10 najgłośniejszych katastrof atomowych

Kiedyś ludzie uważali, że energia jądrowa kiedyś rozwiąże wszystkie problemy energetyczne ludzkości. Od jądrowych энергоустановок do samolotów, które trzeba ładować raz na 22 lata, od czasów ii wojny światowej wielkie atomowe otwarcia ramię w ramię szli z odnawialnych źródeł energii. W pewnych warunkach energia atomu może być dość bezpieczne i dawać ciepło milionom ludzi rocznie. Ale czasami to ciepło może być nie do zniesienia.

W całej historii ludzkości życie wielu ludzi nieśli out z powodu nieprzyjemnych zdarzeń związanych z energią nuklearną.

Техасское zdarzenie

16 kwietnia 1947 roku doszło do najbardziej straszliwy wybuch w porcie w historii USA. Francuski frachtowiec Grandcamp przewoziło ładunek z azotanem amonu, który jest powszechnie używany jako nawóz i do produkcji materiałów wybuchowych w atomowym broni.

Podpaloną papieros, porzucona jednym z dokerów, wywołała pożar na погрузочном doku. Szybko rozprzestrzeniał się w jeden z samochodów ciężarowych ładowni Grandcamp i zapalał azotan amonu.

Kapitan statku rozkazał wystrzelić tratwę, aby utrzymać ogień, ale wzrost temperatury tylko poprawiło warunki do wybuchu latającego substanci chemicznej społeczeństwo. High Flyer, statek w pobliżu, zawiera siarkę, również zostało dotknięte i wybuchło na dzień na skutek pożarów, spowodowanych wybuchem Grandcamp.

Trujący gaz szybko napełnił powietrze nad miastem. Niestety, tak się składa, że w tym samym czasie strajkowali robotnicy telefonu operatora, dlatego pracownicy pogotowia nie może szybko podnieść dotkniętych toksyn w powietrzu. Ponad 500 osób zginęło w wyniku tego zdarzenia, w tym i 28 strażaków zaangażowanych do gaszenia pożaru w stacji dokującej.

W wyniku tego zdarzenia zostały przyjęte nowe środki bezpieczeństwa gwarantujące bezpieczny transport azotanu amonu. W dokach pojawił się centralny system reagowania w celu szybkiej reakcji na sytuacje nadzwyczajne, a przedsiębiorstwa żeglugowe zobowiązali się użyć specjalne zamknięte pojemniki przechowywać substancje chemiczne, z dala od innych materiałów niebezpiecznych.

Eksplozja rakiety Titan II"

18 września 1980 roku w pobliżu miasta Damaszek w Arkansas nastąpił wybuch rakiety. Wydarzył się on dlatego, że członek ekip zrzucił 4-kilogramowy króciec z rakiet platformy i uderzył w dolny zbiornik paliwa rakiety. David Powell naruszył techniczny zlecenie sił POWIETRZNYCH USA użyć klucza dynamometrycznego zamiast wcześniej stosowanego grzechotką po wykonaniu naprawy. Jak tylko piloci zobaczyli wyciek paliwa para w bunkrze, wszyscy członkowie załogi ewakuowano na powierzchnię.

Dave Livingston i Jeffrey Kennedy ' ego, dwóch ekspertów-fachowca, zostali wezwani do bunkra, aby sprawdzić uszkodzenia rakiety. Weszli do środka i okazało się, że zbiornik utleniacza szybko traci ciśnienie. Wrócili na powierzchnię i odkryli bunkier, aby wpuścić gaz. Po kilku minutach zbiornik eksplodował i wysłał głowicę rakiety w powietrze.

W Ciągu dnia wyszukiwania 12-килотонную bombę znaleziono w odległości kilkuset metrów od miejsca wybuchu i wybrali się amerykańscy wojskowi. Sama rakieta stanowiła największa broń w arsenale USA i mogła spowodować wybuch w 600 razy większe, niż w Hiroszimie. Livingston wybuchu ranny i zmarł wkrótce po pojawieniu się w szpitalu. Również ucierpiał jeszcze 21 osób.

David Powella później odesłali za naruszenie protokołu. Aż do tego dnia nie uważał się za winnego w tym, co się stało. Później rząd ogłosi, że to wszystko stało się ludzki błąd.

Паломарский incydent z bombą wodorową

17 stycznia 1966 roku dwanaście bombowców B-52 miał bomby wodorowe w kraju sojuszników w Europie w ramach ćwiczeń wojskowych pod nazwą Operation Chrome Dome. Celem było, aby przygotować się do pierwszego starcia z Zsrr w okresie "zimnej wojny".

Jeden z bombowców zderzył się z zbiornikiem oleju. - KC-135, który chciał zatankować w powietrzu nad południowym wybrzeżem Hiszpanii. Awaria doprowadziła do tego, że oba samoloty ukrył paliwem, i wydostała się i eksplodowały. Chociaż kilka osób mogli bezpiecznie парашютировать na ziemię, w wyniku wybuchu zginęło siedmioro. Szczątki samolotu spadły na Palomares, nadmorską rolnicze wioski na południu Hiszpanii.

Miejscowa ludność nie осознавало, że wrak rozprzestrzeniają radioaktywny pluton na całym obszarze, zanieczyszczania ziemi i zaopatrzenie w wodę całego miasta. Trzy bomby natychmiast odzyskał. Czwartą nie mogli znaleźć trzy miesiące, aż do 7 kwietnia 1966 roku.

Po raz Pierwszy w historii amerykańscy wojskowi pokazali publiczności broń jądrową. Kontrola populacji wykazała pewne ślady promieniowania, a wskaźniki raka były podobne do tych, które obserwowano w innych miastach w tej dziedzinie. Od momentu wykrycia zanieczyszczeń w glebie w 2006 roku, rząd amerykański, w końcu zgodził się pomóc Hiszpanii w okres procesie. Pytanie nie udało się rozwiązać od razu.

Кыштымский core incydent

Кыштымский incydent zajmuje trzecie miejsce na liście największych katastrof jądrowych. On miał miejsce w mieście, Latarnia morska na górach Ural w Związku Radzieckim 29 września 1957 roku, w samym środku zimnej wojny.

W fabryce w Majak produkowali sześć materiałów, niezbędnych do projektowania broni plutonu. W tym czasie ZSRR nie poinformował swoich pracowników o poważne możliwości napromieniowania materiałów radioaktywnych.

W tym czasie fabryka wykorzystał pracę lokalnych więźniów do utylizacji odpadów, zrzucając je do rzeki Теча. Najbliższe mieszkańcy nie wiedzieli o infekcji, podczas gdy jeden z miejscowych mężczyzn nie udało poważne oparzenia i,w konsekwencji, amputacji nóg.

Poziom raka tarczycy w tym regionie trzy razy wyższa niż w porównywalnych obszarach. Po dziś dzień ludzie tam cierpią z powodu wad wrodzonych, promieniowanie oparzeń i siedmiu rzadkich form raka, które zwykle nie obserwuje się wśród ludności kraju.

ZSRR nie ostrzegał ludzi w ciągu wielu lat po początkowym zanieczyszczenia, i rosyjskie organy regulacyjne nie obsługiwał zakład i nie bronili ludność cywilna. Techniki fabryki nie zauważyli strukturalnej usterki w jednym z systemów chłodzenia, co wywołało reakcję łańcuchową.

29 września 1957 roku problem z chłodzeniem doprowadziła do silnego wybuchu w jednym z pojemników z radioaktywnymi odpadami. Wybuch rozprzestrzeniający substancje radioaktywne na placu, na którym żyli około 300 000 osób.

Radzieckie kierownictwo эвакуировало tylko 10 000 osób z branży. Resztę zostawili "zobacz". Odtajnione rosyjskie dokumenty później przedstawili to jako eksperyment Муслюмова.

Wiele osób żyjących w tej dziedzinie, nadal walczą o prawo do przesiedlenia. Z powodu politycznego niewiedzy i błędu ludzkiego Latarnia morska i otaczający go obszar jest najbardziej zanieczyszczonym miejscem na Ziemi.

Токаймурская jądrowa awaria

Japońska firma przetwarzania paliwa jądrowego stworzyła zakładu przetwórczego w pobliżu Токаймуры do produkcji wzbogaconego uranu do fabrycznego reaktora. Do przygotowania paliwa i napełniania zbiornika zostały przypisane trzy urządzenia.

Paliwo tego typu nie produkowano w fabryce trzy lata i techniki, nie mieli żadnych kwalifikacji do pracy zgodnie z przeznaczeniem. Ten brak wiedzy i doświadczenia doprowadziły do jednej z najgorszych wypadków w historii przemysłowej w Japonii.

Techniki nieświadomie переполнили zbiornik opadów, który miał maksymalną moc 2,4 kilograma. Gdy masa dotarła do krytycznego progu, zbiornik był wypełniony 16 kilo uranu.

Zaczęła się negatywna reakcja, która wyprodukowała krótkotrwałą niebieską lampę błyskową. Wszystkie trzy urządzenia natychmiast otrzymał śmiertelną dawkę promieniowania. Również zbiornik zaczął wymiotować substancje radioaktywne itr-94 i baru-140 w powietrze nad zakładem.

Dwóch techników odpowiedzialnych zginęło od oparzenia promieniowania i oddziaływania promieniowania gamma. Reszta drużyny udało się opróżnić zbiornik i zastąpić chłodzące materiały, kwas borowy, która zwróciła uran na докритический poziom. Cywilów ewakuowano w ciągu dwóch dni, a japońskie władze ciężko pracowaliśmy nad czyszczeniem terenie.

Wypadek w Уиндскейле

Najgorsza katastrofa nuklearna w Europie doszło 10 października 1957 r. w Cumbria, Wielka Brytania. Obiekt w Уиндскейле używał systemu reaktorów jądrowych, które były monitorowane grafitem.

Zbudowany w 1951 roku stacja przeznaczone do produkcji broni atomowej dla rządu brytyjskiego. Rano 8 października 1957 roku inżynierowie stacji zauważyli, że jeden z systemów остывала i nie odpowiadała temperaturze roboczej.

Są używane cykl Вигнера, który ponownie wykorzystał porwany energię z reaktora do chłodzenia i ogrzewania reaktora. Test zakończył się sukcesem. Ale dwa dni później inżynierowie zauważyli, że temperatura w reaktorze znowu była nieprawidłowa, i postanowili podgrzać reaktor. Nie wiedzieli, że w pierwszym reaktorze pożar. Za pomocą systemu, który накачивала tlenu w reaktorze, oni po prostu przesadzili z ognia.

Pożar szalał trzy dni. Konwencjonalne metody, takie jak woda, nie można było korzystać, ponieważ woda utlenia się materiałów radioaktywnych i może prowadzić do jeszcze większego uszkodzenia struktury.

W Końcu, inżynierowie zorientował się, że ogień straci tlenową energię, jeśli zamknąć właz w górnej części komina pierwszego reaktora. Tak uczynili, i pożar skutecznie zatrzymany przez 24 godziny. Żadnych ofiar nie było.

Jednak później okazało się, że pewną zanieczyszczenie jednak dotarła do wielkiej Brytanii i stało się przyczyną zwiększenia poziomu raka tarczycy. Od tego czasu reaktor zamknęli się i zamknęły, ale rząd brytyjski postanowił, że stacja nie będzie można całkowicie wyłączyć do 2060 roku.

Przypadek z B-52 w Goldsboro

24 stycznia 1961 roku, bombowiec B-52 z dwoma jądrowej bomby Mk 39 na 4 września każdy musiał zatankować nad bazą sił POWIETRZNYCH im. Seymour Johnson. B-52 spotkał się z powietrza nad zbiornikiem oleju. - Goldsboro w Północnej Karolinie na północny-wschód od bazy.

Załoga tankowca zauważyłem, że B-52 wycieka paliwo z prawego skrzydła, i бомбардировщику przyszedł rozkaz powrotu do bazy. Na podejściu do pasa startowego poważny wyciek w zbiorniku paliwa doprowadziła do poważnego uszkodzenia mechaniczne, w wyniku czego samolot pozostał bez kontroli na wysokości 3000 metrów.

Podczas lądowania samolot rozpadł się na kawałki i wyrzucił dwie bomby w środowisko. Trzech członków załogi zginęło w wyniku wypadku. Pozostałe wylądowaliśmy bezpiecznie. Siły powietrzne natychmiast wysłano grupy zadaniowe na poszukiwanie zaginionych bomby.

Obie bomby szybko odzyskał. Jednak kosiarze okazało się, że jedna bomba odbyła się trzy z czterech etapów gotowości bojowej. Gdyby te bomby nie powinien mieć pilot w samolocie przed wysłaniem, zginęli by miliony ludzi.

Awaria w Fukushimie

11 marca 2011 roku na wybrzeżu Japonii doszło do trzęsienia ziemi. Тектоническое ruch od pierwotnego trzęsienie ziemi wywołało tsunami, które направилось bezpośrednio na jądrową stację Fukushima-Дайити.

Ogromna fala, która porusza się z prędkością kilkuset kilometrów na godzinę, spowodowała ogromne zniszczenia systemów chłodzenia iwentylacji, które są niezwykle ważne dla kontroli temperatury w każdym reaktorze. Spowodowało to natychmiastowe uwolnienie radioaktywności.

Po miesiącu oceny szkód miejscowej ludności, rząd stwierdził, o tworzeniu 20-kilometrowej strefy wyłączenia, 19 kwietnia 2011 roku. Mieszkańców ewakuowano i przesiedlono. Rząd powołany wyłączyć wszystkie sześć reaktorów, i przez rok były one całkowicie zamknięte.

Dziś obszar ten jest bardzo zabrudzony, a promieniowanie nadal wyróżniać. Rząd japoński jeszcze trzeba znaleźć rozwiązanie.

Wypadek w three Mile Island

28 marca 1970 r. wystąpił jeden z najbardziej przerażających katastrof jądrowych w historii USA, na obiekcie jądrowym w three Mile Island w Pensylwanii. Pracownicy zakładu nie zauważyli, że mechaniczny awaria systemu chłodzenia spowodował znaczny wzrost temperatury rdzenia w reaktorze.

Niestety, na tym obiekcie nie było systemów ostrzegania lub czujników. Pracownicy reaktora odcięli dopływ chłodziwa do reaktora, ten przegrzał i połowa paliwo uran jądra rozpłynęła. Choć emisja promieniowania był, mieszkańcy nie ucierpieli.

Groźba, który utworzył ten zakład dla dwóch milionów osób, подогрел protesty aktywistów, walczących przeciwko energii jądrowej. 1 kwietnia 1979 roku prezydent Jimmy Carter проинспектировал roślin, aby upewnić się, że działania w celu zapobiegania podobnym wypadku są podejmowane. Prawie czterdzieści lat po tym, three Mile Island pracował bez dalszych wypadków. Jednak fabryka planuje się wycofać z eksploatacji w 2019 roku z powodu konkurencyjnych cen za gaz ziemny.

Czarnobyl tragedia

Najgorsza katastrofa nuklearna, która wstrząsnęła całą planetę, doszło 26 kwietnia 1986 roku w ELEKTROWNI atomowej w Czarnobylu w pobliżu Prypeci w Związku Radzieckim (obecnie Ukraina). To, co miało stać się rutynowe testem bezpieczeństwa, dla czwartego reaktora ELEKTROWNI atomowej w Czarnobylu było katastrofalne poprzez topienie.

Rząd Radziecki przyznał szczegółowa lista instrukcji dla pracowników, których należało przestrzegać, aby bezpiecznie przeprowadzić test. Ale jeden z сменщиков postanowił pominąć protokołem i prawidłowo wykonał sekwencję podczas pracy z rdzeniem.

Intensywne ciepło z rdzenia doprowadziło do массивному kłębów pary, zniszczyło jedną trzecią budynku i uwalniał zabójcza ilość materiałów radioaktywnych do atmosfery, która poniosła chmura w Azji i Europy. Pierwszym grup strażaków musiałem dosłownie gołymi rękami walczyć z radioaktywnego surowców i pożar.

Po dziś dzień stopiona kupa radioaktywnego osadu leży pod rdzeniem reaktora. Jeśli stać obok niej 30 sekund, można uzyskać radioaktywne oparzenia. Jeśli sami więcej cztery minuty, na życie pozostaje tylko kilka dni.

Strażacy, którzy pracowali w obszarach trafionego zanurzenie, umierali od silne promieniowanie oparzeń w lokalnym mieście Prypeć. Ich strażacy kostiumy wciąż leżą w piwnicy szpitala, i pomieszczenie, w którym się znajdują, jest jednym z najbardziej narażonych miejsc w strefie wykluczenia. Rząd przesłał do ponad 500 000 ratowników walczyć z wypadkiem. Wielu zginęło, choć nie od razu.

50 000 mieszkańców Prypeci musieli ewakuować, ludziom pozwolono zabrać tylko wartościowe rzeczy. Przez dziewięć miesięcy Związek Radziecki zapieczętował sarkofagu reaktora ze stali i betonu.

Chociaż w tej dziedzinie nie można żyć będzie w ciągu najbliższych 50 000 lat, rząd nie zamykał stację do początku 2000-tych.

Nawet dziś trudno jest określić stopień szkód powstałych w wyniku awarii w ELEKTROWNI atomowej w Czarnobylu. Ofiary wypadku nadal cierpią z powodu wysokich wskaźników raka tarczycy i wad wrodzonych. Zresztą, niektóre .