Czy możemy przywracać zmarłych do życia?

Wyobraź sobie: budzisz się na pracę, jeść śniadanie z żoną, a następnie na pożegnanie. To jest twój normalny dzień roboczy. Jest w nim jednak coś dziwnego: twoja ukochana nie żyje już od wielu lat. Jesteś obiad nie z żoną, a raczej z jej symulacji. No i co z tego? Ta symulacja mieszka w wirtualnym środowisku, do którego dostęp można uzyskać za pomocą urządzenia typu Oculus Rift. Cyfrowe domu pogrzebowego wciąga i analizował kilka danych o swojej żonie lub mężu, aby utworzyć cyfrowe podobieństwo. Jego (lub jej) głos, chód, cechy i maniery, przelewy śmiechu — wszystko dokładnie, prawie idealny, zgodny z oryginalnym. Spędzać czas ze swoim cyfrowym перерожденным małżonek stał się częścią codziennej rutyny.

Śmierć jest często traktowany jako koniec wszystkich znaczeń, zakończenie doświadczenia życiowego. Być może, nie zawsze tak będzie. Nawet jeśli umarli nie mogą komunikować się z nami, możemy wchodzić w interakcje z ich imitacją. To właśnie śmierć skłania naukowców do pracy nad podobnymi projektami.

Dwieście lat temu ludzie nie mieli możliwości nawet spojrzeć na zdjęcie swojego drogiego zmarłego przyjaciela, a kilka lat temu to samo można było powiedzieć o filmach. Jednak bardzo szybko symulacja pozwala tworzyć dokładne kopie tych, którzy zginęli, abyśmy mogli kontynuować interakcję z nimi tak, jakby nadal żył. Ponieważ nowe technologie łączą się, aby zrobić modelowanie martwych częścią naszego życia, możliwość ta przestaje być jedynie surową science fiction.

Za pomocą smartfonów, postępu w dziedzinie obliczeń i masywnych spotkań online danych, można uzyskać dość dokładny obraz zachowania się człowieka. Tego rodzaju zestaw danych będzie podstawą do tworzenia symulacji zmarłego. Ludzie mają naturalną skłonność przypisywać obiektu i cechy osobowości — cechy ludzkie, dlatego przekonać człowieka w rodzajem męskim ożywionym modelu będzie łatwiejsze. Pamiętaj Elisy, program komputerowy z kilku wierszy kodu, który został utworzony w 1960 roku, która mogła przekonywać ludzi jest to, że ludzie rozmawiają o tym z terapeutą. Od tego czasu boty stały się o wiele bardziej pomysłowe i wyrafinowane.

Od Razu warto zastrzec, że symulacja nigdy nie będzie taka sama bogate w emocje, jak prawdziwa. Ale i szachy program nie będzie grać w stylu mistrza świata. Początkowo przecież przed Deep Blue IBM nie stawiano zadanie prowadzić elegancką grę, aby pokonać największego szachowego arcymistrza — w sprawę były powstają skomplikowane i proste algorytmy.

Jeśli nasz hipotetyczny symulacja będzie w stanie przejść test Turinga, będziemy w stanie "odtworzyć" martwego człowieka. Nie myśl o przypisywaniu inteligencji czy świadomości oprogramowania. Jeśli jedynym jego celem jest kontakt z żywym człowiekiem, metafizyka osobistej tożsamości nie będzie mieć żadnego znaczenia. Czy dusza ma tego systemu? Świadomość? To nie ma znaczenia i odrywa nas od prób stworzenia modelu. Nie należy zmuszać trupa przeżywać życie — wystarczy zrobić tak, aby można go było podzielić swoje doświadczenia.

Symulacja można traktować jako kolejny krok w ewolucji żałoby. Ludzie piszą laudatory słowa, budują pomniki, grobowce, lub po prostu umieścić zdjęcie na szafce nocnej — w różnych kulturach różne rodzaje żałoby i opłakiwania, które zawsze będą żałobą i оплакиванием. W przypadku symulacji na żywo nie będą na zawsze odcięci od świata zmarłych.

To Również symulacja zmieni nasze nastawienie do życia. Wyobraź sobie, że nie zdążyliśmy się pożegnać ze wszystkimi na zawsze (zmarli). Śmierć przyjaciela będzie witany z ciężkim żalem i głębokim smutkiem, ale symulacja pozwoli zachować część jego pobliżu — lub nawet więcej. W każdej chwili można się pośmiać z nią, przypomnieć sobie chwile z życia lub powiedzieć to, co powiedzieć nigdy nie zostaną rozwiązane.

W tym samym czasie świat, w którym można swobodnie komunikować się z идеализированными modelami innych ludzi, może mieć negatywny wpływ na relacje w świecie rzeczywistym. Po co wchodzić w interakcje ze swoim drażliwy wujkiem w prawdziwym życiu, kiedy możesz wchodzić w interakcje z wyidealizowane i znacznie bardziej zabawnej wersji go w cyfrowym świecie? W końcu boty można wyłączyć, a irytujące cechy — usunąć. Po co martwić się o żywych, czy martwych, aby zapewnić wygodę i indywidualność, przystosowaną pod nasze kaprysy?

Mogą pojawić się nowe i nieoczekiwane zachowanie. Możliwe, symulacje pozwolą ludziom przechowywać urazy, nawet po śmierci człowieka, nadal obrażać i oskarżać bota, który znajduje się na wyciągnięcie ręki. Alternatywnie, można by przyspieszyć upadek drugiego człowieka z tym, aby po jego śmierci stworzyć bardziej przyjazną dla siebie wersję. Co prawda, w takim razie to już nie człowiek, a симулякр.

Jeśli nie zaczniemy dyskusję możliwości tworzenia symulacji już teraz, będą narzucane nam wtedy, gdy my nie będziemy do nich gotowi. Droga będzie porażone moralnymi dylematami i pytaniami o stanie człowieka. I wkrótce linia, która oddziela żywych i umarłych, będzie niejasne.