Czym różnią się skrzydlate rakiety balistyczne i jakie są jeszcze inne?

Rakieta w powietrzu wygląda bardzo ładnie. To tylko ta uroda nie wróży nic dobrego.

Z Powodu niespokojnej sytuacji politycznej na świecie, wiadomości podsumowania coraz częściej są pełne takich słów, jak "rakieta", "atak rakietowy", "rakieta balistyczna", "skrzydlata rakieta" i wieloma innymi słowy, związanymi z artylerią i właściwie samymi rakietami. Problem w tym, że nie wszyscy zdają sobie sprawę, że kryje się za tak znanymi słowami. Jesteśmy przyzwyczajeni, że rakieta, która ma rakiety do niszczenia celów. Spójrzmy na tym rozległym tematycznie nauczaniu świecie i zrozumiemy, czym różni się skrzydlaty od opałowego, a kriogeniczna od гиперзвуковой.

W pierwszej kolejności warto zauważyć, że rakieta to nie jest broń, a tylko część broni. Najczęściej można spotkać następujące definicje:

Z kolei definicja samej rakiety w tym kontekście brzmi w następujący sposób:

W wojskowej terminologii można znaleźć następującą definicję:

Jak to się mówi, rozumieć i pamiętać. Nazywać rakietą pełna nie do końca poprawnie. Rakieta — to tylko ta część broni, który jest odpowiedzialny za dostarczenie głowice do celu. Niemniej jednak, dalej w tekście będziemy używać słowa "rakieta", tak jak mówimy o kompleksie, a mianowicie o narzędziu dostawy.

Pierwsza bojowa rakiety

Jeśli mogę zapytać, kiedy powstała pierwsza rakieta, wielu odpowiedziałoby, że w drugiej połowie XX wieku. Ktoś powie, że takie uzbrojenie jest szeroko wykorzystywana podczas ii wojny światowej, a nawet ktoś błyśnie wiedzą takie nazwy, jak V-2. Ale tylko nieliczni pamiętają, że pierwsze karabiny, które w najmniejszym stopniu przypominały rakiety, które pojawiły się już w XI wieku w Chinach.

Tak wyglądała prababcia nowoczesnej rakiety.

Reprezentowali Oni z siebie strzałę, do której od spodu była przymocowana kapsułka wypełniona prochem. Taka strzała uruchamiała się z ręki lub z łuku, po czym proch воспламенялся i zapewniał łącznik reakcyjny.

Później były fajerwerki, różne eksperymenty z modelami rakiet i wreszcie pełne próbki broni, które z czasem częściowo zastąpiły pracę piechoty z bronią strzelecką, a nawet lotnictwo.

«Katiusza» — część rodziny broni rakietowej.

Pierwszy konflikt wojskowy, w którym masowo użyto rakiety, naprawdę była ii wojna światowa. Najczęściej jest to broń była używana w instalacjach do strzelania salwami "Katiusza" (ZSRR) i "Nebelwerfer" (). Były , na przykład, ta sama rakieta V-2. Jej nazwa pochodzi od niemieckiej nazwy Vergeltungswaffe-2, co w tłumaczeniu oznacza "broń odwetu". Został zaprojektowany przez niemieckiego projektanta przez wernera von Brauna i przyjęty na uzbrojenie wehrmachtu pod koniec ii wojny światowej. Rakieta miała zasięg rażenia do 320 kilometrów i był używany głównie do niszczenia celów naziemnych w miastach Anglii i Belgii.

Słynna «V-2»

Naprawdę powszechne uzbrojenie rakietowe otrzymała po ii wojnie światowej. Tak więc, na przykład, w 1948 roku zasięg radzieckich rakiet P-1 wynosiła 270 km, a po zaledwie 11 lat powstały rakiety P-7A, o zasięgu do 13 000 km. Jak to się mówi, "różnica w twarz".

Czym różnią się rakiety

Teraz można mówić o tym, czym różnią się między sobą rakiety. Zazwyczaj zwykli ludzie słyszą wzmianki o skrzydlatych i rakietach balistycznych. To naprawdę dwa główne typy, ale jest i kilka innych. Przyjrzyjmy się najważniejszym z nich, ale najpierw podam klasyfikację typów rakiet.

Rakiety są podzielone według rodzajów w zależności od:

• Trajektorii lotu (skrzydlaty, balistyczne)
• Klasy (ziemia-powietrze, powietrze-ziemia, powietrze-powietrze i tak dalej)
• Zasięg (bliskiego/średniego zasięgu i międzykontynentalnych)
• Typu silnika i rodzaju paliwa (твердотопливный, ciekły, hybrydowy, elektryczny powietrzno-jet, kriogeniczne)
• Typ głowice (zwykły, jądrowa)
• System naprowadzania (laserowe, электродистанционное, pracy w zespole, геофизическое, w naziemnym orientacyjnych, telewizja i inne)

wiele typów rakiet.

Teraz bardziej szczegółowo na najważniejszych punktach, które mogą wydawać się niezrozumiałe.

Przeciwieństwie do rakiet klasy

Klasa rakiet mówi sam za siebie. Rakiety klasy "powietrze-powietrze" jest przeznaczony do niszczenia celów powietrznych przy starcie w powietrzu. Takie rakiety są uruchamiane z samolotów, takich jak samoloty, helikoptery i liczne typy samolotów bezzałogowych (BLA).

Rakiety klasy "ziemia-powietrze" są przeznaczone do rażenia celów powietrznych z ziemi. Mogą one opierać się nastacjonarnych wyrzutni instalacjach, jak i przenośnych. Najbardziej znanymi przenośne przeciwlotnicze (MANPADS) są Sowiecko-rosyjskie "Igła" i "Arrow", a także Amerykański "Stinger". Warto zauważyć, że prawie wszystkie przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych, stosowane we współczesnych konfliktach zbrojnych, powstawały jeszcze w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Tak więc, na przykład, pierwsza wersja "Stinger" pod numerem FIM-92А powstała w 1981 roku. Mniej więcej w tym samym czasie pojawiły się i "Arrow" i "Igła" i francuskie "Mistrale".

atak Rakietowy kompleks Stinger.

Jak widać, klasa rakiet mówi sam za siebie. Apart jest tylko klasy "powietrze-powierzchnia", który obejmuje rakiety, jak do porażki lądowych, jak i wodnych celów.

Rakiety bazowania naziemnego w zależności od ich przeznaczenia, wielkości, zasięgu i innych opcją mogą znajdować się w kopalnianych wyrzutniach, na specjalnych naziemnych miejscach i na specjalnym gąsienicowy lub kołowym transportu publicznego. Tak samo oni mogą być uruchamiane z okrętów i łodzi podwodnych. Właśnie porażka celów naziemnych takie rakiety szczególnie uzasadnione, ponieważ można uruchomić je w pobliżu terytorium wroga.

są prawdziwy ból głowy wojskowych całego świata. Warto zauważyć ją i w przypadku uderzenia rakieta poleci nie z odległości kilku tysięcy kilometrów, a z odległości setek kilometrów. W końcu, na reagowanie prawie nie ma czasu.

Rakieta z jądrowa personalną głowicą bojową

Nie trudno się domyślić, że najbardziej obawiał się rakietą jest właśnie ta, która jest w stanie unieść ładunek jądrowy. Niemniej jednak, wiele rakiety wyposażone tej okazji w postaci opcji. W konfliktach, gdzie użycie broni nuklearnej jest niewłaściwe, są one używane do dostarczania неядерного bojowego baterii. Właśnie takie głowice, jak zwykle, i nazywane są zwyczajowo.

Więcej się rozpisywał na tym punkcie nie jest konieczne, ponieważ wszystkie różnice są widoczne z nazwy. Jednak broń jest ogromny i ciekawy temat, o którym mówimy w najbliższym czasie.

Międzykontynentalnych rakiet

Jak zwykle, dla dostawy nuklearną są przeznaczone międzykontynentalnych rakiet. To właśnie one są podstawą tego "jądrowego pięści" lub "nuklearnej kije", o której mówi się wiele. Oczywiście, dostarczyć bombę atomową na terytorium wroga można i w samolocie, ale przy dzisiejszym poziomie rozwoju OBRONY przeciwlotniczej to nie jest takie proste zadanie. Dlatego łatwiej jest korzystać z межконтинентальными rakiet.

Mimo to, nuklearnym ładunkiem mogą być wyposażone nawet rakiety krótkiego zasięgu. Co prawda, w praktyce nie ma to większego sensu, tak jak stosuje się takie rakiety, zazwyczaj w regionalnych konfliktach.

Lot międzykontynentalnych rakiet.

W zasięgu lotu rakiety są podzielone na "rakiety krótkiego zasięgu", przeznaczone do rażenia celów na odległości 500-1000 km, "rakiety średniego zasięgu", które mogą prowadzić swój śmiertelny ładunek na odległość 1000-5500 km i międzykontynentalnych rakiety, które mogą i przez ocean przelecieć.

Jakie paliwo używane w rakiecie

Przy wyborze rodzaju paliwa rakietowego już tylko uwagi poświęca się temu, w jaki silnikiem ją planuje się wyposażyć. Z grubsza można powiedzieć, że wszystkie rodzaje paliwa dzielą się głównie w formie produkcji, właściwej temperaturze spalania i SPRAWNOŚĆ. Wśród podstawowych typów silników wyróżnia się paliwo rakietowe stałe, ciekłe, wanna i bezpośredni przepływ powietrza-reaktywne.

Jako podstawowego paliwa stałe można przytoczyć przykład proch, które są napełniane fajerwerki. Podczas spalania wydziela bardzo dużą ilość energii, ale to wystarczy do wyjścia na wysokość kilkudziesięciu metrów kolorowej energii. Na początku artykułu wspomniałem o chińskich стрелах XI wieku. Są jeszcze jednym przykładem inne rakiet.

W pewnym sensie proch też można nazwać paliwa opałowego rakiety.

Dla bojowych rakiet paliwo stałe produkowane w innej technologii. Zazwyczaj im jest proszek aluminiowy. Główną zaletą takich pocisków jest łatwość ich przechowywania oraz możliwość pracy z nimi, gdy są one schowane. Poza tym, to paliwo kosztuje stosunkowo tanio.

Wadą inne silników jest słaby potencjał odchylenia wektora ciągu. Dlatego do zarządzania w takich rakietach często stosowane są dodatkowe małe silniki na ciekły углеводородном paliwie. Taki hybrydowy wiązka pozwala w pełni wykorzystać potencjał każdego źródła energii.

Korzystanie właśnie połączonych systemów jest dobry w tym, co pozwala wyjść z trudnej systemu tankowania rakiety bezpośrednio przed uruchomieniem i potrzeby pompowania dużej ilości paliwa w przypadku jego odwołania.

Należy zauważyć, nawet nie kriogeniczne silnik (zatankuje сжиженными gazów przy bardzo niskiej temperaturze) i nie atomowy, o który wiele mówi się w ostatnim czasie, a żarówka powietrzno-jet. Taki system działa poprzez stworzenie ciśnienia powietrza w silniku podczas jazdy rakiety z dużą prędkością. W samym silniku odbywa wtrysk paliwa do komory spalania mieszanki zapalić, tworząc ciśnienie większe niż na wejściu. Takie rakiety są w stanie latać z prędkością,która jest kilka razy wyższa niż prędkość dźwięku, ale do uruchomienia silnika, ciśnienie, które powstaje przy prędkości nieco powyżej jednej prędkości dźwięku. Dlatego, aby uruchomić powinny być stosowane środki pomocnicze.

Systemu naprowadzania rakiet

W dzisiejszych czasach prawie wszystkie rakiety mają system naprowadzania. Myślę, że nie warto tłumaczyć, że aby dostać się do celu, który znajduje się w odległości setek lub tysięcy kilometrów, bez dokładnego systemu naprowadzania jest po prostu niemożliwe.

Systemów naprowadzania i ich kombinacji jest bardzo dużo. Tylko wśród najważniejszych można zauważyć, system dowodzenia przewodnictwa, электродистанционное przewodnictwo, przewodnictwo na ziemi orientacyjnych, геофизическое przewodnictwo, przewodnictwo na twarzy, telewizja przewodnictwo, a także niektóre inne systemy i ich połączenie.

Rakieta z systemu poradnictwa pod skrzydłem samolotu.

System электродистанционного przewodnictwa ma wiele wspólnego z systemem centr. urucham. falami radiowymi, ale ona ma większą odpornością na zakłócenia, w tym celowo tworzonych przeciwnikiem. W przypadku takiego zarządzania polecenia są przesyłane po kablu, który kieruje się w rakietę wszystkie dane potrzebne do rażenia celu. Transmisja w ten sposób możliwa jest tylko do momentu uruchomienia.

System naprowadzania na ziemi orientacyjnych składa się z bardzo высотомеров, pozwalających śledzić położenie rakiety na wsi i jej ulgę. Taki system stosuje się wyłącznie w rakietowych, ze względu na ich cechy, które omówimy poniżej.

System geofizycznych przewodnictwo opiera się na stałym dopasowywania kąta położenia rakiety w stosunku do horyzontu i gwiazdek z benchmarku wartościami, określonymi w niej przed startem. Wewnętrzny system zarządzania przy najmniejszym odchyleniu zwraca rakietę na kurs.

Po najechaniu na twarzy rakiety potrzebuje pomocnika źródło docelowe. Zazwyczaj im jest statek lub samolot. Zewnętrzny radar określa cel i produkuje jej śledzenie, jeśli porusza się. Rakieta orientuje na ten sygnał i sama przybliża się do niego.

Nazwa systemu naprowadzania satelitarnego mówi sama za siebie. Celowanie na cel odbywa się za pomocą współrzędnych systemy globalnego pozycjonowania. W zasadzie taki system jest powszechnie stosowany w ciężkich międzykontynentalnych rakietach, które наводятся na nieruchome cele naziemne.

Oprócz przytoczonych przykładów, istnieją również systemy laserowe, инерциального, radiowego naprowadzania i inne. Również command control może zapewnić komunikację pomiędzy bazami ust i systemem naprowadzania. To pozwoli zmienić cel lub w ogóle zrezygnować cios już po uruchomieniu.

Dzięki takiemu szerokiego zakresu systemów naprowadzania, nowoczesne rakiety mogą nie tylko cios, co chcesz i gdzie chcesz, ale i zapewnić dokładność, który czasami jest w dziesiątkach centymetrów.

Co to jest rakieta balistyczna

Wiele pytań pojawia się w odniesieniu do różnic balistycznych i rakiet. Odpowiadając na te pytania, można powiedzieć, że różnice sprowadzają się do trajektorii lotu.

Jak to często bywa, cechy tkwią w tytule. Tak i nazwa skrzydlate rakiety mówi sama za siebie. Większą część drogi kto się założy , prezentując się w rzeczywistości samolot. Obecność skrzydeł zapewnia jej bardzo wysoką sprawność, która pozwala nie tylko zmieniać tor jazdy, odbiegające od środków OBRONY przeciwlotniczej, ale nawet latać na wysokości kilku metrów od ziemi, omijając teren. Jak rakieta i nie będzie mógł pozostać niezauważony dla OBRONY przeciwlotniczej.

To nie jest samolot, a skrzydlaty pocisk.

Ten typ pocisków ma mniejszą, w porównaniu z balistycznych, szybkość, która jest uwarunkowana, w tym wysokim przednią oporem. Niemniej jednak, są one podzielone na дозвуковые, ponaddźwiękowych i гиперзвуковые.

Pierwsze rozwijają prędkość zbliżoną do prędkości dźwięku, ale nie przekracza jej. Przykładem takich rakiet może być słynna amerykańska skrzydlata rakieta Tomahawk". Ponaddźwiękowych pocisków mogą rozwijać prędkość do 2,5-3 prędkości dźwięku, a гиперзвуковые, nad którymi teraz pracuje bardzo wiele krajów, muszą zdobyć 5-6 prędkości dźwięku.

Kolejny przykład skrzydlate rakiety.

Balistyczne rakiety latają trochę inaczej. Mają trajektorię balistyczną i większość jego drodze znajdują się w niezarządzanego locie. Z grubsza mówiąc, to wygląda na to, że pocisk po prostu rzucił w przeciwnika, jak kamień. Oczywiście, jest dokładne obliczenie i system naprowadzania, ale właśnie taka jest stosunkowo łatwy sposób pozwala nosić bardzo duży ładunek, którego rozmiar i waga znacznie przekracza to, że weźmie "na pokład" skrzydlata rakieta.

Pierwsze prace naukowe i prace teoretyczne, związane z баллистическими rakiet, opisano jeszcze w 1896 roku K. E. Циолковским. Opisał ten typ samolotów i wyprowadził zależność między wieloma składnikami rakiety i jej lotu. Wzór Ciołkowskiego do tej pory stanowi ważną część matematycznej, używanej przy projektowaniu rakiet.

W dużej mierze to właśnie temu człowiekowi zawdzięczamy nie tylko wojskowych, ale i spokojnych rakiet. K. E. Ciołkowskiego.

Z jaką prędkością lecą rakiety?

Zanim odpowiemy na to pytanie, przyjrzyjmy się zrozumiemy w czym ją mierzą. Rakietylatają bardzo szybko i mówić o zwykłych km/h lub m/s nie jest konieczne. Szybkość wielu nowoczesnych samolotów mierzą w Ma.

Niezwykła pojawiła się nie tak po prostu. Nazwa "liczba Mach" i oznaczenie "M" zaproponował w 1929 roku Jacob Аккерет. Jest ona wyrażana jako stosunek prędkości przepływu lub ciała do prędkości rozchodzenia się dźwięku w środowisku, w którym odbywa się ruch. Jeśli wziąć pod uwagę, że prędkość rozchodzenia się fali dźwiękowej przy powierzchni ziemi wynosi około 331 m/s (około 1200 km/h), nie trudno się domyślić, że jednostkę można uzyskać tylko jeśli podzielimy 331 na 331. Czyli szybkość jeden Max (M) przy powierzchni ziemi wynosi około 1200 km/h. Z zestawem wysokości prędkość rozchodzenia się fali dźwiękowej spada ze względu na zmniejszenie gęstości powietrza.

W Ten sposób, jeden Max przy powierzchni ziemi i na wysokości 20 000 metrów różni się o około 10 procent. Więc i prędkość ciała, które musi się rozwijać, aby uzyskać liczbę Macha, zmniejsza się. Uproszczone wśród mieszkańców przyjęto nazywać liczba Maha prędkością dźwięku. Jeśli takie uproszczenie nie stosuje się w dokładnych obliczeniach, to można przyjąć i uznać za około równej wielkości powierzchni ziemi.

Rakiety mogą być uruchamiane z samolotu.

Taką prędkość nie tak łatwo wyobrazić, ale skrzydlate rakiety mogą latać z prędkością do 5 Machy (około 7 000 km/h, w zależności od wysokości). Rakiety balistyczne i nie są w stanie rozwijać prędkość do 23 Machy. Właśnie taką prędkość na testach pokazał atak rakietowy kompleks "Awangarda". Okazuje się, że na wysokości 20 000 metrów, to będzie około 25 000 km/h.

Oczywiście, taka prędkość jest osiągana w końcowej fazie lotu przy zejściu, ale wyobraź sobie, że człowieka obiekt może poruszać się z taką prędkością, tak trudne.

Jak widać, rakiety przestały być po prostu bombą, którą rzucają się daleko do przodu. To prawdziwe dzieło sztuki inżynierskiej. Oto tylko chciałbym, aby te zmiany szły w cywilnych, a nie przeznaczone do zniszczenia.