Blaster Hana Solo istnieje. I jest o wiele mocniejszy świetlnego miecza!

Ludzie, którzy uważają fizyki nudne, monstrualnie błędne. Ona jest w stanie wyjaśnić wszystko, od przerażających interakcji na maleńkich skali atomów i cząstek do zachowania całych wszechświatów. A jeśli to nie wystarczy, za pomocą fizyki można ocenić, na ile realistyczne technologii przyszłości w science fiction. Martin Аркер, specjalista w dziedzinie fizyki kosmicznej plazmy, może wyjaśnić wiele niuansów pracy świetlnych mieczy i Gwiazdy Śmierci w Uniwersum "Gwiezdnych wojen", na przykład.

Teraz pracuje nad oceną realizmu бластерного broni, którym cieszył się wśród innych, Han Solo — i jak miotacze można porównać ze świetlnymi mieczami. W rzeczywistości, prawdziwe wersje tej broni już dawno zostały opracowane. Dlatego, kiedy wyszedł film-prequel o Solo, nadszedł czas, aby powiedzieć o tym więcej.

Kluczem do zrozumienia technologii "Gwiezdnych wojen" będzie plazma — tak zwane "czwarty stan materii" (oprócz solidnej, płynny i газообразному). To swobodnie bieżące elektrycznie naładowane cząstki, które w naturalny sposób interakcji z elektrycznych i pól magnetycznych. Plazma jest powszechne w kosmosie, ale rzadko występuje w przyrodzie na Ziemi. Jednak można ją stworzyć w laboratorium.

Potężne plazmoidy

Powszechne niewiedzą na temat blaster jest to, że to bronie laserowe. Ale kanon "Gwiezdnych wojen" to nie miało by sensu. Zamiast tego autorzy zapowiedzieli, że blaster był "każdym rodzajem broni dalekiego, która стреляло gęstą intensywnej plazmowego energii, często błędnie odbierane jako laserów", i że zamieniał "wzbogacony energią gaz w świecące wiązki cząstek, który mógł nagrać swój cel". Wychodzi na to, skrzepy z diodami (świecące pociski) — to jest po prostu kropla osocza, coś jak miecz świetlny, lecącego przez powietrze.

Spójne masy osocza i związane z nim pola magnetyczne znane jako plazmoidy. W obrębie osłony na Ziemi — магнитосферы — plazmoidy zwykle powstają w źle zrozumiałym procesie magnetycznego ponownego łączenia. To wybuchowa przeobrażenie linii pola magnetycznego, która odbywa się w obecności plazmy, w szczególności w miejscu łączenia osocza. Gdy to się dzieje w obrębie naszej магнитосферы, naładowane cząstki są przyśpieszane w kierunku górnej części atmosfery, tworząc zorzę polarną. Ogromna ilość materiału wyrzuconego z Ziemi w formie плазмоидов.

Jednak stworzyć плазмоид na Ziemi nie jest takie proste. Możemy zaprezentować tylko struktury, które rozwija się szybko i rozpuszczają się w powietrzu. Rozwiązaniem tego problemu jest użycie magnesy, które utrzymują gorącą plazmę.

Jednak бластерные skrzepy — to pociski, więc nie można ich utrzymać magnesami na zewnątrz na całej ich ruchu. Na szczęście istnieje rozwiązanie. Ponieważ plazma высокопроводящая, można nawiązać prąd elektryczny w samym плазмоиде. Prąd ten będzie generować pola magnetyczne mocujące plazmę. Mechanizmy te są znane jako сферомаки, i w ciągu ostatnich dwudziestu lat przyciąga artykuł zainteresowanie eksperymentów w dziedzinie fizyki plazmy.

Prawdziwe wersje

Jeden ze sposobów, aby utworzyć сферомак — użyć "plazmowy railgun", urządzenie, które wykorzystuje zewnętrzny magnes do indukcji prądów w osoczu, a także napędza pocisk do wysokich prędkości. Faktycznie сферомаки, żyjący kilkaset mikrosekund, pozwoliły rozwinąć prędkość do 200 km/s. jestem pod wrażeniem i na pewno pozwala używać ich jako broni.

W 1970 roku w laboratorium badawczego sił POWIETRZNYCH USA w Albuquerque został stworzony program SHIVA Star (nazwany na cześć многорукого boga w hinduizmie), w ramach której przeprowadzono rozwoju różnych gałęzi praktycznego zastosowania fizyki plazmy. Jedna z nich — MARAUDER — podstawą jednej z wielu inicjatyw USA tworzenia pocisków na bazie osocza.

To broń była w stanie produkować pierścienie w kształcie pączka z osocza i kule błyskawic, które rwały się z niszczycielskimi termicznych i mechanicznych efektów przy trafieniu w cel, tworząc impuls promieniowania elektromagnetycznego, w stanie wyłączyć elektroniki. Ale z 1993 roku, stan broni pozostaje niepewna.

Temperatury, które udało się osiągnąć w takich urządzeniach, w tysiąc razy większe niż słoneczne. Mając wystarczająco dużo osocza, każdy skrzep wprawiał by ogromne obrażenia, więc blaster z "Gwiezdnych wojen" wygląda dość realistycznie.

Ale jak to prawdziwe бластерное broń mogłaby konkurować z innym charakterystycznym bronią z "Gwiezdnych wojen", mieczem świetlnym? Zakrzep z diodami zasadniczo równoważne ostrza miecz bez rękojeści. Ale gdy dwie ograniczone magnesami osocza są magnetyczne ponowne połączenie będzie nieuniknione. Czyli w zderzeniu dwóch mieczy świetlnych rodziło by wybuchowy oddziaływanie bakteriobójcze zarówno broń, jak i jego nośników. Ale z blaster jesteś daleko od wybuchu i zupełnie bez szwanku.