NASA stara się obniżyć koszty produkcji i eksploatacji swojej мегаракеты SLS

Kontrolna w przemyśle kosmicznym NASA poinformowała, że jednym z надежнейших części jej nowej ogromnej rakiety nośnej najcięższego klasy Space Launch System ("System startów kosmicznych") jest jej pierwszy blok, który jest częściowo wykorzystuje technologię, dobrze sprawdzone, pisze portal Ars Technica. Na przykład, takimi technologiami są silniki, które były używane jeszcze podczas programu promu kosmicznego, a także dwie boczne pomocniczych akceleratora pierwszego stopnia, dzięki którym agencja może być pewny w tym, że gdy rakieta SLS wystartuje, to będzie to pewnie.

Jednak jednym z głównych problemów podczas korzystania z przestarzałego sprzętu, którego produkcję powierzono takim firmom, jak Orbital ATK i Aerojet Rocketdyne, jest jego kosztów. Jest ono zbyt drogie. Pomimo braku oficjalnych danych ze strony NASA, eksperci liczą, że koszt jednego startu rakiety nośnej SLS może osiągnąć 1,5-2,5 miliarda dolarów. A przecież jeszcze kilka lat temu prognozy były o wiele większe — około 500 milionów dolarów. W sumie to tak drogie, że w rzeczywistości pozostawia możliwość realizacji tylko jednego-dwóch startów SLS w roku.

Kontrolna w przemyśle kosmicznym agencja doskonale zdaje sobie sprawę z tego problemu i dlatego w przeszłości już próbowało przyciągnąć pomysły, które pozwoliłyby zmniejszyć koszt samej produkcji rakiety nośnej, jak i jej eksploatacji. Najwyraźniej do skutecznym wyników to w końcu nie doprowadziło. Dlatego teraz NASA przystąpiło do bardziej aktywnych działań i gotowe rozważyć alternatywne rozwiązania, положившись na аутсорс. Jako jedną z takich firm outsourcingowych NASA rozważa prywatne kontrolna w przemyśle kosmicznym agencja Blue Origin, należące do miliardera Jeffa Безосу. NASA zwróciła pomysł wykorzystania potencjalnie tańszych silników rakietowych, które oferuje ta firma.

SLS i drugi stopień

Różne konfiguracje rakiety nośnej SLS

W pierwszej stopnia rakiety nośnej SLS są używane dwa pomocniczych akceleratora, które będą zapewniać wniosek rakiety na niską orbitę okołoziemską. Dalej w sprawę zaangażuje się akcelerator block ii stopnia, który będzie używany do tego, aby wyciągać ładowność z niskiej orbity i wysyłać w kierunku punktu końcowego przeznaczenia: Księżyc, Marsa lub do jednego z księżyców Jowisza, Europie.

W ramach pierwszego oficjalnego uruchomienia, który najprawdopodobniej odbędzie się nie wcześniej niż w 2020 roku, nośnik SLS będzie wyposażony w tymczasowym rozwiązaniem drugiego stopnia. Aktualnie agencja prowadzi opracowanie "eksperymentalnej drugiego stopnia", która pozwoli korzystać z różnych konfiguracji block, z różnym udźwigu. Pierwsze uruchomienie z głównym drugim krokiem musi się odbyć w latach 2023-2024. Zgodnie z przyjętym i dokumentów technicznych, w drugim etapie planowane jest wykorzystanie czterech ciekłych rakietowych silnika RL-10, nie raz sprawdzonej niezawodności od momentu ich pierwszego użytku w 1961 roku.

Problem polega na tym, że opracowane i zebrane przez firmę Aerojet Rocketdyne silniki RL-10 są bardzo drogie. Dziennikarzom Ars Technica udało się domyślić, że średnio na każdy silnik RL-10, który będzie używany w pierwszym okresie uruchamiania, NASA musiała zapłacić 17 milionów dolarów. Taki układ agencja najwyraźniej nie zrobił, i w październiku ono wystąpiło z ofertą open prywatne kosmicznym firmom: znaleźć tańszą alternatywę dla obniżenia kosztów produkcji rakiety nośnej. W opublikowanym dokumencie stwierdzono, że w celu przygotowania do trzeciego lotu (Exploration Mission-3) rakiety nośnej SLS agencja potrzebuje czterech silnikach rakietowych na środku 2023 roku.

Co ciekawe, już w połowie listopada agencja отредактировало dokument. Teraz jest w nim mowa o tym, że NASA nie szuka "tańszą alternatywę" silników RL-10, a "wymianę". Mimo, że na pierwszy rzut oka może wydawać się zwykłym funkcji leksykalnych стилистическим nabyciem, portal Ars Technica, powołując się na anonimowe źródła z branży kosmicznej, informuje, że zmiana w używanej terminologii wiele mówi. Innymi słowy, NASA w przyszłości zrezygnuje z silników RL-10. Według oficjalnych komentarzy agencji w tej sprawie, edycja dokumentu zrobione z myślą przyciągnięcia większej liczby zainteresowanych stron.

chwila Blue Origin

Niektóre rozpoznałeś w dokumencie NASA ponownie w taki sposób, aby wskazywać wszystkie tej samej Aerojet Rocketdyne o tym, że jej silniki RL-10 mogłyby być tańsze. Inni mówią, że ta wiadomość agencja wskazuje, że jest ono gotowe do zmian w konstrukcji najniższej drugiego stopnia i otwarcie na sugestie z wykorzystaniem innego zestawu silników. I jeśli tak, to NASA, najprawdopodobniej wybierze silniki BE-3U, pisze Ars Technica. Firma Blue Origin planuje wykorzystać je w drugim etapie swojej ciężkiej rakiety nośniku New Glenn. Są one zmodyfikowaną wersję silników BE-3, wykorzystywanych jako głównych silników akceleratora rakiety New Shepard, który firma planuje wykorzystać jako turystycznej, która jest już z powodzeniem latała (co prawda na razie w ramach testów) 7 razy. Nawiasem mówiąc, należy zauważyć, że ten sam Orbital ATK też rozważa silniki BE-3U jako główny system ii stopnia dla swojej projektowanej rakiety nośnej Next Generation Launch System. Decydując się na BE-3U ze względu na fakt, że silnik jest w stanie tworzyć 120 000 funtów poprzecznego, w tym czasiejak RL-10 oferuje tylko 100 000.

Na Razie nie wiadomo, ile i jakie firmy odpowiedziały na wezwanie NASA, jednak zbieranie ofert zakończył się 15 grudnia.