany roztwór kolodium, roztwór wyparował, ale ściany naczynia pozostały przykryte go cienką warstwą.

W tym czasie we Francji intensywnie się rozwijałomotoryzacja i szyba wytwarzający ze zwykłego szkła, co było przyczyną wielu urazów kierowców, na co zwrócił uwagę Бенедиктус.

Zobaczył realne korzyści dla ratowania ludzkiego życia do korzystania z jego wynalazku w samochodach, ale producenci pojazdów uznali go za zbyt drogie w produkcji. Teraz ono jest wszędzie.

Wazelina

Nazwa "wazelina" została opatentowana w stanach ZJEDNOCZONYCH jako marka i znak handlowy w 1878 roku. Znany wszystkim kosmetyczne i lecznicze narzędzie wynalazł i opatentował эмигрировавший do Ameryki angielski chemik Robert Чезбро. W tym wynalazku naukowiec "pomogliśmy" oilers.

Kiedy w 1859 r. rozpoczął się boom naftowy, Чезбро, rozmawiając z нефтяниками, zainteresował się lepki нефтепродуктом – парафинообразной masą, która przy нефтедобыче налипала do бурильным ustawień i забивала pompy. Zauważył, że pracownicy stale korzystają z tej masy przy oparzeniach i urazach jako powodzeniem uzdrowienie rany narzędzia.

Naukowiec zaczął eksperymentować z masą i udało się wydzielić z niej zdrowe składniki. Получившимся substancją jest w porządku swoje liczne oparzenia i blizny, uzyskane w trakcie eksperymentów.

Efekt okazał się zaskakujący. Rany zagoiły, przy czym dość szybko. W przyszłości uderzającą ранозаживляющую zdolność tej substancji Чезбро nadal doskonalić i próbuje na sobie, obserwował wynikiem.